“Μαμά μπορώ να παίζω με τους φίλους μου από τη Ρωσία; Είναι κακοί;” με ρώτησε το παιδί μου

Της Βίκυς Ουζούνη για το Singleparent.gr

Έχω μια πολύ καλή φίλη.Τα παιδια μας ειναι σαν αδερφια.

Ξερω ότι προέρχεται από χώρα της πρώην Γιουγκοσλαβίας,από αυτές που μικροί,στον πόλεμο, μαθαίναμε,από το σπιτάκι μας,με ασφάλεια, το ποσό καλές ή κακές είναι,αναλόγως συμφερόντων…Μεγάλωσε εδώ στο Μόναχο,σπάνια μιλάει την γλώσσα της,μόνο με την μάνα της και ποτέ μα ποτέ δεν αναφέρεται στο παρελθόν…Μέχρι χθες…

Ρωτούσαν τα μικρά μας, ποιος έχει δίκαιο και ποιος είναι ο κακος…Αν ο δικός μου μπορεί να παίζει ακόμα με τα αδερφάκια από την Ρωσία,αν ο Αλέξει και ο Σάσα είναι κακοι.

Του είπα ότι τα αγόρια είναι φίλοι του και δεν αποφασίζουν για τον πόλεμο,δεν φταίνε σε τιποτα,δεν ξεχωρίζουμε ποτέ φίλους με βάση το χρώμα,την θρησκεία η την καταγωγη…

Η φίλη μου σκοτείνιασε αλλα απάντησε και αυτή στον Σινχα:

“Όταν ήμουν μικρή σαν εσάς γύρω στα πεντε,ήρθα στην Γερμανία μόνο με ένα σακίδιο στην πλάτη,δεν ειχαμε τιποτα,όλα έμειναν πισω…Τα παιδάκια ποτέ δεν φταίνε.Δεν έχει καλούς και κακούς…Μόνο αθωο κόσμο που σκοτώνεται για τους αρχηγούς”…

Μετά άλλαξε θέμα συζήτησης αμέσως…Δεν την ρώτησα τίποτα…Ο πόνος και θλίψη στο βλέμμα της εκείνη την στιγμη τα είπαν όλα…

Αυτό είναι ο πόλεμος.Αυτή η κοπέλα,ένα νήπιο τότε, κάποτε στο παιδικό μου μυαλό ήταν εχθρός,γιατί δεν ήταν από την Σερβια…

Ας έχουμε ο καθένας τις απόψεις μας,όμως ποτέ μα ποτέ να μην δηλητηριάζουμε τα παιδιά μας με καλά και κακα εθνη,είναι ήδη σοκαρισμένα με αυτά που ακούνε και βλεπουν παντού.

Προχθες ο γιος μου ξέσπασε σε κλάματα για τα Ουκρανακια που σκοτώνονται,που δεν έχουν σπίτι και παιχνίδια,για τα Ρωσακια επίσης που δεν θα έχουν Lego,για την φιλη του που εφυγε αλο την Συρια,το σπιτι της,ούρλιαζε για το ποσό άδικη είναι η ζωή,έτρεμε μην γίνει πόλεμος ξανά στην Γερμανία…