Κάποιους τους καταστρέψατε τόσο που τους προσφέρουν λουλούδια και ψάχνουν τα μαχαίρια μέσα

«Ειπώθηκαν ψέματα, που ντράπηκαν τα ίδια, μια και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα είπαν»
Το ειχε γραψει ο Λουντεμης και οπως ολα τα πραγματα σε αυτη τη ζωη, αν δε τα ζησεις στο πετσι σου, δε τα καταλαβαινεις κι απολυτα.
Αν εισαι τυχερος μπορει και να μη τα καταλαβεις ποτε…

Της Βούλας Ραπτούδη
Δημοσιεύεται στο Singleparent.gr κατόπιν άδειάς της

Τι ευκολο που ειναι να θυματοποιεισαι και να γλυφεις τις πληγες που εσυ δημιουργησες στον εαυτο σου δημοσιως.
Και τι ευκολο να φιλοσοφεις για τη ψυχη σου, οταν κι η διαβιωση σου ηταν ευθυνη αλλου.
Και ποσο μεγαλη αλητεια να εχεις ρημαξει ζωες, ψυχες, περιουσιες αλλων και να προκαλεις το κοινο συναισθημα για να συγκινησεις…
Γιατι ποτε δεν εμαθες να αναλαμβανεις ευθυνες…ή γιατι σε βολευε να το παιζεις θυμα αντι να πεις μια μονο φορα εστω την αληθεια…

Η αληθεια ειναι πως ολους θα μας κρινει η ιστορια και ο χρονος…
Στο περασμα του χρονου ο καθενας δειχνει το αληθινο του προσωπο.
Κερδιζει ή χανει ανθρωπους. Κερδιζει ή χανει στη ζωη…
Κερδιζει ή χανει γενικως…

Οταν ομως σε πνιγει το δικιο θες να το φωναξεις…
Θες να δειξεις ποια ειναι τελος παντων αυτη η κυρια που λεγεται αληθεια και που καποιοι την καταπατουν και δε φτανει που ρημαζουν οτι βρουν στο περασμα τους, πανε να βγουν κι απο πανω.
Λιγο πιο εκει το φωτοστεφανο καντε γιατι σας τυφλωνει οταν κοιτατε τον εαυτο σας στον καθρεφτη και χανετε την μοναδικη ευκαιρια να κανετε και καμια αυτοκριτικη και να φτυσετε τα μουτρα σας για ολα τα ψεματα, για ολες τις απατες, για ολο το ρημαδιο που προξενησατε σε ζωες αλλων ανθρωπων που το μονο λαθος που εκαναν ηταν οτι δεν καταλαβαν ποιους ειχαν απεναντι τους…

Οτι φερθηκαν αληθινα, ντομπρα, με αγαπη (λεξη αγνωστη σε πολλους παρολο που τη χρησιμοποιουν σαν καραμελα), πληρωνοντας μεχρι τελευταιας ρανιδας του αιματος τους αυτην ακριβως την ειλικρινεια…

Οτι για να συνελθουν απο τις καταστροφες που προξενησατε στις ζωες τους, πηρε μηνες, χρονια…στιγμες απο τη ζωη τους που δε γυριζουν πισω ποτε ξανα…
Καποιοι δε συνηλθαν και ποτε…
Δεν εχουν ολοι την ιδια δυναμη…
Αλλωστε η προδοσια και η φτηνια ανθρωπων που θεωρουσες “δικους σου” ειτε ηταν συντροφοι, ειτε φιλοι, ειτε συγγενεις, ειναι οτι πιο ακριβο θα πληρωσεις ποτε σε αυτη τη ζωη…
Απο τους ξενους μπορει και να το περιμενεις.
Απο αυτους ομως, θεωρητικα δε το περιμενες.

Καποιους τους καταστρεψατε τοσο πολυ που τους προσφερουν λουλουδια και ψαχνουν τα μαχαιρια μεσα…
Το ειχε γραψει τοσο ωραια η Γωγου…”φαγαμε τοσο “ξυλο” που πανε να μας χαιδεψουν και κανουμε πισω γιατι φοβομαστε μην ερθει η σφαλιαρα”…

Υπερβολες θα πουν καποιοι…
Νιωσε τον απολυτο εξευτελισμο της υπαρξης σου απο καποιους που εμπιστευτηκες απολυτα κι ελα να μου πεις τι ειναι υπερβολη και τι οχι…

Κι αυτο ειναι η μεγαλυτερη τους νικη…
Να μπερδευεις το χαδι με ξυλο…να φοβασαι πως οτι ακους ειναι ψεμα και να το περνας απο κοσκινο για να βρεις το λαθος μη τη ξαναπατησεις, γιατι ξερεις οτι αν γλυτωσες απο μια τετοια καταστροφη στο χειλος του γκρεμου, την επομενη δε γλυτωνεις…

Τελος παντων πηραν τοσα απο σενα που αυτη τη νικη μη τους τη χαρισεις…
Δεν ειναι ολοι εκει εξω “φθηνοι”…
Καποιοι ειναι “θησαυροι”…κι ισως καποιοι σταθουν τυχεροι να τους γνωρισουν…
Καρμα baby…

Υπαρχουν οι λεξεις “αξιοπρεπεια”, “αληθεια”, “ντροπη”…
Λεξεις αγνωστες σε πολλους, εννοιες αγνωστες, που δυστυχως αν μη τι αλλο θα τους εκαναν και λιγο ανθρωπους….
Ετσι για να μη παει εντελως χαμενο οτιδηποτε νομισαμε καποτε οτι ειναι εστω και λιγο αληθεια.

Ειναι προστυχο το λιγοτερο, να επιλεγεις να μη μιλας εσυ που εχεις δικιο και οι αλλοι που δεν εχουν, να τολμουν να χρησιμοποιουν το ονομα σου…
Χυδαιο τουλαχιστον να μιλουν για “ψυχη” οσοι την πουλησαν στο διαβολο για τη βολεψη τους, για τον εαυτουλη τους.
Ετσι επιβιωνουν βεβαια…δεν ξερουν κι αλλο τροπο.

Περνουν τα χρονια και μενουν μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος χεριου οι ανθρωποι “σου”…
Οι “Ανθρωποι” γενικα…

Ειναι δυσκολο πολυ να επιβιωσεις σε αυτον τον κοσμο που κυριαρχει οτιδηποτε “ψευτικο”, δυσκολο αλλα οχι αδυνατο.
Θα παραμεινουμε μερικοι ετσι σε πεισμα των “πιστευω” που υποστηριζουμε τοσα χρονια…και αυτοι οι μερικοι θα βρουμε τους υπολοιπους μερικους και θα φτιαξουμε τον δικο μας μικροκοσμο των “μερικων” με πολυ ψηλους τοιχους για να μην μας αγγιζετε οι υπολοιποι και θα φυτεψουμε και λουλουδια σε καθε προηγουμενο ρημαγμενο εδαφος που καταστρεψατε.

Σε λιγο τιποτα δε θα θυμιζει το περασμα σας απο εκει…
Το τοπιο θα εχει λουλουδια, τραγουδια, χαμογελα κι αληθινη αγαπη…απο αυτη που δεν τελειωνει ποτε…απο αυτη που δε μετραει τι πηρες και τι εδωσες γιατι ειναι ενα και το αυτο.
Κι αυτη θα ειναι η μεγαλυτερη μας νικη!
Κι ενα μεγαλο ευχαριστω στη ξεφτιλα που μας διδαξατε για να ξεχωριζουμε το καρβουνο απο το διαμαντι…
Το πληρωσαμε λιγο παραπανω βεβαια αλλα…. karma is a bitch baby….