Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μαλώνεις τα παιδιά μου!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η μητρότητα είναι εξαντλητική και αυτό το γνωρίζουν όλες οι μαμάδες του κόσμου. Εκλιπαρούν για λίγη βοήθεια, ειδικά οι μόνες μαμάδες που έχουν τόσα πολλά να κάνουν στο εικοσιτετράωρο που πολλές φορές παρακαλούν το ρολόι να είχε άλλες τόσες ώρες. Έχουν ανάγκη από ένα φίλο ή μία φίλη να πάρει τα παιδιά από το σχολείο όταν έχουν κολλήσει στην κίνηση, έχουν ανάγκη από μία γειτόνισσα να τους φέρει σουπίτσα όταν είναι όλοι άρρωστοι στη σειρά με γρίπη, έχουν ανάγκη τη συμβουλή μιας μαμάς που τα παιδιά της μεγάλωσαν…αυτή η βοήθεια είναι απαραίτητη, όλες οι μόνες μαμάδες την έχουν ανάγκη και την εκτιμούν όσο τίποτε άλλο.

Όμως…

Μερικές φορές η βοήθεια που… νομίζεις ότι παρέχεις δεν είναι τελικά και τόσο χρήσιμη όσο νομίζεις. «Άθελά» σου μπορεί να παρεκτραπείς και να το παρακάνεις. Σε σένα μιλάω που με βλέπεις με τα τρία μου παιδιά στο σούπερ μάρκετ, στο φαρμακείο, στο φούρνο. Ειδικά τότε στο φαρμακείο θυμάσαι; Είχε μία τεράστια ουρά και εγώ πρόβλημα με τη συνταγή. Είχα τα παιδιά μου μαζί γιατί δεν ήξερα πού να τα αφήσω. Τα έβαλα να καθίσουν στις καρεκλίτσες πίσω πίσω μέχρι ο φαρμακοποιός να βγάλει μία άκρη με τη συνταγή.

Η αλήθεια είναι πως τα είχα ταλαιπωρήσει πολύ εκείνη την ημέρα. Είχα να κάνω 100 διαφορετικά πράγματα και επειδή δεν είχα πού να τα αφήσω τα πήρα μαζί μου. Έπρεπε να πάω λαϊκή, σούπερ μάρκετ, ταχυδρομείο να στείλω ένα δέμα και δεν θυμάμαι πού αλλού. Ήταν ώρα φαγητού και τα είχα αφήσει νηστικά περιμένοντας να ξεμπερδέψουμε και με το φαρμακείο για να γυρίσουμε σπίτι να φάμε.

Καθώς με εξυπηρετούσε ο υπάλληλος γυρνούσα το βλέμμα μου κάθε μισό λεπτό να δω τι κάνουν και αν κάθονται φρόνιμα.

Δεν έχω κανένα παράπονο από τα παιδιά μου. Υπάκουσαν και έκατσαν ήσυχα στις καρέκλες τους να με περιμένουν. Δυο-τρεις φορές έκαναν τα δικά τους σαν παιδιά, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν ήσυχα κάτι που μου έκανε εντύπωση. «Κουρασμένα θα είναι», σκέφτηκα.

Ξέρω ότι είναι ενοχλητικό να βλέπεις τρία αγόρια να φωνάζουν, να τσακώνονται ή να χτυπούν το ένα το άλλο, αλλά είναι παιδιά και είχαν κουραστεί όλη μέρα πέρα δώθε με το αυτοκίνητο. Ούτε ενόχλησαν ιδιαίτερα κανέναν, ούτε έτρεξαν ανάμεσα στον κόσμο. Φέρθηκαν σαν κανονικά παιδάκια και όχι σαν ζώα για να τους μιλήσεις με αυτόν τον τρόπο. Έτσι όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο και μου είπαν πώς τους μίλησες, φαντάζεσαι την απογοήτευση και την οργή μου.

Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου είπαν τί τους είπες: «Μη φωνάζετε, ενοχλείτε τον κόσμο», «μην τσακώνεστε, δεν έχουμε καμία όρεξη να σας βλέπουμε», «μη χτυπάτε τα πόδια σας κάτω, σε φαρμακείο είστε όχι σπίτι σας».

Με δεδομένο ότι ήσουν τελευταία στην ουρά, κοντά στο σημείο που κάθονταν τα παιδιά μου και μακριά από το γκισέ ούτε σε άκουσα, ούτε σε είδα, αλλιώς θα σε είχα φτιάξει καλά. Ποιος σου έδωσε κυρά μου το δικαίωμα να μαλώσεις τα παιδιά μου;

Με άκουσες να πω κάτι παρόμοιο στα παιδιά μου; Πώς σου ήρθε και τους μίλησες έτσι; Σου ζήτησα βοήθεια; Μήπως κατάλαβες ότι δεν μπορούσα να τους επιβληθώ και είπες να αναλάβεις δράση; Με λίγα λόγια ποιος ζήτησε τη βοήθειά σου; Από πού κι ως πού μία ξένη να μιλήσει με αυτό τον τρόπο στα παιδιά μιας άλλης;

Το εκτιμώ όταν κάποιος θέλει να με βοηθήσει με ωραίο όμως τρόπο. Όταν το τρίτο μου παιδί ήταν μωρό και τα δύο άλλα δύο μεγαλύτερα, το εκτιμούσα βαθύτατα όταν το παιδί του σούπερ μάρκετ μου έφερνε τα πράγματα σπίτι, όταν ο γείτονας έφευγε μες στη νύχτα για να βρει εφημερεύον φαρμακείο και να μου πάρει γάλα ή πάνες για το μωρό ή όταν κάποιος μου κρατούσε ανοιχτή κάποια πόρτα για να μπορέσω να μπω με το τεράστιο καροτσάκι.

Άλλο όμως αυτό και άλλο αυτό που κάνεις εσύ. Δεν είναι δικά σου παιδιά για να τους μιλάς έτσι. Τι δουλειά έχεις εσύ να πεις στα παιδιά μου σήκω, κάτσε, κάνε, ράνε;

Γι’ αυτό περίμενε στην ουρά και μη μιλάς. Δεν ξέρεις τα παιδιά μου και δεν έχεις καμία δουλειά να τους κάνεις την παρατήρηση. Εφόσον σε γενικές γραμμές ήταν ήσυχα και δεν ενοχλούσαν κανέναν δεν έχεις καμία δικαιολογία να το παίξεις μάνα τους. Είμαι σίγουρη ότι είσαι καταπληκτική μαμά στα παιδιά σου και καλά κάνεις. Στα δικά σου παιδιά όμως.

Εάν διαφωνείς με τον τρόπο που τα μεγαλώνω, είναι δικαίωμά σου. Αλλά δεν με αφορά. Ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο. Δεν είμαι τέλεια ούτε τα παιδιά μου είναι τέλεια, αλλά είναι ευγενικά, βοηθούν τους άλλους όταν έχουν ανάγκη και αγαπιούνται κάτι για το οποίο είμαι πολύ περήφανη.

Εάν θες να με βοηθήσεις, σε ευχαριστώ πολύ, αλλά μην τολμήσεις να το ξανακάνεις και να μαλώσεις τα παιδιά μου την ώρα που εγώ δεν σε βλέπω. Εγώ τα γέννησα, εγώ είμαι αυτή που θα τους πω τι θα κάνουν και πώς θα το κάνουν.

Πηγή: scarymommy.com