Δεν έχεις ιδέα πως είναι να μεγαλώνεις παιδί μόνος/η αν δεν το ζεις

Σταμάτα να αποκαλείς τον εαυτό σου μονογονέα αν δεν είσαι και σε παρακαλώ πολύ σταμάτα να λες στους μονογονείς που μοιράζονται την επιμέλεια με έναν/μία πρώην σύζυγο ότι δεν είναι πραγματικοί μονογονείς. Εάν ο σύζυγός σου πέθανε είσαι μονογονέας. Εάν έχεις καλή σχέση με τον/την πρώην σου και σε βοηθά με τα παιδιά ή είστε στα μαχαίρια και σου κάνει το βίο αβίωτο, πάλι είσαι μονογονέας.

Εάν ο σύζυγός σου βρίσκεται εκτός πόλης για δουλειά, πήγε το σαββατοκύριακο μέχρι το χωριό να δει τους γονείς του ή του έτυχε κάτι και πρέπει να λείψει για λίγες μέρες, δεν είσαι μονογονέας. Εάν ξαναπαντρεύτηκες, πάλι δεν είσαι μονογονέας. Εάν ο σύζυγός σου είναι βίαιος, αδιάφορος ή τεμπέλης, δεν είσαι μονογονέας. Εάν έχεις κάποιον που με ένα τηλεφώνημά σου έρχεται αμέσως, εάν έχεις κάποιον που συνεισφέρει οικονομικά στο νοικοκυριό σου, εάν ο άντρας/σύντροφος σου επιστρέφει στο σπίτι μετά τη δουλειά και σε βοηθάει με τις δουλειές του σπιτιού ή κρατάει τα παιδιά για να πας στη δουλειά σου, στο σουπερμάρκετ ή στον οδοντίατρο, δεν είσαι μονογονέας. Αν έχεις κάποιον να στείλεις φωτογραφίες ή βιντεάκια του παιδιού σου και χαίρεται με αυτό – μπορεί και περισσότερο από σένα – τότε δεν είσαι μονογονέας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάστασή σου δεν είναι δύσκολη. Ίσως να περνάς πιο δύσκολα απ’ ότι ένας μονογονέας, δεν το γνωρίζω, γνωρίζω όμως ότι δεν θεωρείσαι μονογονέας.

Έχω περάσει από όλες τις φάσεις: υπήρξα μαμά που έμενε σπίτι να μεγαλώσει τα παιδιά της, μαμά που εργάστηκε σκληρά ολόκληρα 15ωρα τη μέρα για να τα βγάλει πέρα, μαμά που δούλεψε ημιαπασχόληση, μαμά της οποίας ο σύζυγος έλειπε εβδομάδες ολόκληρες λόγω δουλειάς, μαμά που εργάζεται και είναι παράλληλα και φοιτήτρια. Όλα τα έχω ζήσει και ήταν όλα δύσκολα. Δεν κάνω διαγωνισμό για το τι είναι πιο δύσκολο. Σε μερικούς γονείς η εργασία εκτός σπιτιού τους δίνει την ικανότητα να είναι καλύτεροι γονείς και για μερικούς άλλους το να είναι μη-εργαζόμενοι γονείς είναι εφιάλτης και αναγκαιότητα μαζί.

Κάποιες μαμάδες που επιλέγουν να μην εργαστούν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους έχουν υποστηρικτικούς συντρόφους που αναγνωρίζουν το ρόλο τους ως γονείς στη ζωή των παιδιών τους και κάποιες άλλες επωμίζονται όλες τις δουλειές του σπιτιού και την ανατροφή των παιδιών χωρίς καμία βοήθεια. Κάποιες γυναίκες έχουν εξαιρετικούς συζύγους, κάποιες άλλες όμως έχουν άθλιους, αλλά και πάλι άσχετα με το πώς περνάς στη σχέση ή στο γάμο σου αυτό δεν σε κάνει μονογονέα.

Επαναλαμβάνω… καταλαβαίνω ότι πολλές μαμάδες περνούν δύσκολα σε τοξικούς γάμους και βίαιες σχέσεις. Ο γάμος μου ήταν τοξικός όσο δεν πάει. Χίλιες φορές μόνη μαμά αλλά ευτυχισμένη, παρά παντρεμένη και κακή μάνα.

Κάθε φορά που κάποιος/κάποια παντρεμένη/ος ή σε μακροχρόνια σχέση αυτοαποκαλείται μονογονέας, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Δεν ξέρουν πως είναι άρα δεν μπορεί να το εννοούν. Εάν δεν είσαι μονογονέας δεν ξέρεις πώς είναι να σου παίρνει τα παιδιά ο πρώην για να περάσουν μαζί το Σαββατοκύριακο ή τις γιορτές. Δεν ξέρεις πώς είναι να σου λείπουν τα παιδιά σου. Δεν ξέρεις πώς είναι να μπορείς να επικοινωνήσεις με τον πρώην σου μόνο μέσω τρίτων, δηλαδή των δικηγόρων σας. Δεν ξέρεις πώς είναι να είσαι μόνη μακριά από τα παιδιά σου. Δεν ξέρεις πώς είναι να κρατάς τα παιδιά σου αγκαλιά ενώ κλαίνε γιατί ο πατέρας τους τα παράτησε ή δεν τα πήρε τηλέφωνο στα γενέθλιά τους. Δεν ξέρεις πώς είναι να πρέπει να φτιάξεις το πρόγραμμά σου βάσει του προγράμματος του πρώην σου και να ανησυχείς όλη την ώρα μήπως του προκύψει κάτι, μήπως σου αλλάξει τα σχέδια ή δεν εμφανιστεί καθόλου.

Δεν ξέρεις πώς είναι να μένεις μόνη σπίτι τις γιορτές και να κλαις κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, που «περιμένει» πώς και πώς να «υποδεχτεί» τα παιδιά σου και να τους «δώσει» τα δώρα τους. Δεν ξέρεις πώς είναι να προσπαθείς να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου όταν τα παιδιά έχουν πια μεγαλώσει ή να προσπαθείς να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι είναι νωρίς για άλλο άντρα επειδή τα παιδιά είναι ακόμα μικρά.

Δεν ξέρεις πώς είναι να κουρνιάζεις στα άδεια κρεβάτια των παιδιών σου όταν αυτά βρίσκονται στο μπαμπά τους ή να παρηγορείς τα παιδιά σου επειδή αυτό που κάποτε θεωρούσαν οικογένεια έχει πια χαθεί. Δεν ξέρεις πώς είναι να κουβαλάς στους ώμους σου όλα τα βάρη. Δεν ξέρεις πώς είναι να θες να στείλεις μία φωτογραφία ή ένα βίντεο με μία χαρούμενη στιγμή του παιδιού σου κάπου και να μην έχεις που.

Δεν ξέρεις πώς είναι να νιώθεις περήφανη που κατάφερες να πας με τα παιδιά σου μόνοι σας διακοπές ή που κατάφερες να φέρεις εις πέρας κάτι δύσκολο ή όταν παρακολουθείς το παιδί σου να πετυχαίνει κάτι χάρη στη δική σου βοήθεια.

Ξέρω ότι δεν το εννοείς, εσύ όμως δεν το ξέρεις. Καμία οικογένεια δεν είναι ίδια. Μπορεί και εγώ και κάποιοι φίλοι μου να είμαστε μονογονείς ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ίδιοι. Οι εμπειρίες μας ως μονογονείς μπορεί να είναι απίστευτα διαφορετικές αλλά όταν συναντάμε κάποιον, επίσης μονογονέα, γνωρίζουμε καλά ότι έχει περάσει και εκείνος τα πάνω του και τα κάτω του, τη θλίψη, τη χαρά και το φόβο που μόνο ένας μονογονέας μπορεί να γνωρίζει.

Ανήκουμε σε μια ομάδα που δεν ζητήσαμε ποτέ να συμμετάσχουμε γι’ αυτό και όταν βλέπουμε άλλα άτομα να αυτοαποκαλούνται μονογονείς κουνάμε το κεφάλι απογοητευμένοι ευχόμενοι να μη βρεθούν ποτέ στη θέση μας.

Δεν μας ξέρεις και δεν θα ήθελα να μας γνωρίσεις. Είμαστε μία ομάδα ανθρώπων που παραμένει αόρατη. Είμαστε μόνοι και προσπαθούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας αξιοπρεπώς και συνήθως χωρίς βοήθεια. «Γευόμαστε» αποτυχίες, εμπόδια και νίκες που κανείς άλλος δεν ξέρει πως πραγματικά είναι.

Την επόμενη φορά που θα «αυτοαποκαλεστείς» μονογονέας επειδή ο σύζυγός σου έφυγε μία εβδομάδα στο χωριό για να μαζέψει ελιές θυμήσου αυτά που σου είπα.

Πηγή: scarymommy.com