Μόνη μαμά μετακόμισε στο πιο μικρό σπίτι που έχεις δει…  και είναι χαρούμενη γι’ αυτό!

Όταν ένα ζευγάρι χωρίζει, πρέπει να σκεφτεί πολλά. Από το πώς θα διαχειριστεί τα οικονομικά του μέχρι το που θα μείνει ο καθένας.

Η Tasha Garcia αντιμετώπισε αυτήν ακριβώς την κατάσταση. Η οικογένεια ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι στη νότια Ακτή του Wellington, αλλά ένα διαζύγιο που ήρθε αναπάντεχα την ανάγκασε να απομακρυνθεί από την οικία αυτή που τόσο αγαπούσε.

Ο μέσος όρος στις τιμές πώλησης κατοικιών στο Wellington ήταν 760.000 δολάρια, ποσό πολύ μακριά από αυτό που η Tasha μπορούσε να πληρώσει. Γρήγορα κατάλαβε ότι έπρεπε να βρει μία άλλη λύση προκειμένου να στεγάσει τον εαυτό της και τα τρία της παιδιά.

Στην αρχή φιλοξενήθηκε προσωρινά από ένα φίλο, στο σπίτι του οποίου εκείνη και τα τρία της παιδιά κοιμόντουσαν σε ένα δωμάτιο.

«Όταν χωρίσαμε με τον άντρα μου άρχισα να σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου από δω και πέρα με ένα τρόπο που δεν είχα ξανασκεφτεί ποτέ. Προτεραιότητά μου ήταν ένα ζεστό και ασφαλές σπίτι. Χρήματα πολλά δεν είχα, ούτε μεγάλο δάνειο μπορούσα να πάρω. Έπρεπε να σκεφτώ μία άλλη λύση», είπε η Tasha.

Κάνοντας μία έρευνα στο διαδίκτυο και έχοντας συνηθίσει πλέον στο μικρό δωμάτιο που της παρείχε ο φίλος της, είδε ολόκληρες οικογένειες τεσσάρων και πέντε ατόμων να ζουν σε μικροσκοπικά σπίτια κάτι που την έβαλε στη διαδικασία να σκεφτεί αν θα μπορούσε και εκείνη να μείνει με τα παιδιά της σε ένα σπίτι με πολύ λιγότερο χώρο απ’ ότι είχαν συνηθίσει.

Σαν ιδέα της άρεσε πολύ. Δεν θα χάλαγε πολλά χρήματα, θα εξοικονομούσε χρόνο από το καθάρισμα και τις άλλες δουλειές του σπιτιού και το κυριότερο; Όσο μικρό και αν ήταν, θα ήταν δικό της. Δεν θα μπορούσε να τη διώξει κανείς. Ήθελε να δημιουργήσει μία όμορφη ζωή για τα παιδιά της, που τότε ήταν 9, 7 και 5 ετών. 

Ένα μικρό σπιτάκι θα της έδινε την ευκαιρία να κάνει όλα όσα ονειρευόταν. Ήξερε καλά ότι έπρεπε να γίνουν συμβιβασμοί από όλες τις πλευρές: «Για να το πετύχω, έπρεπε να ξεφορτωθώ πολλά από τα πράγματα με τα οποία είχαμε συνηθίσει να ζούμε. Ένας μικρός χώρος δεν θα μας επέτρεπε να έχουμε τα πάντα. Το να πείσω τα τρία μου παιδιά να απαλλαγούν από πράγματα τα οποία ήταν για αυτά πολύτιμα ήταν δύσκολο. Η κυρία ανησυχία του μεγάλου μου γιου ήταν το αγαπημένο του χρυσόψαρο, το οποίο είχαμε σε ένα μεγάλο ενυδρείο στην κουζίνα, η μεσαία μου κόρη ήθελε να φέρει όλα της τα κουκλάκια και η μικρή μου κόρη ήθελε να φέρει και τα κουνέλια της στο υπνοδωμάτιο».

Η Tasha αγόρασε ένα μικροσκοπικό, λυόμενο (προκάτ) σπιτάκι 8 επί 2,4 μέτρα 130.000 δολάρια, το οποίο όμως περιελάμβανε ηλιακά πάνελ για περισσότερη οικονομία και το οποίο έστησε στο χωράφι ενός φίλου της δίνοντάς του ένα συμβολικό ενοίκιο. Με τους ηλιακούς συλλέκτες ήταν καλυμμένη από πλευράς ηλεκτρικού ρεύματος αλλά είχε και μία εφεδρική γεννήτρια και φιάλες αερίου για να μαγειρεύει. Ευτυχώς το χωράφι του φίλου της ήταν υδροδοτούμενο και μπόρεσε με μία μικρή, εύκολη εγκατάσταση να παίρνει νερό. 

Η οικογένεια κατάφερε μία χαρά να εγκατασταθεί και να συνηθίσει στο νέο της σπίτι παρά τις μεγάλες διαφορές που υπήρχαν σε σχέση με το προηγούμενο τεράστιο σπίτι που έμεναν.

«Είναι υπέροχο. Ήθελα να δημιουργήσω ένα ασφαλές και ζεστό καταφύγιο και τα κατάφερα. Τώρα έχουμε ένα υπέροχο, μικρό, κρυμμένο σπιτικό μακριά από τον κόσμο. Πολλοί με ρωτάνε πώς τα καταφέρνουμε και δεν πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλον σε ένα τόσο μικροσκοπικό σπίτι αλλά έχουμε τον τρόπο μας. Όταν βρέχει ή έχει υγρασία είναι λίγο πρόβλημα αλλά δεν το αφήνουμε να σταθεί εμπόδιο. Τα παιδιά ήρθαν πιο κοντά στη φύση. Είναι όλη μέρα έξω, παίζουν και διασκεδάζουν και μαζί τους χαίρομαι και εγώ. Είμαστε επιτέλους ξέγνοιαστοι», είπε η Tasha.

Η οικογένεια μετακόμισε στο νέο της σπίτι αρχές του χειμώνα πέφτοντας κατευθείαν στα δύσκολα: «Λόγω της κακοκαιρίας μείναμε 2-3 φορές χωρίς ρεύμα και χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε τη γεννήτρια. Στην αρχή δεν ήξερα πώς να ενεργοποιήσω τα ηλιακά πάνελ. Χρειάστηκε να διαβάσω το εγχειρίδιο χρήσης και να μπω στο Internet για να τα εγκαταστήσω και να τα χρησιμοποιήσω».

Η μετακίνηση σε ένα πολύ μικρότερο σπίτι δεν υπήρξε θυσία γι’ αυτή την οικογένεια. Κάθε άλλο. Στην αρχή δεν ήθελαν, αλλά τελικά άφησαν πίσω τους αγαπημένα τους πράγματα και μάλιστα χάρηκαν στο τέλος γιατί απαλλάχτηκαν από κάτι που ήταν τελικά περιττό. Έμαθαν να εκτιμούν τα λίγα και καλά. Τα παιδιά αγαπούν τη νέα τους ζωή, σέβονται το σπίτι τους και ας είναι μικρό και βοηθούν τη μαμά τους να το κρατά καθαρό και τακτοποιημένο.

Τα έχουν καταφέρει μία χαρά: «Έχουμε πλυντήριο πιάτων, πλυντήριο ρούχων, σόμπα (η οποία μας έχει σώσει αφού ζεσταίνει όλο το χώρο και πολλές φορές ανοίγουμε τα παράθυρα για να φύγει η πολλή ζέστη. Ψηλά πάνω από τη σόμπα έχω τοποθετήσει μάλιστα και μια κρεμαστή απλώστρα για να στεγνώνουν τα ρούχα) και ψυγειοκαταψύκτη. Στην ουσία δεν μας λείπει τίποτα. Έχουμε κανονική τουαλέτα και ντουζιέρα. Το σπίτι μας μπορεί να είναι μικρό είναι όμως εργονομικό και χωροταξικά τα έχουμε βολέψει όλα. Έξω έχουμε φτιάξει ένα χώρο και έχουμε ένα γουρουνάκι και τρία κατσικάκια. Ζούμε στον παράδεισο».

Η Tasha έχει ονομάσει το σπίτι La Sombra που στα Ισπανικά σημαίνει καταφύγιο.

Πηγή: stuff.co.nz