Τις γιορτές δεν είμαι καλεσμένη κάπου. Πώς να τις περάσω μόνη με τα παιδιά;

«Περνάω δύσκολα στις γιορτές… από τότε που χώρισα, δεν με καλούν πια στα γιορτινά τραπέζια και νιώθω την μοναξιά να με κυριεύει…»

Αρκετά συχνά ακούμε γύρω μας ή μπορεί να έχουμε βιώσει από πρώτο χέρι την μοναξιά τις γιορτινές μέρες, καθώς οι
προσκλήσεις προς τους χωρισμένους ή χήρους είναι όλο και λιγότερες ή ακόμα και …ανύπαρκτες.
Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ένας χωρισμός κρύβει μέσα του το πένθος της απώλειας, όπως και ένας θάνατος. Το χρισμένο άτομο περνάει από τα ίδια στάδια που περνάει και εκείνος που έχασε τον άνθρωπό του. Άρα αυτό που επικρατεί και στις δύο περιπτώσεις είναι το πένθος. Αλήθεια, τι σας έρχεται στο μυαλό ακούγοντας τη λέξη «πένθος»; Μήπως κάτι δύσκολο, βαρύ, επώδυνο, μουντό και σκουρόχρωμο; Κάπως έτσι αισθάνονται και εκείνοι που σας ήξεραν σε συνθήκες μακριά από το πένθος αυτό.

Πιο απλά, σας γνώριζαν ως «οικογένεια», ως ζευγάρι, όπου συμμετείχατε στις κοινωνικές εκδηλώσεις ακολουθώντας τα στερεότυπα που μας θέλουν ευτυχισμένους και λαμπερούς, τουλάχιστον τις γιορτινές μέρες. Τώρα όμως αυτή η συνθήκη έχει αλλάξει, με αποτέλεσμα τα άτομα να μην ξέρουν πως να φερθούν, τι να σας πουν, πως να σταθούν δίπλα σας. Μπορεί επίσης να μην θέλουν να χαλάσουν το γιορτινό και χαρούμενο αυτό κλίμα φέρνοντας στην παρέα ένα άτομο που πλέον είναι μόνο του, ένα άτομο που ίσως νιώθει άσχημα, είναι μελαγχολικό, στενοχωρημένο.

Κάποιοι ίσως αισθάνονται ενοχές που είναι οι ίδιοι καλά… και όπως ξέρουμε όταν κάτι μας κάνει να μην νιώθουμε όμορφα, συνήθως προσπαθούμε να το αποφύγουμε. Άλλοι μπορεί να θεωρούν πως δεν υπάρχουν πλέον κοινά να δένουν την παρέα, υπάρχουν άλλα ενδιαφέροντα στους χωρισμένους και άλλα στους παντρεμένους.

Και μέσα σε όλο αυτό, ίσως υπάρχει και μία πιθανή ζήλια ή και φόβος: ζήλια για το ότι τώρα το χωρισμένο άτομο μπορεί να κάνει «ότι θέλει στη ζωή του», φόβος ότι ο ανταγωνισμός μεγαλώνει, κυρίως όταν πρόκειται για μία γυναίκα όμορφη αλλά χωρισμένη, όπου οι «φίλες της» θα την δουν ανταγωνιστικά και πιθανά να τρυπώσει ο φόβος μήπως και …ξελογιάσει τον δικό τους άνδρα ή ένας χωρισμένος άνδρας βάλει ιδέες στο μυαλό του παντρεμένου για το τι χάνει…

Όποιοι και να είναι οι λόγοι για την απομάκρυνση ανθρώπων μετά από έναν χωρισμό ή έναν θάνατο, ας κρατήσουμε στο μυαλό μας πως δεν μπορούν όλοι να αντέξουν τις δυσκολίες, κάποιοι μπορεί να ταυτίζονται με αυτές και να φοβούνται, άλλοι να τις θεωρούν …κολλητικές και να αποφεύγουν και κάποιοι, ίσως ήταν απλά περαστικοί από τη ζωή μας… Τι μπορούμε να κάνουμε για να μην μας πάρει από κάτω;

Πρώτα από όλα, μία τέτοιου είδους κατάσταση μπορούμε να την δούμε και ως ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε ποια άτομα είναι πραγματικά δίπλα μας. Σίγουρα οι παρέες θα αλλάξουν, σίγουρα θα στενοχωρηθούμε ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις αλλαγές αυτές που είναι πιθανό να τις μεταφράσουμε ως απόρριψη. Και όμως, δεν είναι απόρριψη αλλά μία νέα συνθήκη στη ζωή μας που χρειάζεται να διαπραγματευτούμε. Άλλωστε, σίγουρα θα υπάρχουν αγαπημένα άτομα, φίλες και φίλοι που θα είναι δίπλα μας. Αν όχι, τότε χρειάζεται να αναρωτηθούμε ποιο είναι το δικό μας μερίδιο ευθύνης στην απομάκρυνση των άλλων από κοντά μας.

Μπορούμε λοιπόν να έρθουμε σε επαφή με τα αγαπημένα μας άτομα, να βρεθούμε με άλλους ανθρώπους που είναι στην ίδια κατάσταση με εμάς, να πάμε ένα ταξίδι, να κάνουμε όσα δεν κάναμε τον προηγούμενο καιρό επειδή δεν είχαμε τον χρόνο.

Αξιοποιήστε τις γιορτές αυτές δημιουργώντας καινούργιες αναμνήσεις με τα παιδιά σας. Κάντε δημιουργική απασχόληση μέσα από την μαγειρική – διοργανώστε ένα επίσημο γεύμα μόνο για εσάς και τα παιδιά σας, όπου θα είστε ντυμένοι επίσημα, στολίστε το σπίτι σας, παίξτε παιχνίδια μαζί, ακούστε Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, δείτε Χριστουγεννιάτικες ταινίες, πηγαίνετε στον παππού και στη γιαγιά, πάρτε μέρος σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, πηγαίνετε ένα ταξίδι…

Γενικότερα απολαύστε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά σας και έχετε στο μυαλό ότι και για εκείνα είναι δύσκολες αυτές οι μέρες. Χρειάζεται λοιπόν να είστε εκεί να τα στηρίξετε, χωρίς να προσπαθείτε να παίζετε θέατρο για το πόσο καλά νιώθετε…

Τέλος, μην φανεί παράξενη η επίσκεψη της θλίψης – κυρίως αν η απώλεια είναι πρόσφατη – είναι ανθρώπινο να
σκεφτούμε πως είμασταν την προηγούμενη χρονιά και πως την φετινή…