Θα μπορέσω να εμπιστευτώ ξανά μετά το διαζύγιο;

Ένας χωρισμός αποτελεί μία τεράστια αλλαγή για ένα άτομο αλλά και ολόκληρη την οικογένεια. Κανένας δεν ξεκινάει μία σχέση ή ένα γάμο με σκοπό να χωρίσει, όλα τα ζευγάρια κάνουν την προσπάθειά τους με την προσδοκία να μείνουν μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα. Επομένως, είναι απόλυτα λογικό ένας χωρισμός να βιώνεται από το άτομο ως μία προσωπική αποτυχία, ως προδοσία των ονείρων και όσα ο καθένας επένδυσε σε αυτή τη σχέση.

Κάθε χωρισμός είναι ένα πένθος για το άτομο. Εδώ βέβαια η συζήτηση απλώνεται γιατί μπαίνουμε σε μια πολύ ιδιωτική υπόθεση. Τώρα με το ίντερνετ, τα στάδια του πένθους βλέπω δίνουν και παίρνουν, απλά όταν οι ετικέτες πέσουν σε λάθος χέρια τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ άσχημα. Τι εννοώ; Ναι, τα στάδια είναι αυτά που γνωρίζετε αλλά το πώς θα τα βιώσει και θα τα εκφράσει ο καθένας είναι μία αμιγώς προσωπική υπόθεση. Και αφού το άτομο επεξεργαστεί αυτή την εμπειρία και προχωρήσει μπροστά έρχεται αντιμέτωπο με τις βαθύτερες συνέπειες αυτής της αποτυχίας.

Πολλές φορές έχω ακούσει ανθρώπους να αναρωτιούνται: «Αν μου φέρθηκε έτσι ο πατέρας/η μητέρα των παιδιών μου ή αν εξαπατήθηκα και απογοητεύτηκα από έναν άνθρωπο που γνωρίζω τόσα χρόνια πώς να εμπιστευτώ ξανά». Παράλογο; Καθόλου, νομίζω. Ωστόσο, γιατί πρέπει να κινούμαστε στα άκρα; Γιατί πρέπει από τη μία να πορευόμαστε με την ελπίδα για αλλαγή σε ανθρώπους που δε μας έχουν δώσει την παραμικρή ένδειξη ότι θέλουν, προσπαθούν ή μπορούν να αλλάξουν και από την άλλη να απορρίπτουμε ανθρώπους αυξάνοντας ετεροχρονισμένα «μέτρα προστασίας» που αφορούν άλλη απειλή;

«Όποιος καεί από το χυλό, φυσάει και το γιαούρτι». Κάνετε το λίγο εικόνα. Να έχεις μπροστά σου μία καυτή σούπα που αχνίζει και να τη ρουφάς χωρίς δεύτερη σκέψη παρόλο που η υγρασία από την υψηλή θερμοκρασία και οι ατμοί σου δείχνουν ότι το φαγητό καίει. Εσύ τα παραβλέπεις και απορροφημένος στην επιθυμία παίρνεις μία κουταλιά και καίγεσαι. Την επόμενη μέρα, φυσικά και αν σου δώσω ακόμη και ένα γιαούρτι, δροσερό και κατάλευκο, αυτόματα θα τραβηχτείς και θα γίνεις πιο προσεκτικός και διστακτικός στο να το δοκιμάσεις άμεσα. Εάν η αντίδρασή σου μπροστά στο γιαούρτι μετά από καιρό είναι η ίδια τότε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επαναφέρεις τα επίπεδα συνειδητότητάς σου στις εργοστασιακές τους ρυθμίσεις.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι να φτάσουμε στο άλλο άκρο. Προφανώς και το μάθημα δεν πρέπει να χαθεί, προφανώς και η νέα προσπάθεια θα είναι ίσως πιο δύσκολη, αλλά δεν μπορούμε να πορευόμαστε στη ζωή καχύποπτα, ούτε όμως και να χαριζόμαστε δεξιά και αριστερά. Κάθε άνθρωπος είναι καλός μέχρι να μας δείξει το αντίθετο, ανοίξτε τα μάτια, τα αυτιά, τις αισθήσεις σας και την διαίσθησή σας, δεν είναι δυνατόν, θηλαστικά είμαστε και όλα τα παραπάνω είναι βιολογικά προγραμματισμένα να τα χρησιμοποιούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζουμε την πραγματική και συναισθηματική μας επιβίωση. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται και καλλιεργείται, επομένως ναι δεν πρέπει να δίνεται ολοκοληρωτικά εξαρχής ούτε όμως να φυλακίζεται μέσα μας. Όλα στη ζωή πρέπει να μοιράζονται, το θέμα είναι να αποφασίσουμε σωστά το πώς και το με ποιον.

Δρ. Στέλλα Καραπά 
Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος, MSc, PhD
Λέκτορας στο City College, Διεθνές Τμήμα του Πανεπιστημίου του Sheffield
Μητροπόλεως 26, Θεσσαλονίκη
Τ:6948303940, 2313006461

Μπορείς κι εσύ να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί.