Πώς είναι να γίνεσαι γονιός μετά τον θάνατο του γονιού σου

Όταν κάποιος που αγαπάς πολύ πεθαίνει, σου «αμαυρώνει» κατά κάποιο τρόπο όλα τα ευχάριστα γεγονότα που θα σου συμβούν και σου δημιουργεί ένα περίεργο κράμα συναισθημάτων ευτυχίας, πόνου και θλίψης. Μια αποφοίτηση, ένας γάμος, μία γέννα, μία βάφτιση, μία μεγάλη ή μικρή νίκη μπορεί να σου αφαιρέσει τη χαρά και τη συγκίνηση της στιγμής και να βάλει στη θέση τους ένα αγκάθι, που έχει το όνομα αυτού που έφυγε από τη ζωή και δεν είναι εκεί να χαρεί μαζί σου αυτήν την τόσο όμορφη στιγμή.

Μία εμπειρία, η οποία είναι ικανή να προκαλέσει συγκίνηση, γλυκόπικρες σκέψεις και έντονα συναισθήματα είναι το να γίνεις γονιός μετά το θάνατο του γονιού σου. Είναι μια εμπειρία δύσκολη, αλλά και σπουδαία παράλληλα. Οι σχέσεις γονέων-παιδιών και η δυναμική ανάμεσα στις οικογένειες ποικίλλουν. Αυτό που ισχύει για μένα ίσως να μην ισχύει για κάποιον άλλον. 

Γιατί τελικά είναι τόσο δύσκολο να γίνει κάποιος γονιός μετά το θάνατο του γονιού του;

1. Ο γονιός σου δεν είναι εκεί να μοιραστείς τα χαρμόσυνα νέα μαζί του

Εάν ο μπαμπάς σου ή η μαμά σου πέθανε πριν τη γέννηση του παιδιού σου, μέσα σου πονάς και νιώθεις έντονη θλίψη επειδή δεν θα μπορέσεις ποτέ να μοιραστείς μαζί τους τα καλά νέα της γέννησης του δικού σου παιδιού.

Όσοι έχουν μια πιο στενή σχέση με τους γονείς τους και μοιράζονται μαζί τους τα πάντα έχουν ένα έξτρα δυσβάσταχτο φορτίο να κουβαλήσουν τη στιγμή που συνειδητοποιούν ότι θα γίνουν γονείς. Κάποιοι μπορεί να ονειροπολούν ή να φαντάζονται πώς θα ανακοίνωναν τα καλά νέα στους γονείς τους αν ήταν ακόμα εν ζωή.

Παρόλο που οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι γονείς νιώθουν απέραντο ενθουσιασμό τη στιγμή που συνειδητοποιούν ότι θα φέρουν ένα μωράκι στον κόσμο, η αλήθεια είναι διαφορετική. Μαζί με τη χαρά και τον ενθουσιασμό έρχεται και η ανησυχία και ο φόβος. Είτε πρόκειται για το πρώτο παιδί είτε για το 4ο ή το 5ο, η μητρότητα και η πατρότητα είναι μεγάλη υπόθεση και όλοι έχουμε ανάγκη την υποστήριξη των γονιών μας κατά την έναρξη αυτού του όμορφου «ταξιδιού».

2. Ξέρεις ότι το παιδί σου δεν θα συναντήσει ποτέ τον παππού ή τη γιαγιά του

Προσωπικά αυτό που με πονάει πιο πολύ απ’ όλα είναι το γεγονός ότι η μητέρα μου δεν θα γνωρίσει ποτέ τα παιδιά μου και τα παιδιά μου δεν θα γνωρίσουν ποτέ τη γιαγιά τους. Με πονάει που ξέρω πόσο καλά θα περνούσαν αν είχαν την τύχη να γνωριστούν και μου φαίνεται τραγικό που οι ζωές τους δεν διασταυρώθηκαν ποτέ.

3. Νιώθεις μία μικρή ζήλια για όλους εκείνους που έγιναν γονείς και εξακολουθούν να έχουν τους γονείς τους δίπλα τους

Σε κανέναν δεν αρέσει να ζηλεύει, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορείς να νιώσεις αλλιώς. Είναι ψυχοφθόρο να βλέπεις τους γονείς άλλων παιδιών να έρχονται στα θεατρικά, στους αγώνες ή στις γυμναστικές επιδείξεις των παιδιών τους μαζί με τους γονείς τους γνωρίζοντας ότι οι δικοί σου γονείς δεν θα μπορέσουν πότε να κάνουν το ίδιο και ότι το παιδί σου δεν θα νιώσει ποτέ τη χαρά να τρέξει στην αγκαλιά του παππού και της γιαγιάς του μετά το τέλος μιας παράστασης ή ενός αγώνα.

4. Εύχεσαι να είχες τη βοήθεια, την υποστήριξη και τις συμβουλές τους

Μακάρι να ήταν κοντά σου, να σε συμβουλεύσουν, να σε βοηθήσουν, να σου κρατούσαν το παιδί να πας στη δουλειά σου, να βγεις μια βόλτα. Θα μπορούσες να τους πάρεις ένα τηλέφωνο και να ζητήσεις τη βοήθειά τους όταν το μωρό είχε πυρετό, όταν δυσκολευόταν να προσαρμοστεί στο νήπιο ή όταν το παιδί έμπαινε στην εφηβεία και άρχιζε εκείνες τις αλλόκοτες συμπεριφορές που πολλές φορές εμείς οι γονείς δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε. Όσους κι αν έχεις δίπλα σου, ναι θα σου συμπαρασταθούν, ναι θα σου προσφέρουν τη βοήθεια και την υποστήριξή τους, κανείς όμως δεν μπορεί να γεμίσει το κενό της μαμάς ή του μπαμπά σου.

5. Η παιδική ηλικία του παιδιού σου,  σού θυμίζει τη δική σου παιδική ηλικία

Όταν γίνεσαι γονέας πολλές από τις εμπειρίες που έζησες ως παιδί ξαναζωντανεύουν βλέποντας το δικό σου παιδί να μεγαλώνει. Αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς ήταν τα πράγματα όταν ήσουν εσύ παιδί και οι γονείς σου σε μεγάλωναν. Το πιο πιθανό είναι πως θα εκτιμήσεις περισσότερο όσα έκαναν για σένα και θα πλημμυρίσεις από παλιές αναμνήσεις.

Σε κάτι τέτοιες στιγμές νιώθεις μία έντονη θλίψη και νοσταλγία. Δυστυχώς οι γονείς σου δεν είναι πια εδώ να τους ρωτήσεις πώς ήταν όταν ήσουν εσύ παιδί ή να τους δείξεις πόσο τους εκτιμάς και τους αγαπάς για όσα έκαναν για σένα.

Η εμπειρία αυτή είναι οδυνηρή, αλλά θα γεννήσει και ευχάριστα συναισθήματα. Η θέαση της παιδικής ηλικίας μέσα από τα μάτια του ενήλικα-γονέα θα σου επιτρέψει να έρθεις πιο κοντά στους γονείς σου και ας μη ζουν πια, να αισθανθείς ευγνωμοσύνη για όλα όσα σου έδωσαν και να σκεφτείς τις όμορφες και ζεστές αναμνήσεις του παρελθόντος.

Όταν γίνεσαι γονιός μετά το θάνατο του δικού σου γονιού έχει και τα θετικά του:

1. Τα παιδιά σου θα δώσουν σκοπό και χαρά στη ζωή σου

Η μεγάλη μου κόρη γεννήθηκε μερικούς μήνες μετά το θάνατο της μαμάς μου. Όπως πολλοί άλλοι νέοι γονείς, έτσι και εγώ αναρωτιόμουν αν θα γινόμουν καλή μητέρα και αν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω τον πόνο μου ώστε να μην έχει αντίκτυπο στο παιδί.

Αυτές οι ανησυχίες ταλαιπωρούν πολλούς γονείς που δεν έχουν τους γονείς τους στο πλευρό τους. Προσωπικά, η γέννηση της κόρης μου ήταν το φως μέσα στο σκοτάδι. Έδωσε σκοπό στη ζωή μου, με έκανε να σταματήσω να κοιτάζω τον εαυτό μου και να απομακρύνω την προσοχή μου από τον πόνο μου και να τη δώσω στο παιδί μου.

Σε καμία περίπτωση δεν λέω «Κάνε παιδί αν θες να αισθανθείς καλύτερα». Ένα παιδί φέρνει άγχος και ευθύνες. Το πότε και υπό ποιές συνθήκες θα γίνει κάποιος γονέας εξαρτάται από τον ίδιο. Αυτό σημαίνει πως αν κάποιος χάσει το γονιό του και πολύ σύντομα έρθει και ένα παιδί στη ζωή του, αυτό μπορεί να αυξήσει το άγχος του και να τον κάνει να βιώσει τη θλίψη πιο έντονα.

Στην περίπτωσή μου τουλάχιστον το παιδί μου έφερε χαρά και σκοπό στις πιο σκοτεινές μου μέρες. Με τα αστεία του, την ομορφιά του και την αγάπη που μου έδωσε με έκανε πραγματικά να ξεχαστώ.

2. Η μητρότητα/ πατρότητα θα σε «δέσει» περισσότερο με τον γονιό σου, ακόμα και αν έχει φύγει από τη ζωή

Μέσα από το παιδί σου θα θυμάσαι και θα συνεχίσεις να αγαπάς τους δικούς σου γονείς. Μπορεί τώρα να πονάς με το πέρασμα του χρόνου όμως ο πόνος θα γλυκάνει και θα νιώθεις ευτυχισμένη που σε μεγάλωσαν αυτοί οι δύο υπέροχοι άνθρωποι.

Μου αρέσει να μοιράζομαι ιστορίες με τα παιδιά μου για τη μαμά μου, όπως και η μαμά μου κάποτε μοιραζόταν ιστορίες μαζί μου για τη μητέρα της. Μπορεί τα παιδιά μου να μην πρόλαβαν να τη γνωρίσουν, ξέρουν όμως τα πάντα για εκείνη μέσα από τις συζητήσεις που κάνουμε. Πριν με βάλει για ύπνο μου έλεγε πάντα μία συγκεκριμένη φράση, όταν με έστελνε στο σχολείο είχε δύο συγκεκριμένες συμβουλές να μου δώσει, όταν έβγαινα με τις φίλες μου, όταν πήγαινα διακοπές… Ξέρω καλά ότι τα παιδιά μου μπορούν να καταλάβουν τι είδους μητέρα ήταν. Μέσα από τα λόγια της μητέρας μου που τα λέω και στις κόρες μου μπορώ ακόμα και τη νιώθω κοντά μου.

Οι σχέσεις που έχουμε με τους νεκρούς αγαπημένους μας δεν είναι στατικές, αλλά εξελίσσονται και αλλάζουν. Αλλιώς ερμηνεύεις και εκτιμάς τις ενέργειες των γονιών όταν είσαι 20, 30, 40 ή 50 χρόνων. Μπορεί στα 20 σου να μην τους καταλαβαίνεις και να τους θεωρείς υπερβολικούς, στα 40 σου όμως τους κατανοείς καλύτερα. Θα έρθει η στιγμή που θα καταλάβεις τι εννοώ…

Πηγή: whatsyourgrief.com