Μόνη μαμά θα πει να μην συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από τον καλύτερο

Πάντα μου άρεσε o έρωτας, σαν ιδέα και σαν πράξη. Ήθελα να είμαι ερωτευμένη με κάποιον που θα με αγαπάει και θα τον αγαπώ και το ρομάντζο μεταξύ μας θα θυμίζει το «και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Με αυτή τη λογική πορευόμουν τόσα χρόνια γι’ αυτό απέτυχα. Υπήρξα αθεράπευτα ρομαντική (και ακόμα είμαι αν και έχω πάρει το μάθημά μου) και έβαζα πάντα τον εαυτό μου σε δεύτερη μοίρα γιατί πίστευα ότι δεν άξιζα την όποια όμορφη σχέση έκανα. Επαναπαύτηκα και δεν έπρεπε.

Έπρεπε να μείνω χήρα με δύο παιδιά για να δω τη ζωή με άλλο μάτι. Από τότε που πέθανε ο άντρας μου έκανα δύο σχέσεις, οι οποίες ούτε πολύ κράτησαν ούτε μου έδωσαν κάτι. Η μία κράτησε ένα χρόνο και νόμιζα πως ήμουν ευτυχισμένη, αλλά δεν ήμουν.

Ήμουν ευχαριστημένη και μόνο στην ιδέα ότι ήμουν ερωτευμένη. Ήμουν ευχαριστημένη στην ιδέα ότι κάποιος με αγαπούσε και ότι οι γονείς μου τον αγαπούσαν και εκείνοι. Αυτό που με δυσαρεστούσε, ήταν ο τρόπος που μου συμπεριφέρονταν και πόσο χειριστικοί μπορούσαν να γίνουν κάποιοι άντρες ενίοτε. Με τον συγκεκριμένο χωρίσαμε άσχημα, αλλά δεν στενοχωρήθηκα τόσο επειδή χωρίσαμε, όσο όταν συνειδητοποίησα ότι άλλα αποζητούσα από μία σχέση και άλλα έπαιρνα.

Η δεύτερη μου σχέση ήταν πάνω κάτω τα ίδια. Στην αρχή ξεκινήσαμε καλά, αλλά μετά άρχισαν οι τσακωμοί, τα κλάματα, οι βρισιές μέχρι που στο τέλος αποφασίσαμε να χωρίσουμε γιατί το πράγμα δεν προχωρούσε. Τη δεύτερη φορά που χώρισα, έμεινα στο κρεβάτι βδομάδες ολόκληρες να κλαίω. Κατηγορούσα τον εαυτό μου. Πίστευα ότι ήταν δικό μου το λάθος που χώρισα και τις δύο φορές. Σκεφτόμουν ότι πάντα οι άλλοι μου ζητούσαν συγγνώμη και προσπαθούσαν να τα ξαναβρούν μαζί μου μετά από κάποιο τσακωμό, ενώ εγώ τους περιφρονούσα, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι τελικά έφταιγαν οι άλλοι και όχι εγώ. Εγώ έφταιγα μόνο στο ότι συμβιβαζόμουν και δεν έψαχνα να βρω τον τέλειο, άρα βολευόμουν με μέτριους.

Και οι δύο μου σχέσεις προσπαθούσαν να με αλλάξουν: μου υπαγόρευαν με ποιους θα βγαίνω, πως θα ντύνομαι, τι θα λέω. Ήθελαν με λίγα λόγια να με ελέγχουν. Μία ειλικρινής συζήτηση με την κολλητή μου ήταν αυτή που με έκανε να καταλάβω την αξία μου και πως αυτοί οι άντρες δεν με άξιζαν. Χαίρομαι γιατί επιτέλους κατάλαβα πως έπρεπε να αλλάξω νοοτροπία και να αναζητήσω κάποιον ισάξιό μου, αν όχι καλύτερό μου. Έπρεπε να σταματήσω να συμβιβάζομαι.

Καινούργια σχέση δεν έχω κάνει και δεν με νοιάζει. Δεν είναι ότι φοβάμαι. Ίσως ανησυχώ λίγο, αλλά συνειδητοποίησα ότι στην ηλικία που είμαι, δεν μπορώ να σπαταλήσω άλλο από τον χρόνο μου σε μία σχέση που ξέρω από την αρχή ότι είναι καταδικασμένη. Δεν λέω ότι δεν προσπάθησα. Λέω ότι δεν βρήκα αυτό που θέλω και μου αξίζει. Χαλαρά μεν, αλλά ακόμα προσπαθώ. Θα υποχωρήσω μόνο στον έναν και μοναδικό που θα μου κάνει κλικ και δεν πρόκειται να χαραμίσω ούτε λεπτό. Ανέβασα κατά πολύ τον πήχη και τις προσδοκίες μου γιατί μου αξίζει και εμένα επιτέλους να γίνω ευτυχισμένη. Αν δεν είμαι ευχαριστημένη πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με τον άντρα που έχω πλάι μου, πώς θα ευτυχήσω;

Ο πήχης πρέπει να είναι ψηλά και να παραμείνει ψηλά. Δεν χρειάζεται να απολογείσαι όταν σου λένε ότι πρέπει να χαλαρώσεις λίγο τις απαιτήσεις σου. Αξίζεις το καλύτερο και μόνο αυτό πρέπει να κυνηγήσεις.

Δέσποινα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ