Φίλοι-οικογένεια-δουλειά: τι αλλάζει μετά το διαζύγιο και πώς να «φορέσεις» τη νέα σου ζωή

Ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Οι αλλαγές αυτές γίνονται αργά και σταθερά. Ίσα που τις καταλαβαίνουμε. Ίσα που γίνονται αισθητές. Είναι όπως η ηλικία. Τα χρόνια περνούν, εμείς και οι γύρω μας αλλάζουν, αλλά την αλλαγή αυτή δεν την καταλαβαίνουμε παρά μόνο όταν πάρουμε μια φωτογραφία από το παρελθόν και τη συγκρίνουμε με το σήμερα.

Τα παλιά σταθερά τηλέφωνα με τα μακριά καλώδια αντικαταστάθηκαν από τα ασύρματα και τα smartphones. Η αλληλογραφία αντικαταστάθηκε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παλιά έξω σηκώναμε ψηλά το χέρι και χαιρετούσαμε κάποιον γνωστό μας που είδαμε στον απέναντι δρόμο. Πλέον ο χαιρετισμός αυτός έχει αντικατασταθεί από τα emojis και τη φατσούλα εκείνη που κουνά χαρούμενη το χεράκι της πέρα δώθε. Παλιά κάναμε τραπέζια και πάρτυ σπίτι μας και ανυπομονούσαμε να έρθουν οι καλεσμένοι μας να γιορτάσουμε όλοι μαζί όπως είχαμε μάθει. Τώρα πάνε όλα αυτά. Θυσιάστηκαν στο βωμό του σύγχρονου τρόπου ζωής και της τεχνολογίας και δεν μας μένει ελεύθερος χρόνος ούτε για τα βασικά. Θέλουμε δεν θέλουμε έχουμε ταιριάξει σε αυτόν τον τρόπο ζωής και αποδεχόμαστε κάθε αλλαγή που συμβαίνει.

Γιατί λοιπόν όταν πήρα διαζύγιο αισθανόμουν σαν να μη μου «ταιριάζει»; Τόσες και τόσες αλλαγές επήλθαν που μου άρεσαν, δεν μου άρεσαν στο τέλος τις συνήθισα και «ταίριαξα». Τώρα; 

Μετά το διαζύγιο αλλάζουν πολλά και πρέπει να μάθουμε να «φοράμε» τη νέα μας ζωή, όπως έχουμε «φορέσει» τόσα μέχρι τώρα.

Φίλοι

Πολύ σύντομα μετά το διαζύγιο ανακάλυψα ότι μέσα στα πολλά άλλαξαν και οι φίλοι μου. Οι φιλίες αυτές καθεαυτές άλλαξαν. Όταν είστε ζευγάρι, κάνετε παρέα με ζευγάρια, με συγκεκριμένα «πακέτα ατόμων» με τα οποία πηγαίνετε για φαγητό, σε συναυλίες, σινεμά. Σας βοηθούν με τα παιδιά επειδή έχουν και αυτοί παιδιά και ξέρουν. Αν θες να βιδώσεις το νέο ράφι που πήρες και δεν βρίσκεις που έβαλες το κατσαβίδι και την τανάλια, θα σου δανείσουν εκείνοι τα δικά τους. Αν μετακομίσεις, θα είναι εκεί να σε βοηθήσουν. Αν αλλάξεις κουφώματα και γίνεται ένας χαμός στο σπίτι, εκείνη θα έρθουν να σε βοηθήσουν να καθαρίσεις.

Όταν κυκλοφόρησαν τα νέα του διαζυγίου μου, έμεινα μόνη να πρέπει να εξηγήσω γιατί έφυγε ο άντρας μου. Στην αρχή ήταν όλοι κοντά μου. Ήθελαν βλέπετε να μάθουν όλες τις ζουμερές λεπτομέρειες.

Δεν τους έκανα τη χάρη. Τους είπα μόνο όσα έπρεπε να γνωρίζουν με κάθε αντικειμενικότητα. Δεν θα τροφοδοτούσα εγώ την ανάγκη τους για δράμα. Τους είπα τα απολύτως απαραίτητα κι αποφάσισα να συνεχίσω τη ζωή μου, ήθελαν, δεν ήθελαν να είναι κοντά μου.

Ήμασταν το ζευγάρι που όλοι πίστευαν ότι έχει τα πάντα, που όλοι ήθελαν να είναι. Μόλις έμαθαν ότι χωρίσαμε, απόρησαν και άρχισαν να αμφισβητούν τις δικές τους σχέσεις… ειδικά όταν ο σύζυγός μου, που ήταν πρότυπο συζύγου στα μάτια τους με άφησε για μια άλλη γυναίκα. Θυμάμαι μια φίλη που μου είπε ότι αφού συνέβη σε εμάς, μπορεί να συμβεί στον καθένα, άρα και σε εκείνους.

Μετά την πρώτη «κατραπακιά» άρχισαν οι πλάγιες, ύπουλες ματιές των φιλενάδων μου. Υποθέτω ότι τώρα που ήμουν μόνη, ήμουν και απειλή. Δεν ήμουν μόνο εγώ. Πολλές χωρισμένες φίλες μου, μου εκμυστηρεύτηκαν πως μόλις μαθεύτηκε το διαζύγιό τους βίωσαν αντίστοιχα περιστατικά με τις φίλες τους.

Το αποτέλεσμα είναι ένα. Απομόνωση. Δεν σε καλούν πια σπίτι τους. Δεν φωνάζουν τα παιδιά σου να παίξουν με τα δικά τους. Γρήγορα συνειδητοποιείς ότι είσαι μόνη. Ένιωσα σαν βάρκα με κουπιά δεμένα στην προβλήτα που κάποιος ήρθε χωρίς να το καταλάβω και έκοψε το σκοινί με αποτέλεσμα να με πάρει το ρεύμα μακριά.

Αν πήρες πρόσφατα διαζύγιο και σε αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο, μην απελπίζεσαι. Γρήγορα θα διαπιστώσεις ότι όσοι έχουν ζήσει τα ίδια με σένα είναι πιο συμπονετικοί και κάποιοι που θα πάθουν σύντομα τα ίδια, θα έρθουν γρήγορα κοντά σου με την ουρά κάτω από τα σκέλια γιατί πιθανότατα θα καταλάβουν το λάθος τους.

Μη στεναχωριέσαι. Εστίασε στις νέες φιλίες που είναι 100% δικές σου και σε όσους επέλεξαν να μείνουν κοντά σου και σε αγαπούν γι’ αυτό που είσαι. Βρες ποιοι άνθρωποι είναι δικοί σου και κάνε το σταυρό σου που τους έχεις.

Οικογένεια

Αν πήρες διαζύγιο και είσαι πια μονογονέας, αυτό αλλάζει τα πάντα. Αλλάζει μέχρι και τα θεμέλια πάνω στα οποία έχτισες την οικογένειά σου. Αν είσαι τυχερή, η δική σου οικογένεια, η οικογένεια που σε δημιούργησε θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις την απώλειά σου.

Σύντομα θα διαπιστώσεις ότι βασίζεσαι στην οικογένειά σου όσο ποτέ πριν, αυτό όμως που έμαθα μέσα από το διαζύγιο είναι ότι είχα αλλάξει. Δεν ήμουν πλέον όπως ήμουν κάποτε.

Πως θα μπορούσα να είμαι άλλωστε; Έζησα μια πολύ άσχημη εμπειρία. Ο άνθρωπος που ήμουν κάποτε δεν υπάρχει πια. Τώρα πλέον ήμουν πολλοί άνθρωποι μαζί.

Ήμουν εύθραυστη και σκληρή. Ήμουν συμπονετική και οξύθυμη. Ημουν πλέον υπεύθυνη για ολόκληρη την οικογένεια και οι δικοί μου δεν είχαν ιδέα πως ήταν. Και να ήθελαν να το φανταστούν, δεν μπορούσαν.

Πως μπορείς λοιπόν να ανακτήσεις το ρόλο που είχες μέσα στην οικογένειά σου όταν δεν ξέρεις πια ποιος είναι αυτός ο ρόλος; Και ακόμα, πως μπορεί η οικογένειά σου να σε βοηθήσει και να σε καταλάβει όταν δεν έχετε κανένα κοινό πέραν του ότι είστε γονείς;

Όλα γίνονται, απλά δεν είναι εύκολο να γίνουν. Οι αλλαγές δεν συμβαίνουν εν μία νυκτί. Σημασία έχει ότι μπορούν να γίνουν και μάλιστα με τους δικούς σου όρους.

Κάποτε έλεγα ότι αισθανόμουν πολύ μόνη όταν πηγαίναμε οικογενειακώς διακοπές ή όταν πηγαίναμε σε γιορτές, σε γάμους και τα λοιπά. Ό, τι θυμάμαι μέχρι τώρα είναι οικογένειες, παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά που σήμερα έχουν δικά τους παιδιά. Το μοντέλο-πρότυπο που είχα ήταν αυτό, νοικοκυριά αποτελούμενα από δύο γονείς και τα παιδιά τους. Αυτό γνώριζα μέχρι τη μέρα που αναγκάστηκα να το ξεχάσω.

Όταν πλέον μαζευόμαστε με την ευρύτερη οικογένεια κανείς δεν γνωρίζει πώς αισθάνομαι. Είμαι καλή στο να κρύβω τα συναισθήματά μου για να νιώθουμε όλοι πιο άνετα, η αλήθεια όμως είναι ότι δεν μπορείς να αισθάνεσαι ολοκληρωμένος όταν οι άλλοι σου υπενθυμίζουν πως είναι η πραγματική τελειότητα.

Χρειάζεται θάρρος να μιλήσεις ανοιχτά, να παρουσιάσεις τη νέα σου πραγματικότητα, το καινούργιο δηλαδή πρόσωπο που είσαι τώρα και δεν περιμένεις τίποτα λιγότερο από την πλήρη υποστήριξη και το σεβασμό τους. Δεν έχει νόημα να προσποιείσαι ότι είσαι κάποια που δεν υπάρχει πλέον.

Είσαι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και έχεις κάθε δικαίωμα να απαιτήσεις και να κερδίσεις στο τέλος το σεβασμό όλων.

Μην κολλάς πουθενά. Πες σε όλους τι συνέβη και ποια είσαι πλέον,  μια χωρισμένη μαμά και ας φαίνεσαι στα μάτια όλων σαν εξωγήινη. Αν νομίζεις ότι έχεις αλλάξει πολύ και δεν μπορούν να αποδεχθούν τη νέα βελτιωμένη έκδοση του εαυτού σου, τότε προτίμησε τις φίλες σου από την οικογένειά σου, επειδή στο τέλος της ημέρας ο καθένας χρειάζεται μια οικογένεια που να τη νιώθει δική του κι ας μην είναι αυτή η πραγματική του οικογένεια.

Δουλειά

Εργάζεσαι γιατί χρειάζεσαι χρήματα για να ζήσεις. Συνήθως δεν υπάρχει άλλος λόγος.

Όταν πήρα διαζύγιο, είπα σε μια φίλη μου ότι ο νέος άντρας με τον οποίο θα έκανα σχέση θα ήθελα να μου πει ένα πράγμα.

Μου είπε «ότι σε αγαπά εννοείς;» και της απάντησα «όχι, ότι μπορώ να παραιτηθώ και να σηκωθώ να φύγω».

Εργασία και μονογονεϊκότητα είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Σαν να προσπαθείς να γίνεις ζογκλέρ ενώ δεν το’ χεις και να ισορροπήσεις πιάτα πάνω σε μπαστούνια. Όσο πιο πολλά πιάτα βάζεις, τόσο πιο πολύ φοβάσαι ότι θα πέσουν και θα γίνουν κομμάτια.

Έτσι νιώθεις όταν είσαι μόνη μαμά και οικογενειάρχης. Αντιμετωπίζεις τα πράγματα ζογκλερικά και σίγουρα τελείως διαφορετικά απ’ ότι όταν υπάρχουν δύο μισθοί στο σπίτι.

Καταρχάς δεν έχεις κανέναν να στηριχτείς οικονομικά. Θυμάμαι τότε που πήρα τηλέφωνο τον πρώην άντρα μου για να με βοηθήσει όταν η κόρη μας ήταν άρρωστη. Είχα πάρει ήδη μια μέρα άδεια από τη δουλειά μου και φοβόμουν να ζητήσω δεύτερη.

Μου είπε ότι δεν μπορούσε να με βοηθήσει γιατί έπρεπε να πάει στη δουλειά του λες και εγώ δεν είχα δουλειά να πάω.

Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν φορητοί υπολογιστές για να φέρω έναν στο σπίτι και να δουλέψω από εκεί. Οπότε τι κάνεις; Κάνεις το σταυρό σου και ζητάς μια μέρα άδεια ακόμα και ό, τι γίνει. Προσεύχεσαι να μη χάσεις τη δουλειά σου. Προσεύχεσαι ο προϊστάμενος σου να μη σε διώξει και πάρει έναν καινούργιο στη θέση σου που δεν θα ξέρει που του παν’ τα τέσσερα.

Πάνω απ’ όλα όμως προσεύχεσαι ότι θα λάβεις το σεβασμό που αξίζει σε μια γυναίκα που παλεύει μόνη της και κουβαλά όλο το βάρος των ευθυνών στους ώμους της κάθε μέρα της εβδομάδας.

Με την πάροδο του χρόνου επικοινωνείς όλο και λιγότερο με τους συναδέλφους και τους ανωτέρους σου. Κανείς δεν καταλαβαίνει και δεν σέβεται τον αγώνα σου. Σημασία έχει να βγει η δουλειά με κάθε κόστος. Κάθε φορά που πρέπει να φύγεις νωρίτερα για να πάρεις το παιδί σου από το σχολείο ή για να το πας στο γιατρό ή αργήσεις έστω και λίγο γιατί έπρεπε να πας στο φαρμακείο, ζεις με το άγχος ότι θα αντικατασταθείς από κάποιον αδαή νεότερο που θα παίρνει και λιγότερα λεφτά. Αλλά είπαμε. Σημασία έχει να βγαίνει η δουλειά.

Δεν θέλουν και πολύ να σε χαρακτηρίσουν ως αδιάφορη ή λιγότερο αφοσιωμένη στη δουλειά σου και συνήθως οι χαρακτηρισμοί αυτοί προέρχονται από άτομα που δεν έχουν παντρευτεί ούτε έχουν παιδιά.

Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να δείχνεις εμπιστοσύνη σε ελάχιστους, μόνο σε αυτούς που πρέπει και έχουν αποδείξει ότι είναι δίπλα σου και διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν.

Σε μία τέτοια εποχή το τελευταίο πράγμα που θες να αντιμετωπίσεις είναι μία πιθανή απόλυση.

Ξέρετε κάτι; Στο τέλος με απέλυσαν. Δεν τους ενδιέφερε πόσο χρονών είναι τα παιδιά μου ούτε αν πάλευα να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Εφόσον επέλεξες να εργαστείς, πρέπει να είσαι προσεκτική και συνεπής. Σίγουρα ζούμε σε μια καλύτερη κοινωνία και οι περισσότεροι εργοδότες είναι πια πιο ανθρώπινοι, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να είσαι προσεκτική, έξυπνη και διπλωμάτης!

Ο χώρος εργασίας είναι ένα πεδίο μάχης, στο οποίο πρέπει να δώσεις πολλές μάχες καθημερινά για να προστατεύσεις τον εαυτό σου, αλλά στο τέλος θα καταλάβεις ότι κάνεις εκπληκτική δουλειά και ας μην καταλαβαίνουν οι γύρω σου πόσο δυνατή είσαι.

Ποια είσαι λοιπόν; Είσαι αυτή που δημιούργησες έναν καινούργιο εαυτό μέσα από τα μάτια των φίλων σου, της οικογένειας σου και των συναδέλφων σου. Ποιος είναι αυτός ο καινούργιος εαυτός; Την απάντηση μόνο εσύ την ξέρεις. Αγκάλιασε τον καινούργιο σου ρόλο, υποστήριξέ τον και δώσε σε όλους να καταλάβουν ότι είσαι μια αγωνίστρια που θα συνεχίσει να παλεύει για το καλύτερο.

Να έχεις μέσα σου συμπόνια, ταπεινοφροσύνη αλλά και ενθουσιασμό για όλα όσα έρχονται και να θυμάσαι: «Να είσαι αυτό που αισθάνεσαι και να λες αυτό που θες γιατί αυτοί που νοιάζονται δεν έχουν σημασία και εκείνοι που έχουν σημασία, δεν νοιάζονται».

Πηγή: divorcedmoms.com