Δεν ξέρεις ποτέ πραγματικά κάποιον…μέχρι να του ζητήσεις διαζύγιο

Πριν από μερικούς μήνες, ο σύζυγός μου και εγώ χωρίσαμε. Εθελοτυφλούσα. Με παράτησε για πρακτικούς λόγους μετά από 17 χρόνια γάμου. Έμεινα ξαφνικά μόνη, χωρίς στήριγμα και βρήκα πολλές γυναίκες με παρόμοιες ιστορίες. Άλλες ήταν πιο προετοιμασμένες, άλλες πιάστηκαν εξ απήνης. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, είναι ένα γεγονός, που σου αλλάζει τη ζωή.

Για μένα, μερικές μέρες είναι καλύτερες από άλλες, ενώ κάποιες άλλες πονάω βαθιά μέσα μου και νιώθω εξαντλημένη. Υπάρχουν ακτίνες φωτός, περίοδοι ανακούφισης, στιγμές, που λέω «Θα περάσει κι αυτό», στιγμές, που λέω ότι έχω προοπτικές. Πλέον ζω την κάθε μέρα και σου συνιστώ να κάνεις το ίδιο. Μια ζωή την έχεις, μην τη χαραμίσεις, δεν θα διαρκέσει για πάντα. Μη μείνεις μόνη.

Ωστόσο, υπάρχουν πράγματα, που μπορεί να σου δυσκολέψουν τη ζωή. Κάποιες συνήθειες είναι δύσκολο να σπάσουν. Η νοοτροπία σου πρέπει να αλλάξει, εκτός αν βρίσκεσαι σε μια ασυνήθιστα φιλική και συναισθηματικά ώριμη κατάσταση, για να κάνεις πιο ανώδυνα από μόνη σου αυτή την αλλαγή. Συζήτησέ το με μια φίλη, έναν ειδικό, διάβασε ένα βιβλίο, κάνε κάτι, λάβε υποστήριξη. Οι πρώτες μέρες είναι μια συντριπτική συναισθηματική αναμπουμπούλα, μια ασταμάτητη καταιγίδα και λίγη υποστήριξη θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τη θύελλα.

Τί γίνεται, όμως, με το φιλικό-συναινετικό σου διαζύγιο; Εάν είναι όντως φιλικό και εσύ και ο πρώην σου μπορείτε να καθίσετε μαζί και να κουβεντιάσετε για το ποιος θα πάρει τον καναπέ, το αυτοκίνητο, ποιο θα είναι το πρόγραμμα επισκέψεων για τα παιδιά σας, αυτό είναι υπέροχο. Αλλά μη βιαστείς και προπαντός μην υποθέσεις ότι επειδή μπορούσατε να μιλάτε για τα πάντα, όσο ήσασταν παντρεμένοι, θα είστε σε θέση να το κάνετε και τώρα.

Υπάρχει ένα ρητό: “Ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά κάποιον μέχρι να χωρίσετε”. Δυστυχώς, αυτό είναι αλήθεια. Δεν κάτσαμε να συζητήσουμε. Δεν ένιωθα ασφαλής και η κουβέντα μας δεν θα ήταν παραγωγική. Χρειάστηκαν χρόνια, για να μην πω δεκαετίες, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Μη βιαστείς και πάλι να βγάλεις συμπεράσματα και μην πιέσεις καμία κατάσταση.

Στην περίπτωσή μου, ο σύζυγός μου με πίεσε για συναινετικό διαζύγιο. Ήθελε να «τελειώνει». Ήθελε να «συνεχίσει τη ζωή του». Αυτά μου είπε λιγότερο από 48 ώρες, αφού δήλωσε: «Δεν σε αγαπώ πια. Τελειώσαμε». Αυτό ήταν κάτι, που είχε σχεδιάσει εδώ και μήνες. Δεν ασχολιόταν με μένα, δεν ήμασταν πια ερωτευμένοι, αλλά δεν είπε ότι σκέφτεται και να φύγει. Ούτε κατά διάνοια.

Μάθε τα δικαιώματά σου ακόμα κι αν φοβάσαι. Το έκανα. Στην περίπτωσή μου (ζω στο Τέξας των ΗΠΑ και ο πρώην σύζυγός μου είναι Αμερικάνος), για να πάρεις συναινετικό διαζύγιο πρέπει (1) να μην έχετε παιδιά κάτω των 18 ετών, (2) και οι δύο να θέλετε να τερματίσετε το γάμο σας, (3) να μην το πηγαίνετε για πτώχευση, (4) να μην έχετε κοινή ιδιοκτησία, άρα ούτε και οφέλη, που προκύπτουν από αυτή και (5) να μη ζητήσεις διατροφή. Στην περίπτωσή μας, πιάναμε 1 στα 5: Δεν ήμασταν στα πρόθυρα χρεωκοπίας, άρα ένα συναινετικό διαζύγιο δεν ήταν εφικτό. Πίστευε ότι θα μπορούσε να με ξεγελάσει, επειδή δεν ήμουν Αμερικανίδα, άρα δεν ήξερα το Δίκαιο, γι’ αυτό και επέμενε για συναινετικό. Έτσι…

1. Μην αφήσεις τον πρώην σου, τον πόνο, το θυμό σου ή οτιδήποτε άλλο να σε κάνει να πάρεις αποφάσεις εν βρασμώ ψυχής

Βρίσκεσαι σε ένα συναισθηματικό ανεμοστρόβιλο. Μην συμφωνήσεις σε τίποτα, απλά και μόνο για να ξεμπερδέψεις. Είναι η ζωή σου, μη την σπαταλήσεις άδικα. Προστάτευσε τον εαυτό σου. Αν δεν είσαι σε κατάλληλη συναισθηματική κατάσταση, ζήτα από κάποιον πιο ψύχραιμο, φίλο ή συγγενή να αναλάβει. Σε εμένα δεν συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά αν κρίνεις ότι εσύ ή τα παιδιά σου βρίσκεστε σε κίνδυνο, απευθύνσου στην Αστυνομία, βγάλε περιοριστικά μέτρα, κάνε κάτι τέλος πάντων. Είναι άσχημο, αλλά αυτές είναι αλήθειες, που πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν. Αν φοβάσαι για τη ζωή σου, φύγε. Τώρα. Και ζήτα βοήθεια.

2. Μην ασχολείσαι με το πρώην σου περισσότερο απ’ όσο πρέπει

Δύο μέρες αφού χωρίσαμε, μου έστειλε ένα e-mail σχετικά με τα του διαζυγίου. Σκέφτηκα να τον καλέσω να μιλήσουμε γι’ αυτό. Σίγουρα μπορούμε. Τί ανόητη, που ήμουν. Ήταν η τελευταία συζήτηση, που κάναμε επί του θέματος. Ξεκίνησε αρκετά λογικά και όταν είδε ότι δεν συμφωνούσα με το συναινετικό, βγήκε εκτός εαυτού. “Πληρώνω την υποθήκη για το σπίτι, στο οποίο ζείτε. Πληρώνω όλους σας τους λογαριασμούς. Πρέπει να συνεχίσω τη ζωή μου. Δεν θα σταθείς εμπόδιο εσύ”.

Κρατούσα το τηλέφωνο μακριά από το αυτί μου και σκέφτηκα: Και εσύ μου χρωστάς 2.000.000 ευρώ για τα τόσα χρόνια, που στάθηκα πλάι σου, που σου μεγάλωσα 2 παιδιά με ειδικές ανάγκες, που σε υποστήριξα επαγγελματικά, που ήμουν πάντα δίπλα σε όλους σας. Αυτή η συζήτηση είχε τελειώσει. Του είπα ότι έπρεπε να φύγω και ότι δεν μπορούσα να μιλήσω άλλο. Του το έκλεισα στα μούτρα. Φώναζε “Και πότε θα μιλήσουμε; Πότε;”. Συμβουλεύτηκα δικηγόρο. Την επόμενη μέρα του έστειλα e-mail, στο οποίο ανέφερα ότι η επικοινωνία μας από δω και πέρα θα είναι μόνο γραπτή. Και αυτό ήταν.

Απόφυγε τα τηλέφωνα, είναι πάρα πολύ εύκολο να τσακωθείτε, να χαλαστείτε και να πείτε λόγια, που δεν πρέπει να ειπωθούν. Κατέστρεψε την εμπιστοσύνη μου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Δεν το περίμενα. Τα είχε σχεδιάσει όλα. Ήταν προετοιμασμένος για το διαζύγιο πολύ πριν μου το ανακοινώσει. Με πρόδωσε και εγώ έπρεπε να προστατεύσω τον εαυτό μου. Έτσι, προτίμησα τα e-mail, παρά τα τηλέφωνα. Είναι το καλύτερο. Λες όσα θες να πεις χωρίς φωνές, αντιδράσεις και ξεσπάσματα θυμού. Ακόμα και αν στην πει, εσύ οφείλεις να δείξεις ψυχραιμία και να μη μπεις στη διαδικασία να του απαντήσεις. Αυτό θέλει, να τσακωθείτε για ακόμη μια φορά. Μην του κάνεις τη χάρη. Ό, τι κι αν μου έχει στείλει, το έχω στείλει κατευθείαν στο δικηγόρο μου να το δει, να το επεξεργαστεί και μόνο μετά το ok του απαντώ.

Από την άλλη πλευρά, όταν υπάρχουν παιδιά, πρέπει να σταθείς στα πόδια σου και να έχεις εμπιστοσύνη στα ένστικτά μου. Να έχεις εμπιστοσύνη στους ειδικούς και να ξέρεις τί πρέπει να κάνεις, για να προστατέψεις τον εαυτό σου και τα παιδιά σου συναισθηματικά και φυσικά. Άσε το δικηγόρο σου να σε προστατεύσει νόμιμα.

Τέλος θα πω κάτι, που μπορεί να είναι δύσκολο για μερικές γυναίκες, αλλά το λέω με καλοσύνη και χωρίς ίχνος κριτικής διάθεσης. Ήμουν ανέκαθεν ανεξάρτητη και δεν άφησα να με καταβάλλει τίποτα. Ακόμα και όταν ο άντρας μου, όταν με χώρισε, φρόντισε να με αφήσει εντελώς ξεκρέμαστη, εγώ τα κατάφερα. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και συνέχισα. Έκανα τα πάντα για τον εαυτό μου και τα παιδιά μου. Διαχειριζόμουν το νοικοκυριό, τα οικονομικά και πάνω απ ‘όλα, τα ιατρικά θέματα. Περάσαμε καλά με τον άντρα μου, αλλά τα τελευταία μας χρόνια δεν ήταν καθόλου καλά. Έτσι, γύρισα σελίδα και προχωράω. Φροντίζω τα πάντα μόνη μου.

3. Εάν ο πρώην σου ήταν το “παιδί για όλες τις δουλειές”, μάντεψε: Δεν είναι πια

Για πολλά χρόνια, ίσως για δεκαετίες να ήταν ο καλύτερος φίλος σου, η κολώνα του σπιτιού σου, το στήριγμά σου. Συμπληρώνατε ο ένας τον άλλον. Αλλά δεν υπάρχει πια. Αν σου χαλάσει το πλυντήριο ή βουλώσει ο νεροχύτης, μη μπεις στον κόπο να τον καλέσεις. Υπάρχουν τουλάχιστον 50 άλλοι τρόποι, που μπορείς να το χειριστείς. Αν δεν το κάνεις η ίδια ή κάποιος δικός σου, τότε πρέπει να φωνάξεις κάποιον άλλο.

Όταν ο πρώην μου ετοίμαζε τα πράγματά του να φύγει, έπεσε για άλλη μια φορά πολύ χαμηλά: “Τί θα κάνω; Πού θα πάω;”, ρωτούσε κλαίγοντας. Αυτά να τα σκεφτόσουν, πριν ζητήσεις διαζύγιο. Σοβαρά τώρα; Τί με νοιάζει εμένα; Μετά απ’ όσα μου είπες, μετά από το πώς συμπεριφέρθηκες, τολμάς και ρωτάς; Δεν με αφορά πια. “Δεν ξέρω, ίσως σε κάποιο ξενοδοχείο;”. “Τα ξενοδοχεία είναι ακριβά, και εμείς έχουμε παιδιά. Να μείνω λίγο ακόμα εδώ μέχρι να βάλω κανένα φράγκο στην άκρη και να μπορέσω να ξεκινήσω;”. Είπα” Όχι, δεν μπορείς να μείνεις εδώ. Όχι μετά από όσα έκανες”.

Και εσύ μπορείς. Κάλεσε ένα φίλο. Προσέλαβε κάποιον. Δεν είστε πια μαζί. Όλα θα περνάνε απ’ το δικό σου χέρι από δω και πέρα. Με τον καιρό θα γίνει ευκολότερο. Στο υπόσχομαι.

Πηγή: scarymommy.com