Δεν ήθελα τα παιδιά του άντρα μου και έκανα λάθη που κάνουν πολλές μητριές

Έχω δύο «κόρες» και τα εισαγωγικά τα βάζω γιατί δεν είναι κόρες μου αλλά κόρες του άντρα μου από τον προηγούμενο γάμο του. Εγώ προσωπικά τα παιδιά αυτά δεν τα ήθελα ούτε τα θέλω.

Ως γυναίκα που ποτέ δεν συμπαθούσε και ποτέ δεν ήθελε παιδιά δικά της, το γεγονός ότι ερωτεύτηκα έναν άντρα που δεν είχε ένα, άλλα δύο παιδιά από τον πρώτο του γάμο ήταν σχεδόν γελοίο, αλλά το έκανα και τώρα είμαι «μητριά» (τα εισαγωγικά αυτή τη φορά μπήκαν επειδή ο ρόλος αυτός δεν μου αρέσει καθόλου).

Ο μόνος λόγος που αποδέχτηκα τα παιδιά αυτά είναι επειδή ζουν σε άλλη χώρα με τη μαμά τους. Εάν ζούσαν στην ίδια χώρα ή στην ίδια πόλη με μας και αναγκαζόμουν κάθε Σαββατοκύριακο να τα έχω εδώ ή σε αργίες ή στις διακοπές δεν νομίζω ότι θα είχα καταφέρει να παραμείνω παντρεμένη με το μπαμπά τους.

Ο άντρας μου την ξέρει την αλήθεια. Ήξερε τη γνώμη που έχω για τα παιδιά του από το πρώτο μας ραντεβού, από την πρώτη στιγμή που μου έδειξε φωτογραφία τους. Η αλήθεια είναι πως δεν πίστευα ότι θα ερωτευόμασταν γι’ αυτό και ήμουν τόσο ειλικρινής, αλλά να που τελικά ερωτευτήκαμε και παντρευτήκαμε.

Είμαστε παντρεμένοι εδώ και πάνω από ένα χρόνο και η αλλαγή ήταν μεγάλη για μένα. Το μοναδικό πράγμα για το οποίο δεν έχω αλλάξει γνώμη ακόμα είναι τα παιδιά του. Εξακολουθώ να μην τα θέλω και παραδέχομαι ότι είμαι από τις χειρότερες μητριές που θα μπορούσαν να υπάρξουν.

Τουλάχιστον αναγνωρίζω τα λάθη μου και προσπαθώ να βελτιωθώ.

Τα σημαντικότερα 7 λάθη που έκανα ως μητριά ήταν τα εξής:

1. Νόμιζα ότι μπορούσα να αγνοήσω τα παιδιά του

Μπορεί τα παιδιά του να ζουν στο εξωτερικό αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Νόμιζα ότι δεν θα μας ενοχλούσαν, ότι μπορούσα να κλείσω τα μάτια και να υποκριθώ πως δεν υπάρχουν αλλά όταν βλέπω ότι ο σύζυγός μου επηρεάζεται απ’ ότι συμβαίνει στα παιδιά του, άθελά μου επηρεάζομαι και εγώ οπότε παρά τις καλύτερες προσπάθειές μου να τα αγνοήσω, συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Στο τέλος κατάλαβα ότι έπρεπε να συνεργαστώ μαζί τους και όχι να συνεχίσω να τα πολεμώ.

2. Προσπάθησα να γίνω φίλη τους

Με δεδομένο ότι είμαι πάνω από 10 χρόνια μικρότερη από τον άντρα μου και η μεγάλη του κόρη είναι σχεδόν 18 θεωρούσα πως μπορούσα να είμαι περισσότερο φίλη της, παρά μητριά της.

Σκέφτηκα ότι θα μπορούσαμε να βγούμε μαζί για φαγητό και να μιλήσουμε για αγόρια και σεξ, αλλά συνειδητοποίησα μία σκληρή αλήθεια: είναι παιδί του άντρα μου άρα γιατί να θέλει να μάθει κάτι για τη σεξουαλική ζωή του μπαμπά της; Φυσικά και δεν την κατηγορώ.

Στην τελική αν θελήσει κάποια συμβουλή δεν είμαι εγώ η πρώτη από την οποία θα τη ζητήσει. Έχει και μάνα και πατέρα οπότε έπαψα να προσπαθώ.

3. Προσπάθησα να εξαγοράσω την αγάπη τους

Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός ότι βγάζω περισσότερα χρήματα από τη μαμά τους και προσπάθησα να εξαγοράσω την αγάπη τους.

Πήρα τη μικρή του κόρη, επισκεφθήκαμε ένα πανάκριβο εστιατόριο, βγήκαμε για ψώνια, της αγόρασα τα πάντα, ακόμα και ένα πανάκριβο σετ σκουλαρίκια που της άρεσαν, ανούσια παιχνίδια, τα οποία μέχρι αύριο θα έχει βαρεθεί αλλά δεν κατάφερα κάτι και ξέρετε γιατί; Γιατί την αγάπη μιας κόρης/ενός γιου δεν μπορείς να την εξαγοράσεις. Η αγάπη για τη μάνα δεν εξαγοράζεται με όλα τα πλούτη του κόσμου. Το βλέπω και από μένα. Αν κάποιος μου έδινε ένα εκατομμύριο και μου έλεγε από δω και πέρα θα θεωρείς μάνα σου κάποια άλλη δεν θα δεχόμουν ούτε για όλα τα λεφτά του κόσμου.

4. Συγκρίνω συνεχώς τις γονεϊκές ικανότητες του συζύγου μου με αυτές των γονιών μου

Οι μόνοι γονείς που γνωρίζω είναι οι ελάχιστοι φίλοι που έχω και οι γονείς μου και είναι εξαιρετικοί. Μεγάλωσαν δύο παιδιά που δεν ζήτησαν ποτέ κάτι παραπάνω απ’ αυτά που είχαν και είχαν μία πολύ αυστηρή ανατροφή που τα έκανε να έχουν τάξη και οργάνωση στη ζωή τους.

Οι εποχές όμως έχουν αλλάξει και μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι άδικα σπαταλάω την ενέργειά μου συγκρίνοντας τον τρόπο με τον οποίο ο άντρας μου μεγαλώνει τα παιδιά του με τον τρόπο που μεγάλωσαν εμάς οι γονείς μου.

5. Εκνευρίζομαι που αναγκάζομαι να μοιράζομαι τον άντρα μου

Δεν έχω μάθει να μοιράζομαι. Όταν ήμουν ακόμη μαθήτρια οι δάσκαλοι στο σχολείο πίστευαν ότι είμαι μοναχοπαίδι έτσι που φερόμουν οπότε καταλαβαίνετε πώς το γεγονός ότι πρέπει να μοιράζομαι τον άντρα που παντρεύτηκα με τα παιδιά του είναι δύσκολο για μένα.

Ο σύζυγός μου από την άλλη είναι απίστευτα οργανωτικός και έχει μάθει να μοιράζει το χρόνο του ισάξια σε όλες τις γυναίκες της ζωής του (έχει εμένα, δύο κόρες και τέσσερις αδερφές) αλλά ο υπέρμετρος εγωισμός μου δεν με άφηνε να το δω όλο αυτό με καλό μάτι.

Τον θαυμάζω και προσπαθώ όσο μπορώ αλλά και πάλι μου «κάθεται» κάπως.

6. Επέτρεψα στη μητέρα τους να με επηρεάσει

Τα πράγματα είναι καλύτερα τώρα αλλά στην αρχή η πρώην σύζυγος του άντρα μου ήταν πραγματικός εφιάλτης. Έκανε ό, τι περνούσε από το χέρι της για να διαλύσει το γάμο μας. Αρνήθηκε να κρατήσει τα παιδιά για να πάμε ταξίδι του μέλιτος, με παρακολουθούσε στο Facebook και χίλια δυο άλλα πράγματα που δεν αξίζει να αναφέρω.

Ξόδεψα πολύ χρόνο και ενέργεια ασχολούμενη με αυτή τη γυναίκα που προσπαθούσε να σαμποτάρει τη ζωή μου και άφηνα την οργή μου να καταστρέφει τη σχέση μου με τον άντρα μου. Συζητούσαμε ώρες ολόκληρες για μία γυναίκα που ανήκει στο παρελθόν του και πάντα καταλήγαμε στο ίδιο σημείο.

Εξακολουθεί να με εκνευρίζει αλλά το «δουλεύω» γιατί δεν έχει νόημα να καταστρέψω το γάμο μου εξαιτίας της.

7. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι δεν θα είναι τόσο δύσκολο

Όπως είπα και παραπάνω πίστευα ότι μπορούσα να αγνοήσω τα παιδιά του συζύγου μου και να φερθώ σαν να μην υπήρξαν ποτέ, τώρα όμως καταλαβαίνω πόσο πολύ απέτυχα.

Τα παιδιά δεν είναι κάτι που μπορείς να αγνοήσεις, πόσο μάλλον όταν είναι παιδιά του άντρα που παντρεύτηκες. Αν και κανείς δεν με υποχρεώνει να έχω οποιαδήποτε σχέση μαζί τους, είμαι ωστόσο υποχρεωμένη να προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο για χάρη του άντρα που αγαπώ.

Θα ήταν ευκολότερο αν είχα παντρευτεί έναν άντρα που δεν είχε παιδιά; Σίγουρα ναι, αλλά δεν έχει νόημα να το σκέφτομαι γι’ αυτό κάνω ό, τι μπορώ (δυστυχώς και λάθη) και ανακαλύπτω τρόπους να βελτιώσω τη ζωή μου και τη ζωή τους.

Πηγή: yourtango.com