Δεν είναι τα παιδιά μας που πρέπει να αλλάξουν. Η κοινωνία πρέπει!

Όταν αποκτάς παιδάκι κάποιες ενοχλητικές ερωτήσεις δεν θα την γλιτώσεις. Μερικές από τις αγαπημένες μου ήταν οι εξής:

«Το μωρό κοιμάται όλη τη νύχτα ή ξυπνάει και κλαίει;»

«Γιατί κλαίει; Μήπως πεινάει;»

και η αγαπημένη μου «Είναι καλό/ εύκολο μωρό;».

Αυτό που με αγχώνει περισσότερο με αυτές τις ερωτήσεις είναι το γεγονός ότι κάποιες υπονοούν πώς το παιδί μου με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο μπορεί να είναι «ελαττωματικό».

Στην αρχή έτσι νόμιζα. Κάθε φορά που το μωρό ξύπναγε μέσα στη νύχτα και έκλαιγε ή δεν ήθελε να φάει, μου έρχονταν στο μυαλό αυτές οι ερωτήσεις και πίστευα πως μεγαλώνω ένα alien, ένα προβληματικό παιδί που θα ταλαιπωρεί μία ζωή εμένα και την κοινωνία στην οποία ζει. Αν καλό μωρό σήμαινε να μην γκρινιάζει, να μην κλαίει και να μην παραπονιέται ποτέ, τότε μάλλον είχα το χειρότερο μωρό στη γη.

Όπως πολλές νέες μαμάδες καθόμουν και άκουγα τον καθένα που έλεγε πώς υποτίθεται ότι πρέπει να είναι ένα μωρό και κάθε φορά που έβλεπα ότι το παιδί μου δεν συμμορφωνόταν με τις επιταγές και τις προσδοκίες της κοινωνίας πίστευα πως ήμουν αποτυχημένη. Μετά από αρκετούς μήνες και μετά από πολλές συζητήσεις με άλλες μαμάδες που περνούσαν τα ίδια με μένα συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά απ’ ότι τα είχα πλάσει με το μυαλό μου.

Το πρόβλημα δεν το είχε το μωρό μου ή εγώ, αλλά οι υπόλοιποι. Ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία και η κουλτούρα μας αντιμετωπίζει τα παιδιά και οι προσδοκίες που έχει από εκείνα, βασίζονται σε μια στρεβλή εικόνα και προδιαθέτουν ειδικά τη μητέρα να αποτύχει.

Ένα παράδειγμα είναι το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς τρέφουν ψεύτικες προσδοκίες σχετικά με τον ύπνο των μωρών. Όπου και αν είχα ρωτήσει μου είχαν πει ότι τους πρώτους 3-6 μήνες το μωρό θα κοιμάται σερί τη νύχτα – γιατροί, βιβλία, μαμάδες, γιαγιάδες… Βλακείες… Οποιοδήποτε επιστημονικό άρθρο και αν διαβάσεις θα δεις ότι τα μωρά δεν είναι βιολογικά έτοιμα να κοιμούνται όλη τη νύχτα – 6-12 ώρες στη σειρά – για πολλούς μήνες.

Το 2018 η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία κυκλοφόρησε μία μελέτη στην οποία διαπιστώθηκε ότι το 57% των μωρών κατά μέσο όρο ηλικίας 6 μηνών περίπου δεν κοιμόταν 8 ώρες στη σειρά αλλά λιγότερο. Μετά από ένα χρόνο το 43% εξακολουθούσε να μην κοιμάται 8 ώρες σερί.

Το ίδιο ισχύει και με τη διατροφή ενός παιδιού. Υποτίθεται ότι πρέπει να θηλάζουμε ένα μωρό κάθε 2-3 ώρες αλλά γνωρίζουμε καλά πώς στο φαγητό των μωρών δεν μπορεί να υπάρξει ακριβές πρόγραμμα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι κάθε ώρα και στιγμή διαθέσιμη ανεξάρτητα από μέρα και ώρα γιατί το παιδί σου μπορεί να πεινάσει και εκτός προγράμματος.

«Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε είτε θηλάζετε είτε χρησιμοποιείτε το μπιμπερό είναι ότι οι ανάγκες του κάθε μωρού είναι μοναδικές. Κανένα βιβλίο και κανένας ιστότοπος δεν μπορεί να σας πει πότε και πόσο συχνά πρέπει να τρέφεται ένα μωρό. Είναι κάτι που θα ανακαλύπτετε σιγά-σιγά καθώς ο καιρός θα περνάει και θα γνωρίζετε καλύτερα ο ένας τον άλλον», αναφέρει ένα από αυτά τα άρθρα.

Καταπληκτική η συμβουλή και κόντρα αντίθετη με την προσδοκία που είχε μέχρι σήμερα η κοινωνία από τα μωρά μας: Ήσυχα, πειθήνια μωρά που επιτρέπουν στις μαμάδες τους να είναι ήρεμες και επιτυχημένες και που μεγαλώνουν χωρίς καν η μαμά να το καταλάβει. Τι συμβαίνει όμως όταν τα μωρά δεν συμμορφώνονται με τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες της κοινωνίας; Τότε μας ζητούν να «εκπαιδεύσουμε» τα παιδιά ώστε να γίνουν όπως απαιτεί η κοινωνία.

Τόσες πολλές συμβουλές και μέθοδοι για να κάνουμε τα μωρά μας κάτι που δεν είναι. Προσπαθούμε να τα μάθουμε να κοιμούνται όλη τη νύχτα πριν να είναι βιολογικά έτοιμα, να βάλουμε πρόγραμμα στο φαγητό τους πριν το σώμα τους να είναι έτοιμο για κάτι τέτοιο, να τα μάθουμε να μην κλαίνε, να μην πλησιάζουν ξένους, να τηρούν τα χρονοδιαγράμματα μας αλλά όχι τα δικά τους.

Μερικά από αυτά τα «μαθήματα» κάνουν καλό σε ένα παιδί, δεν μπορούμε όμως σε καμία περίπτωση να τα βάλουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι. Εξάλλου υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Το βάρος συνήθως πέφτει στους ώμους των μαμάδων. Τι θα γίνει αν αυτή η εκπαίδευση αποτύχει; Θα κατηγορηθούν για άλλη μία φορά οι μαμάδες ότι μεγάλωσαν ένα άτακτο-απείθαρχο παιδί που δεν ακολουθεί τους κανόνες;

Τα μωρά είναι αυτό που λέμε «σκληρά καρύδια». Δεν τρώνε πάντα ή κοιμούνται τις ώρες που κάποια φίλη σου ή κάποιος ξένος λέει ότι πρέπει στο διαδίκτυο. Δεν είναι πάντα ήσυχα ούτε συμπεριφέρονται έτσι όπως οι άλλοι θέλουν. Πρέπει να καταλάβεις ότι το πρόβλημα που πρέπει να διορθώσεις δεν είναι το παιδί σου αλλά η κοινωνία.

Μία μαμά με το μωρό της χρειάζονται βοήθεια μετά τον τοκετό. Χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη, αμειβόμενη άδεια μητρότητας που θα διαρκεί πολύ περισσότερο από 3 μήνες, χρειάζεται σωστές συμβουλές και ικανές και αξιόπιστες λύσεις για τη φροντίδα του παιδιού της είτε εργάζεται είτε μένει σπίτι. Οι μαμάδες που έχουν όλα τα παραπάνω είναι πιο ευτυχισμένες, ξεκούραστες και υγιείς. Δεν προσπαθούν να αλλάξουν τα μωρά τους. Έχουν αρκετή βοήθεια και υποστήριξη και δεν αισθάνονται κακές μαμάδες επειδή τα παιδιά τους δεν συμπεριφέρονται όπως τα «καλά» μωρά που προαναφέραμε.

Αν νιώθεις ότι η πίεση που σου ασκεί η κοινωνία να είσαι τέλεια μαμά με ένα τέλειο μωρό σε ξεπερνά, σε δυσκολεύει και σε κάνει να νιώθεις συχνά ότι απέτυχες, μάθε λοιπόν ότι και εσύ και το μωρό σου είστε μια χαρά. Το πρόβλημα το έχει η κοινωνία όχι εσείς.

Πηγή: scarymommy.com