Ας το παραδεχτούμε: Σε πολλές μαμάδες ΔΕΝ αρέσει ο ρόλος της μητριάς

Αυτή είναι η αλήθεια: για πολλές γυναίκες ο ρόλος της μητριάς δεν αποτελεί καν επιλογή. Ο γάμος με κάποιον που αγαπάς είναι επιλογή και όνειρο για πολλές γυναίκες, αλλά τα παιδιά που έχει κάνει με την προηγούμενή του γυναίκα ούτε επιλογή είναι ούτε όνειρο, αντίθετα είναι κάτι που μπορεί να σε γεμίσει με άγχος ένταση και δυσαρέσκεια.

Οι οικογένειες που αποτελούνται από μπαμπά, μητριά και παιδιά είναι πραγματικότητα και συναντώνται παντού όπως για παράδειγμα στην Αμερική όπου η πλειοψηφία των οικογενειών δεν είναι πια οι παραδοσιακές, αλλά οι μεικτές.

Δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι μητριά. Το στερεότυπο της «κακιάς μητριάς» που συναντάμε στα παραμύθια υπάρχει και σήμερα εν μέρει εξαιτίας του πόνου, του φόβου και της ανασφάλειας των παιδιών που δεν ξέρουν πώς να προβάλλουν τα συναισθήματά τους και εν μέρει επειδή κάποιες μητριές ίσως παίζουν κάποιο μικρό ρόλο ακόμα και άθελά τους στα συναισθήματα αυτά των παιδιών. Υπάρχει απογοήτευση, υπάρχει ασυνεννοησία, υπάρχουν νεύρα και εκρήξεις και πριν το καταλάβουν όλοι στην οικογένεια, είναι δυσαρεστημένοι. Αυτός δεν είναι ο κανόνας, συμβαίνει όμως συχνά.

Αυτό που πρέπει όλοι να καταλάβουν είναι ότι η αγάπη χρειάζεται χρόνια για να «ωριμάσει». Άνδρες και γυναίκες δεν πρέπει να αισθάνονται ένοχοι επειδή δεν νιώθουν αμέσως αγάπη για τα παιδιά των συντρόφων τους. Αυτή η ενοχή αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα μπορεί να κάνει κακό σε όλη την οικογένεια και να τη βυθίσει σε ακόμα πιο βαθιά δυσαρέσκεια.

Δείτε πώς βλέπουν οι παρακάτω μητριές τη σχέση τους με τα παιδιά των συντρόφων τους:

«Δεν μισώ τα παιδιά του άντρα μου αλλά αυτός ο γάμος θα ήταν ιδανικός αν δεν είχε παιδιά με την πρώην γυναίκα του».

«Ξοδεύω κάθε ευρώ που έχω πάνω μου για τα παιδιά του άντρα μου. Δεν θέλω να τους λείψει τίποτα».

«Χρειάστηκε να μετακομίσω στην άλλη άκρη του κόσμου εξαιτίας των παιδιών του άντρα μου. Ελπίζω να μην το μετανιώσω και ακόμα περισσότερο ελπίζω όλες αυτές οι θυσίες να αξίζουν».

«Δεν κατάφερα η ίδια να γίνω μάνα γι’ αυτό και χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι ο σύντροφός μου είχε παιδιά από τον προηγούμενο γάμο του. Όταν αποφασίσαμε να μείνουμε όλοι μαζί, δεν ήξερα τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα και πόσο στα όριά μου θα με έφταναν κάποιες φορές. Φαντάζει ιδανικό αλλά τελικά είναι πολύ δύσκολο».

«Δεν μισώ τα παιδιά του άντρα μου ούτε εύχομαι το κακό τους απλά θα προτιμούσα να μην είχαν γεννηθεί ποτέ. Σε όποιον και να το έχω πει με έχει πει υποκρίτρια και το κλασικό «ήξερες ότι είχε παιδιά όταν τον παντρεύτηκες». Παιδιά, άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη».

«Τα παιδιά του άντρα μου δεν θέλω να τα βλέπω μπροστά μου. Δεν τα θέλω στο σπίτι γιατί φέρνουν γρουσουζιά, κάνουν σκανταλιές και μου βρωμίζουν το σπίτι».

«Δεν θέλω πολλά πολλά με τα παιδιά του άντρα μου. Δεν λέω, καλά παιδάκια είναι, αλλά θέλω και λίγο χρόνο με τον άντρα μου μόνοι μας. Η μαμά τους όλο προσπαθεί να παρέμβει στη ζωή μας και χρησιμοποιεί τα παιδιά για να το πετύχει. Όλο αυτό το χάος με έχει κουράσει».

«Κάποια χρόνια ευχόμουν τα παιδιά μου και τα παιδιά του άντρα μου να ήταν πιο κοντά σε ηλικία τώρα όμως χαίρομαι πολύ που δεν είναι. Τα παιδιά του άντρα μου είναι ό, τι χειρότερο έχω γνωρίσει. Είναι αναιδέστατα και δεν έχουν μάθει να φέρονται. Θα ήταν κακή επιρροή για τα παιδιά μου και δεν τα θέλω κοντά τους».

«Ντρέπομαι που το παραδέχομαι αλλά το γεγονός πως όταν χώρισα χρειάστηκε να δουλέψω για να πληρώνω διατροφή για τα παιδιά μου με έκανε να μισήσω τα παιδιά του άντρα μου λες και έφταιγαν εκείνα».

«Δεν έχω κάτι με τα παιδιά του άντρα μου αλλά αν ήξερα εκ των προτέρων τι θα αντιμετώπιζα δεν θα τον παντρευόμουν». 

«Χαίρομαι που τα παιδιά του άντρα μου μεγάλωσαν πλέον και δεν χρειάζεται να δίνει διατροφή και να τα φέρνει σπίτι κάθε εβδομάδα. Κάθε Σαββατοκύριακο ένιωθα σαν να μου «μαγαρίζουν» το σπίτι, αλλά δεν τόλμησα ποτέ να το πω στον άντρα μου».

«Κάποτε όταν ο γιος του άντρα μου ήταν μικρός κάτσαμε όλοι μαζί να φάμε στο τραπέζι και ο μικρός γύρισε και είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια (φανερά επηρεασμένος από τη μαμά του): «Όταν ο μπαμπάς αποφασίσει επιτέλους να δώσει τη διατροφή στη μαμά, θα πάει με την καλύτερη της φίλη διακοπές και εμένα θα με αφήσει στη γιαγιά». Ακόμα θυμάμαι το βλέμμα άντρα μου. Να γιατί κάποιοι άντρες δεν πληρώνουν διατροφή. Κάτι τέτοια ακούνε…».

Το να είσαι μητριά όπως φαίνεται και από τα παραπάνω δεν είναι ένας ρόλος που αγαπούν όλοι ή ταιριάζει σε όλους.

«Η ανακούφιση που ένιωσα χρόνια πριν όταν ο άντρας μου διεκδίκησε αλλά τελικά έχασε την πλήρη επιμέλεια των παιδιών του δεν υπάρχει. Αν είχε καταφέρει να την πάρει, αυτό θα ήταν και το τέλος του γάμου μας».

Πηγή: scarymommy.com