Αντί να κοιτάς τί κάνει ο πρώην άντρας σου, κοίτα πως θα στήσεις τη νέα μονογονεϊκή σου ζωή με τα παιδιά

Όταν ο άντρας μου, μου ανακοίνωσε ότι θα φύγει από το σπίτι όταν το παιδί μας ήταν ακόμα 1,5 έτους σοκαρίστηκα, λυπήθηκα, ντράπηκα, αλλά περισσότερο τρομοκρατήθηκα. Τα τελευταία δύο χρόνια δεν εργαζόμουν και δεν ήξερα αν θα μπορούσα να επιβιώσω. Πως θα μεγάλωνα ένα παιδί, πως θα κρατούσα ολόκληρο σπίτι μόνη μου; Η ντροπή μου με έκανε να πιστεύω ότι όχι μόνο ήταν δικό μου το λάθος (ο άντρας μου και η οικογένειά του συχνά μου το «χτυπούσαν»), αλλά και ότι ήμουν ο μοναδικός άνθρωπος στη γη που του είχε συμβεί κάτι τέτοιο.

Αντί να βάλω στο αυτοκίνητο το αυτοκόλλητο εκείνο που λέει «Προσοχή. Μωρό στο αυτοκίνητο» ήθελα να βρω ένα άλλο που έλεγε «Προσοχή. Μόνη μαμά στο αυτοκίνητο». Ένιωθα ότι ήμουν η μοναδική μαμά που περπατούσε με το καρότσι στο εμπορικό κέντρο και ήταν χωρίς σύζυγο, ο οποίος παρεμπιπτόντως παντρεύτηκε αμέσως και έκανε άλλο παιδί. Στην πορεία προέκυψαν πολλά προβλήματα – προβλήματα οικονομικά, προβλήματα αυτοεκτίμησης, προβλήματα θυμού… δεν έδινα στο παιδί μου τη σημασία που έπρεπε και αυτό γιατί τη δεδομένη στιγμή το μόνο που προσπαθούσα ήταν να επιβιώσω.

Μήνες αργότερα, όταν κάπως άρχισα να συνηθίζω τη νέα κατάσταση, άρχισα να αναρωτιέμαι τι είδους μάθημα ήθελα να δώσω στο παιδί μου με αφορμή την αποχώρηση του μπαμπά του. Οι περισσότεροι μονογονείς δεν επιλέγουν να γίνουν μονογονείς, Η ζωή μας τα φέρνει όπως θέλει και ως εκ τούτου πρέπει να επιλέξουμε αν θα βάλουμε τα δυνατά μας για να τα καταφέρουμε ή θα τα παρατήσουμε στην πρώτη δυσκολία. Έτσι, το πρώτο βήμα που πρέπει όλοι να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τους/τις πρώην και τι κάνουν στη ζωή τους και να επικεντρωθούμε στη νέα μονογονεϊκή οικογένειά μας. Στην περίπτωσή μου, όταν αποφάσισα να εστιάσω στο παιδί μου κι εμένα, έψαξα αμέσως να βρω δουλειά και κάποιον να μου προσέχει το παιδί. Η εμπειρία μου με δίδαξε ότι αντί να κλαίω όλη την ώρα και να ανησυχώ, έπρεπε να αλλάξω ταχύτητα και να κάνω κάτι. Η απόφαση αυτή με βοήθησε να απαλλαγώ από το φόβο και να κάνω ένα βήμα τη φορά. Πως όταν φυτεύεις ένα σπόρο και εκείνος με τον καιρό ριζώνει και φυτρώνει, έτσι, με τον ίδιο τρόπο, η δύναμη και η γενναιότητα είχαν αρχίσει να ριζώνουν μέσα μου.

Βρήκα το θάρρος να εστιάσω στις ανάγκες του παιδιού και τις δικές μου. Στην αρχή ήταν συγκλονιστικό γιατί ποτέ πριν δεν είχα ξανακάνει κάτι παρόμοιο. Ήταν σοκαριστικό το πόσο ανθεκτική ήμουν και πόσο ικανή να τα προλαβαίνω όλα. Η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ ήταν ότι σταμάτησα να φέρομαι σαν θύμα και αποφάσισα να γίνω πρότυπο.

Τις προάλλες είχα βγει με κάτι φίλες μου, μόνες μαμάδες και εκείνες και μια κοπέλα που με το ζόρι γνώριζα μου είπε «ποιος νομίζεις ότι θα σε θέλει τώρα που είσαι μόνη μαμά με ένα παιδί;». Της απάντησα «μάλλον εννοείς ποιος είναι ο τυχερός που θα θέλει εμένα και το παιδί μου».

Η αυτοπεποίθησή μου γινόταν ολοένα και πιο ισχυρή μέσα από κάθε συνειδητή απόφαση που έπαιρνα για τον εαυτό μου και το παιδί μου. Με τον καιρό άρχισα να έχω μια νέα, δική μου ζωή. Ήμουν αρκετά έξυπνη ώστε να μη γνωρίζω την κάθε μου σχέση στο παιδί μου. Δεν υπήρχε λόγος να εκθέσω το παιδί σε κάθε άντρα που γνώριζα. Επίσης έβγαινα μόνο όταν το παιδί μου ήταν στο σπίτι του μπαμπά του. Είχαμε ένα χαρούμενο και σταθερό περιβάλλον στο σπίτι μας χωρίς ανθρώπους να μπαινοβγαίνουν στη ζωή μας όποτε ήθελαν. Η κόρη μου, η οποία είναι σήμερα 30 χρονών θυμάται με νοσταλγία τα χρόνια εκείνα και τα αναφέρει ως τα καλύτερα της ζωής της.

Πλέον είμαι σίγουρη ότι κάποια ανώτερη δύναμη με καθοδήγησε και τα έβγαλα τελικά πέρα. Για παράδειγμα έψαχνα απεγνωσμένα για δουλειά και βρήκα σχεδόν αμέσως και με πολύ καλό μισθό μάλιστα και φύλαξη για το παιδί. Ήταν ένα θαύμα. Ενάμισι χρόνο αργότερα παραιτήθηκα και πήγα σε άλλη δουλειά, στην οποία είμαι ακόμα και σήμερα. Και στις δύο μου δουλειές έμαθα πολλά και συνεργάστηκα με εξαιρετικούς ανθρώπους.

1. Έμαθα να μη λυπάμαι τον εαυτό μου. Να ξέρεις πως όταν λυπάσαι τον εαυτό σου, το παιδί σου το καταλαβαίνει και θα αρχίσει με τη σειρά του να λυπάται και αυτό τον εαυτό του. Σε αυτή την περίπτωση ίσως χρειαστεί να αναζητήσεις επαγγελματική βοήθεια.
2. Πρέπει να μάθεις να είσαι εσύ ο αρχηγός και να βάζεις κανόνες που θα τηρούνται με συνέπεια. Αν υπάρχει η δυνατότητα να έχεις με τον πρώην άντρα σου μια κοινή γραμμή πλεύσης, τότε θα μπορέσει να υπάρξει συνοχή ανάμεσα στα δύο σπίτια.
3. Θυμήσου… πάνω απ’ όλα είναι η σταθερότητα και η ασφάλεια του παιδιού σου και μετά η δική σου. Η κόρη μου όταν ήταν 11 χρονών ήρθε μια μέρα και μου είπε: «Μαμά, ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο δώρο που μου έκανες ποτέ;». Πάνω που περίμενα να μου πει για την καινούργια Barbie που της πήρα, μου είπε «ότι αγαπάς τον εαυτό σου». Δεν χρειαζόταν να μου πει τίποτε άλλο. Αυτό και μόνο ήταν η απόδειξη ότι τα είχαμε καταφέρει.

Πηγή: swaay.com