Αγάπη μετά το διαζύγιο: Πώς ξέρω ότι μπορώ να εμπιστευτώ ξανά;

Έχει τύχει ποτέ να πας σε καταφύγιο ζώων και με μία και μόνο ματιά να καταλάβεις ότι το ζωάκι αυτό που έχεις μπροστά σου και περιμένει να υιοθετηθεί είναι το δικό σου;

Η κόρη μου ήθελε απεγνωσμένα ένα σκυλάκι. Μου το ζητούσε εδώ και χρόνια και κάθε φορά της απαντούσα το ίδιο πράγμα: «Με το ζόρι καταφέρνω δυο παιδιά, θες και σκύλο;». Τελικά μετά από πολλά χρόνια επιμονής και γκρίνιας έφτασε η ώρα να πω το πολυπόθητο ναι. Καθώς περπατούσαμε στους διαδρόμους ανάμεσα στα τόσα πολλά κλουβάκια που φιλοξενούσαν σκυλάκια κάθε χρώματος, ράτσας και μεγέθους, βρήκαμε εκείνο το ένα που μας κοίταξε στα μάτια με λαχτάρα σαν να μας έλεγε «πάρτε με, θα σας είμαι πιστός, πάρτε με, θα σας αγαπώ για πάντα, το υπόσχομαι».

Από που ερχόταν και γιατί είχε βρεθεί εκεί; Ήταν μεγάλο σε ηλικία, ήταν μικρό; Ήταν ζωηρό, ήταν άρρωστο ή τίποτα απ’ όλα αυτά; Γιατί μια οικογένεια να το πάρει και μετά να το παρατήσει; Πως θα μπορέσει το σκυλάκι αυτό να εμπιστευτεί μετά ξανά κάποιον; Πώς ήταν για εκείνο να εγκαταλείψει το ζεστό, ασφαλές κρεβάτι του και να μπει σ’ ένα κρύο κλουβί μόνο του, ξαπλωμένο στη γωνία στο παγωμένο δάπεδο; Και όμως το σκυλάκι αυτό παρά την προδοσία που δέχτηκε ήταν έτοιμο να εμπιστευτεί ξανά τους ανθρώπους.

Σύντομα συνειδητοποίησα καθώς περπατούσα τους απέραντους διαδρόμους του καταφυγίου ότι έμοιαζα πολύ με αυτά τα σκυλάκια. Ήξερα πως είναι να σε προδίδει κάποιος που κάποτε εμπιστευόσουν τυφλά. Είχα και εγώ ένα σύζυγο που με παράτησε όταν κατάλαβε ότι δεν με χρειαζόταν πλέον.

Η αλληλεπίδρασή μου με όλα αυτά τα ζωάκια με άλλαξε. Έβλεπα τα ματάκια τους και ήθελα να τα σώσω όλα. Μπορούσα να καταλάβω το βλέμμα τους. Ήταν έτοιμα να με εμπιστευτούν, αλλά εγώ εξακολουθούσα να αναρωτιέμαι πως θα εμπιστευτώ ξανά.

Το αν το διαζύγιό σου ήταν σκληρό ή φιλικό δεν έχει καμία σημασία. Η εμπιστοσύνη σου έχει κλονιστεί από τα θεμέλιά της και θα είναι πολύ δύσκολο να την επανακτήσεις.

Πως θα εμπιστευτώ ξανά; Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που είπα όταν άρχισα να ξανασκέφτομαι το ενδεχόμενο μιας νέας σχέσης. Έκανα τη λάθος επιλογή να ξοδέψω τόσα πολλά χρόνια μ’ έναν άντρα που δεν ήθελε αυτά που ήθελα εγώ. Το είχα καταλάβει από νωρίς, αλλά τι να έκανα; Είχαμε πλέον παντρευτεί και είχαμε αποκτήσει παιδιά.

Έλεγε κι έκανε το σωστό ή αυτά που ήθελα να ακούσω; Μέσα μου πίστευα ότι δεν ήθελε να με παντρευτεί και ακόμα δεν ξέρω γιατί το έκανε. Ήμουν νέα, χαριτωμένη, μορφωμένη, είχα πολλές επιλογές εκεί έξω, κάτι όμως εξακολουθούσε να μη μου πηγαίνει καλά. Δεν ήξερα τι ήταν. Τόσο καιρό κορόιδευε τον εαυτό του και με έκανε να πιστέψω τα ψέματά του. Δεν είχε καμία πρόθεση να εγκαταλείψει τις κακές του συνήθειες παρά το γεγονός ότι είχε παντρευτεί ένα σοβαρό, σταθερό άνθρωπο με καλή ψυχή και από καλή οικογένεια. Τελικά ήμουν πολύ πιο αφελής απ’ ότι νόμιζα.

Ο καλύτερος τρόπος για να απατήσεις είναι να παντρευτείς κάποιον/α που είναι αφελής. Όταν με απάτησε την πρώτη φορά, ο γιος μας ήταν δύο χρονών. Τον συγχώρεσα και ένιωσα περήφανη που έσωσα την οικογένειά μου. Όταν με απάτησε τη δεύτερη φορά, το δεύτερο παιδί μας ήταν ενός μηνός. Εκεί αποφάσισα να πω «τέλος».

Ο πρώτος άνθρωπος που έκανα σχέση μετά το διαζύγιο ήταν υπέροχος, ένας ψηλός, πανέμορφος άνδρας, «της οικογένειας» που λένε. Είχε τέσσερα δικά του παιδιά και έβλεπα καθημερινά πόσο καταπληκτικός πατέρας ήταν. Ήταν κι εκείνος πληγωμένος, όσο πληγωμένη ήμουν και γω. Κανείς από τους δυο μας δεν ήθελε να χωρίσει και ίσως αυτό ήταν που μας ένωσε περισσότερο. Πως όμως ήταν δυνατόν να επιβιώσει μια σχέση όταν κανείς από τους δυο μας δεν έχει ξεπεράσει αυτό που συνέβη στο γάμο του; Χωρίσαμε και τα ξαναβρήκαμε αρκετές φορές στα πέντε χρόνια που ήμασταν μαζί μέχρι που στο τέλος συνειδητοποιήσαμε ότι όσο και αν νοιαζόμασταν ο ένας για τον άλλον αυτή η σχέση δεν είχε μέλλον.

Κάθε φορά που τα ξαναβρίσκαμε όλα ήταν υπέροχα και κάθε φορά που χωρίζαμε όλα ήταν μαύρα. Ήμασταν και οι δύο γεμάτοι ανασφάλειες που μας προκάλεσαν οι πρώην σύζυγοί μας. Όταν ήρθε η μέρα που αποφασίσαμε να το λήξουμε οριστικά, ήμασταν και οι δύο εξαντλημένοι. Όπως έμαθα αργότερα παντρεύτηκε κάποια τελείως διαφορετική από μένα κάτι που μου επιβεβαίωσε αυτό που από την αρχή πίστευα: ότι δεν ταιριάζαμε, ωστόσο με βοήθησε να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και του είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

Ο δεύτερος άνδρας με τον οποίο έκανα σχέση ήταν επίσης ψηλός, όμορφος και πάρα πολύ διασκεδαστικός, είχε όμως και αυτός πολλά πράγματα μέσα του να «δουλέψει». Το διαζύγιο πάντα αφήνει κάτι μέσα σου και εκείνος είχε πάρει διαζύγιο ήδη δύο φορές. Δεν μπορώ να καταλάβω πως τα καταφέρνει κάποιος μετά από δύο διαζύγια. Για μένα ένα διαζύγιο ήταν υπεραρκετό, στα δύο δεν ξέρω αν θα είχα αντέξει…

Ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, αλλά γεμάτος ανασφάλειες κι αυτός που εκδηλώνονταν σε ανύποπτο χρόνο. Ήθελε να νιώθει μονίμως την αποδοχή των άλλων και κυρίως των γυναικών. Ήθελε να ξέρει ότι αρέσει, ότι τον θέλουν στην παρέα τους, ότι τον αγαπούν, ότι θέλουν να μιλάνε μαζί του. Για παράδειγμα πήγαμε μαζί στο χριστουγεννιάτικο πάρτυ που έκανε ένας φίλος του σπίτι του. Μόλις μπήκαμε και χαιρετήσαμε, αμέσως με παράτησε κι έτρεξε σε μια παρέα γυναικών πιο πέρα. Του άρεσε η προσοχή τους και τα γέλια τους όταν τους έκανε αστεία. Η αλληλεπίδραση μαζί τους. Εγώ από την άλλη αναζήτησα ανθρώπους, με τους οποίους θα μπορούσα απλά να κουβεντιάσω.

Η σχέση μας ήταν γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Άρχισα να απομακρύνομαι και εκείνος να προσπαθεί να με τραβήξει και πάλι κοντά του. Ο λόγος για τον οποίο έμενα ήταν ότι πέρα από τις ανασφάλειές του ήταν ένας ρομαντικός, γεμάτος χιούμορ άντρας που ήξερε να συζητάει για κάθε θέμα, κάτι που τροφοδοτούσε την ανάγκη μου για μια πιο πνευματική σύνδεση. Όσο και αν προσπάθησα, αποφάσισα στο τέλος να κάνω το επόμενο βήμα μήπως και καταφέρω να βρω αυτό που τελικά έψαχνα. Δεν ήταν εκείνος αυτό που χρειαζόμουν.

Η τρίτη μου σχέση ήταν με κάποιον πιο ώριμο απ’ ότι ήταν και οι δύο προηγούμενοι άντρες μαζί. Ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος, φανερά πιο κατασταλαγμένος, που το μόνο που ήθελε ήταν να βρει την ευτυχία που δεν είχε βρει μέχρι τώρα. Ήταν παντρεμένος για πάνω από 20 χρόνια και είχε δύο γιους, οι οποίοι τώρα τελείωναν το πανεπιστήμιο. Ήταν ένας πράος άνθρωπος που ήξερε ότι έπρεπε να απομακρυνθεί από το γάμο του επειδή δεν ήταν χαρούμενος. Το έκανε, χωρίς τσακωμούς και ακρότητες διατηρώντας πάντα πολιτισμένες σχέσεις με την πρώην γυναίκα του, την οποία στήριξε, όπως και τα παιδιά του παραχωρώντας τους το σπίτι του για να μη χρειαστεί να φύγουν. Ποτέ δεν άφησε την πρώην γυναίκα του να πληρώσει για τίποτα όσον αφορά στα παιδιά. Μιλούσε πάντα με σεβασμό για εκείνη και τα παιδιά του πρέπει να ήταν περήφανα που είχαν δύο γονείς αξιοπρεπείς και ακέραιους. Και πάλι όμως αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν για μένα. Σε κάποια άλλη χρονική στιγμή ίσως θα μπορούσαμε να τα είχαμε καταφέρει, αλλά το διαζύγιο ήταν κάτι πολύ φρέσκο για εκείνον (για την ακρίβεια ήταν χωρισμένος. Δεν είχε πάρει διαζύγιο επίσημα). Τουλάχιστον στην περίπτωσή μου έμεινα για ένα διάστημα μόνη πριν αποφασίσω να κάνω μια νέα σχέση ενώ εκείνος δεν είχε αυτή την πολυτέλεια. Αν επρόκειτο να είμαστε μαζί, χρειαζόταν χρόνο να συνηθίσει και να συνειδητοποιήσει τη νέα κατάσταση και έπρεπε να το κάνει μόνος, χωρίς τη δική μου στήριξη.

Στην παρούσα φάση προσπαθώ να βρω κάποιον, που να μπορώ να εμπιστευτώ. Στην πραγματικότητα ο πρώτος που έπρεπε να εμπιστευτώ ήταν ο εαυτός μου. Η αξία και η ακεραιότητά μου ήταν κάτι που δεν επρόκειτο ποτέ να θυσιάσω για κανέναν. Είχε έρθει η ώρα να αφήσω το φόβο στην άκρη και να δώσω μια ευκαιρία στον εαυτό μου. Ήταν λίγο ταλαιπωρημένος από το μέχρι τώρα ταξίδι, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό. Παλιά ήμουν χαρούμενη και σίγουρη για τον εαυτό μου. Κοίταζα τη ζωή θετικά και αισιόδοξα. Όλα αυτά χάθηκαν μετά το διαζύγιό μου.

Δεν ήμουν πια εκείνη η μικρή, χαριτωμένη, αφελής κοπελίτσα που ήμουν κάποτε. Η γυναίκα που είμαι σήμερα έχει διαμορφωθεί μέσα από το άθροισμα όλων των εμπειριών του παρελθόντος. Είμαι μια γυναίκα που αξίζει να εμπιστευτεί, αλλά και να την εμπιστευτούν οι άλλοι. Είμαι ακόμα η γυναίκα που θέλει να βρει τη χαρά στη ζωή της και να τη μοιραστεί με κάποιον. Εξακολουθώ να είμαι αφελής, αλλά ποιος δεν έχει ελαττώματα;

Θα έρθει η στιγμή που οι πλανήτες σας θα ευθυγραμμιστούν. Στην περίπτωσή μου χρειάστηκαν αρκετά χρόνια. Kαι οι τρεις εκείνοι άντρες, με τους οποίους έκανα σχέση μετά το διαζύγιό μου, μου έμαθαν το ίδιο πράγμα: αν δεν είσαι σίγουρος/η ότι είσαι έτοιμος/η, μην κάνεις το επόμενο βήμα και προπαντός μη φοβάσαι ότι δεν πρόκειται να εμπιστευτείς κάποιον ποτέ ξανά. Τότε δεν ήμουν έτοιμη, αλλά είμαι τώρα. 

Όταν έρθει η σωστή στιγμή, θα εμπιστευτείς ξανά και τότε… σε περιμένουν πολλές όμορφες στιγμές.

Πηγή: divorcedmoms.com