Δεν ήξερα ότι ήμουν έγκυος μέχρι που…γέννησα στο μπάνιο της αδερφής μου

Έσπρωξα λίγο ακόμα και βρέθηκα με ένα πλακούντα στα χέρια. Ζούσα μία σουρεάλ κατάσταση που δεν μπορεί να ήταν πραγματική. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν ήξερα τι να κάνω. Φοβήθηκα να κοιτάξω στην τουαλέτα. Ήμουν τρομοκρατημένη. Κρατούσα έναν πλακούντα και είχα ένα νεογέννητο πεσμένο μέσα στην τουαλέτα. Η αδερφή μου ήταν δίπλα μου τρέμοντας με ένα τηλέφωνο στο χέρι και καλούσε ασθενοφόρο. Δεν τολμούσε ούτε εκείνη να κοιτάξει μέσα στη λεκάνη. Νομίζαμε και οι δύο ότι είχα γεννήσει ένα θνησιγενές μωρό, αλλά και θνησιγενές να μην ήταν θα είχε σίγουρα σκοτωθεί «γλιστρώντας» από μέσα μου και πέφτοντας μέσα στην τουαλέτα. Φοβόταν να κοιτάξει γιατί φοβόταν και την αντίδρασή της και μήπως τρομάξει ακόμα περισσότερο εμένα.

Ένα λεπτό μετά ακούστηκε ένα δυνατό κλάμα και καταλάβαμε ότι το μωρό όχι μόνο δεν είχε πεθάνει, αλλά ανέπνεε και έκλαιγε. Αυτό το θαύμα ήταν υγιέστατο! Οι διασώστες από την άλλη άκρη της γραμμής μας έδιναν λεπτομερέστατες οδηγίες: πώς να πιάσουμε το μωρό, πώς να το βγάλουμε από την τουαλέτα χωρίς να τραυματιστεί, πώς να τοποθετήσω το μωρό στο στήθος μου, πώς να το κρατήσω ζεστό με καθαρές πετσέτες. Παρά το γεγονός ότι είχα μόλις γεννήσει αισθανόμουν απίστευτα καλά και γεμάτη ενέργεια. Κόψαμε τον ομφάλιο λώρο με ένα ψαλίδι κουζίνας, στο οποίο ρίξαμε λίγο οινόπνευμα. Έγιναν όλα τόσο μα τόσο γρήγορα.

Όταν με έπιασαν οι πόνοι και άρχισα να ουρλιάζω η αδερφή μου παρέμεινε ψύχραιμη καθώς τηλεφωνούσε στο 166 αλλά τώρα ήμασταν και οι δύο σε σοκ. Ο φίλος μου με άφησε στο σπίτι της αδερφής μου πριν πάει στη δουλειά. Ο άνθρωπος δούλευε όταν τον πήραμε τηλέφωνο και του είπαμε να έρθει αμέσως στο νοσοκομείο, γιατί έγινε… πατέρας. Μέχρι και που φτάσαμε εκεί, δεν γνωρίζαμε ούτε το φύλο του μωρού. Ούτε εγώ ούτε η αδερφή μου είχαμε μπει στη διαδικασία να το ελέγξουμε. Το μόνο που είχε σημασία εκείνη τη στιγμή ήταν ότι το μωρό ήταν καλά.

Από το νοσοκομείο κάναμε βιντεοκλήση στη μητέρα μας και της είπαμε τι συνέβη. Το σοκ ήταν και για εκείνη εξίσου μεγάλο.

Στην αρχή δεν μας πίστεψε. Βλέπετε ούτε εγώ η ίδια δεν γνώριζα ότι ήμουν έγκυος μέχρι τη στιγμή εκείνη που γέννησα στην τουαλέτα της αδερφής μου. Νόμιζε ότι της κάναμε πλάκα μέχρι που φέραμε το μωρό στην οθόνη και το είδε. Ήταν ενθουσιασμένη και έκλαιγε! Ανυπομονούσε για τη στιγμή που θα έπαιρνε στην αγκαλιά της το εγγόνι της!

Το μωρό ήταν 2,5 κιλά, γεννήθηκε στις 28 εβδομάδες και ήταν απόλυτα υγιές. Κατά τη μεταφορά μου στο νοσοκομείο περάσαν χιλιάδες σκέψεις από το μυαλό μου. Το είχα στην αγκαλιά μου, ανέπνεε κανονικά και μας επεξεργαζόταν με το βλέμμα του. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που μόλις είχε συμβεί. Στο νοσοκομείο η μητέρα μου και η θεία μου με βοήθησαν να του βρω όνομα. Το Amoura Rose άρεσε σε όλους μας πολύ.

Με την αδερφή μου ήμασταν πάντα κοντά, αλλά αυτή η εμπειρία πήγε τη σχέση μας σε άλλο επίπεδο και όπως καταλαβαίνετε βάφτισε κιόλας το παιδί.

Σε όποιον και να έχω αφηγηθεί την ιστορία μας δεν με έχει πιστέψει. Ήμουν έγκυος και δεν το ήξερα. Δεν είχα ούτε ένα από τα κλασικά συμπτώματα που έχουν οι εγκυμονούσες. Είχα καθυστέρηση και είχα κάνει δύο τεστ εγκυμοσύνης, αλλά είχαν βγει και τα δύο αρνητικά. Το πιο πρόσφατο τεστ έγινε τον Ιούνιο, λίγες εβδομάδες δηλαδή πριν γεννήσω, τον Αύγουστο. Ο φίλος μου, μου είπε ότι φαινόμουν κάπως πιο κουρασμένη απ’ ότι συνήθως, αλλά και πάλι η κόπωση από μόνη της δεν αρκεί για να δικαιολογήσει μία εγκυμοσύνη. Είχα κανονικά περίοδο (ασταθή με μεγάλη καθυστέρηση κάποιους μήνες), Δεν είχα πάρει κιλά και όταν το μωρό άρχισε να κουνιέται στην κοιλιά μου πίστευα ότι έφταιγε το γεγονός ότι έκανα δίαιτα και το στομάχι μου γουργούριζε από την πείνα ή επειδή είχα αέρια! Αυτό ήταν. Τίποτε άλλο. 

Το μωρό έμεινε στη θερμοκοιτίδα πέντε εβδομάδες και στις 27 Σεπτεμβρίου μας άφησαν να το πάρουμε σπίτι. Δεν υπήρξαν επιπλοκές λόγω προωρότητας, ούτε το μωρό χτύπησε κατά την πτώση του στη λεκάνη. Έπαιρνε κανονικά βάρος, μεγάλωνε φυσιολογικότατα γι’ αυτό και οι γιατροί μας επέτρεψαν να γυρίσουμε σπίτι».
Επέστρεψα στη δουλειά δύο εβδομάδες μετά τον τοκετό. Ήταν δύσκολο, αλλά ήμουν ενθουσιασμένη που επέστρεψα. Δεν είχε νόημα να κάθομαι στο νοσοκομείο, δεν μπορούσα να προσφέρω καμία βοήθεια. Πήγαινα και έβλεπα το μωρό κάθε βράδυ μετά τη δουλειά και περίμενα υπομονετικά τη μέρα που θα γυρνούσαμε μαζί στο σπίτι.

Δεν θα σας πω ψέματα. Η ζωή μου άλλαξε ολοκληρωτικά μέσα σε μία μέρα. Είμαι τυχερή που έχω καλό εργοδότη και με βοηθάει πολύ τώρα με το μωρό που είμαστε ακόμα στις αρχές. Και η οικογένειά μου όμως με έχει βοηθήσει πολύ. Μου πήραν κούνια, καρότσι και όλα όσα χρειάζεται ένα μωρό. Άλλες γυναίκες έχουν εννέα ολόκληρους μήνες μπροστά τους να προετοιμάσουν τα πάντα, ενώ εγώ δεν είχα αυτή την πολυτέλεια. Πρέπει να συνηθίσω και να μάθω τα πάντα τώρα που το μωρό έχει ήδη γεννηθεί. Αν ήξερα από την αρχή ότι ήμουν έγκυος θα είχα παρατήσει τα πάντα και θα αφοσιωνόμουν στην εγκυμοσύνη μου.

Πηγή: thestir.cafemom.com