“Ο άντρας μου, μας εγκατέλειψε τα Χριστούγεννα”: Μια μόνη μαμά αφηγείται!

H Justine, 40 ετών, ζει με τα δυο παιδιά της, την Iris, 11 ετών και τον Harrison, 8. Πέρσι οι γιορτές για την οικογένεια τους ήταν δύσκολες…

Πέρσι, τέσσερις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, είχαμε πάει οικογενειακώς σε ένα θεματικό πάρκο. Είχαμε στολίσει το δέντρο, είχαμε αγοράσει τα δώρα των παιδιών και ήμασταν έτοιμοι να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τις γιορτές, έπειτα από ένα δύσκολο Δεκέμβρη.

Ήμασταν σαν οποιαδήποτε άλλη οικογένεια που είχε βγει για βόλτα τις γιορτινές εκείνες μέρες. Όμως, όταν προσπάθησα να πιάσω τον σύζυγο μου από το χέρι, εκείνος με απέφυγε. Είχαμε κάποια προβλήματα τους προηγούμενους μήνες αλλά δεν πίστευα ότι δεν θα τα λύναμε. Ήμασταν παντρεμένοι 12 χρόνια και δεν σκόπευα να παραιτηθώ τόσο εύκολα.

Εκείνη τη νύχτα, ετοίμασα το βραδινό φαγητό ως συνήθως. Αφού τα παιδιά έφαγαν και πήγαν για ύπνο, ο άντρας μου με κοίταξε και μου είπε, “Δεν σ’ αγαπώ πια. Φεύγω”. Έμεινα έκπληκτη.

Δεν μου έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε. Ο γάμος μας είχε τελειώσει. Μέσα σε μια ώρα είχε μαζέψει τα πράγματα του.

Τα παιδιά ξύπνησαν, μάλλον προαισθάνθηκαν ότι κάτι συνέβαινε. Τα είχα στην αγκαλιά μου όταν εκείνος άνοιξε την εξώπορτα και μου είπε, “Φεύγω”. Ο γιος μου έβαλε τα κλάματα μόλις έφυγε ο πατέρας του.

Δείτε σχετικά: Χριστουγεννιάτικες ιστορίες μονομαμάδων.

Μέσα στον πανικό μου, κάλεσα μια φίλη μου η οποία ήρθε αμέσως στο σπίτι να με βοηθήσει. Εγώ ήμουν συνήθως το άτομο στο οποίο στρέφονταν οι φίλοι/ες μου για συμβουλές και υποστήριξη αλλά εκείνη τη στιγμή εγώ χρειαζόμουν κάποιον να με στηρίξει. Κατέρρεα.

Ούτε που ξέρω πως πέρασαν οι επόμενες μέρες. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να φάω, απλά αναρωτιόμουν γιατί το έκανε τώρα, τα Χριστούγεννα. Την παραμονή των Χριστουγέννων κάποιοι φίλοι ήρθαν από το σπίτι για να γιορτάσουμε μαζί. Όμως για εμένα όλο αυτό ήταν ένας εφιάλτης. Δεν είχα φανταστεί έτσι τις γιορτές.

Το πένθος
Πήγα στον γιατρό μου μερικές μέρες αφού έφυγε ο άντρας μου. Του είπα τι είχε γίνει. Κατάλαβε πόσο δυσκολευόμουν να διαχειριστώ την κατάσταση. Ο κόσμος μου είχε γίνει κομμάτια. Ήθελε να μου κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο για υπερκόπωση. Αλλά ποιος θα φρόντιζε τα παιδιά;

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που μου είπε, “Αυτό που νιώθεις είναι το ίδιο που αισθανόμαστε όταν κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο έχει πεθάνει. Επειδή αυτό συνέβη τα Χριστούγεννα, είναι πιο δύσκολο να το διαχειριστείς”. Μου έγραψε αντικαταθλιπτικά και υπνωτικά. Τα πήρα. Τα χρειαζόμουν.

Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν μπορούσε να περιμένει. Τα Χριστούγεννα ήταν για τα παιδιά μας και όχι για εμάς σαν ζευγάρι και τα προβλήματα που είχαμε.

Το πρωί των Χριστουγέννων τα παιδιά ξύπνησαν και άνοιξαν τα δώρα τους. Ευτυχώς οι γονείς μου ήρθαν από το σπίτι για να μας κάνουν παρέα. Ήμασταν σε κατάσταση σοκ και κάναμε τα πάντα στον αυτόματο.

Ήρθε και πήρε τα παιδιά το απόγευμα. Είχε ήδη βρει κάπου να μείνει, πράγμα που με έκανε να αναρωτιέμαι αν το είχε σχεδιάσει από πριν όλο αυτό. Παρόλα αυτά δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι είχε βρει κάποια άλλη. Όταν τα παιδιά επέστρεψαν ήταν στεναχωρημένα.

Τον ρώτησα και πάλι, “Γιατί;” Μου απάντησε, “Δεν σε θέλω. Δεν σε αγαπώ πια. Αποδέξου το”.

Τρεις μέρες μετά, πήγα μόνη μου τα παιδιά σε ένα λούνα παρκ. Ήταν κάτι που περίμεναν καιρό αλλά μετά από όσα είχαν συμβεί, κανένας μας δεν είχε ούτε την όρεξη ούτε τον ενθουσιασμό που έπρεπε για να το απολαύσουμε.

Είπα στον άντρα μου να περάσει μια μέρα που δεν θα ήμασταν στο σπίτι για να πάρει τα δώρα του. Είχα καταξοδευτεί για να του πάρω τόσα πράγματα. Εκείνος δεν μου είχε πάρει τίποτα.

Ο Ιανουάριος ήταν ο πιο δύσκολος μήνας της ζωής μου. Πήγα σε ψυχολόγο. Με βοήθησε πολύ. Έπρεπε να μείνω δυνατή για τα παιδιά μου.

Όταν άνοιξαν τα σχολεία, ενημέρωσα τους δασκάλους των παιδιών για το τι είχε συμβεί. Διαχειρίστηκαν πολύ καλά το θέμα και στήριξαν τα παιδιά.

Τον έπαιρνα συνέχεια τηλέφωνο. Τον παρακαλούσα να επιστρέψει στο σπίτι. Ήθελα να είμαστε μαζί παρά τα όσα είχαν συμβεί. Ήθελα να βρούμε μια λύση. Αλλά εκείνος δεν ενδιαφερόταν.

Μαζεύοντας κομμάτια
Μετά από όλα αυτά πήρα την απόφαση να σταθώ και πάλι στα πόδια μου. Ξεφορτώθηκα ότι υπήρχε στο σπίτι που μου τον θύμιζε. Αγόρασα καινούριες κουρτίνες και μερικά έπιπλα. Μπορεί να φαίνεται χαζό αλλά ήθελα να έχω κάτι δικό μου. Να κάνω το σπίτι δικό μου και των παιδιών.

Σαν τα περισσότερα ζευγάρια, μοιραζόμασταν τις δουλειές του σπιτιού. Εγώ μαγείρευα και καθάριζα, εκείνος πλήρωνε τους λογαριασμούς και επιδιόρθωνε ότι χρειαζόταν επιδιόρθωση. Ξαφνικά έπρεπε λοιπόν να κάνω και τις δουλειές του.

Υπήρχαν κάποιες οικονομικές δυσκολίες. Έκανα αίτηση για τα επιδόματα που δικαιούμουν πλέον σαν μόνη μαμά και ο πρώην άρχισε να πληρώνει διατροφή.

Μέσα σε όλα αυτά έκλεισα τα 40. Αν και οι φίλοι μου, μου έκαναν πάρτι έκπληξη, μου ήταν δύσκολο να σηκωθώ από το κρεβάτι και μου πέρασε από το μυαλό να παραιτηθώ. Δεν σκέφτηκα σοβαρά να αυτοκτονήσω,απλά ήμουν πληγωμένη.

Στο τέλος του Φεβρουαρίου αποφάσισα να αλλάξω τη ζωή μου. Δεν ήθελα να βασίζομαι στα χάπια. Γράφτηκα στο γυμναστήριο της γειτονιάς μου. Αν και είχα παχύνει αρκετά, το γυμναστήριο δεν το ξεκίνησα για να αδυνατίσω αλλά για να νιώσω καλύτερα, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Άλλαξα επίσης το χρώμα των μαλλιών μου. Έγινα ξανθιά.

Μέσα σε δυο μήνες σταμάτησα τα χάπια και έκανα καινούριους φίλους. Το Πάσχα πήραμε ένα σκυλάκι. Ο πρώην μου δεν ήθελε ποτέ σκύλο αλλά τα παιδιά ενθουσιάστηκαν. Ο Barney είναι ό,τι καλύτερο μας συνέβη.

Πήρα κάποια έξτρα χρήματα το καλοκαίρι και αποφάσισα να πάμε διακοπές στην Ibiza. Μια από τις φίλες που έκανα εκεί μου συνέστησε να αλλάξω το επίθετο μου και να ξαναπάρω το πατρικό μου. Μου είπε, “Θα νιώσεις πιο δυνατή”. Είχε δίκιο.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά μπορώ να πω ότι ανακάλυψα ότι έκρυβα μέσα μου δύναμη που δεν ήξερα ότι είχα. Συνέχισα τη ζωή μου, άρχισα να ξαναβγαίνω με άλλους άντρες και η σχέση μου με τα παιδιά μου δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Ο πρώην μου τα βλέπει κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο.

Στην αρχή κατηγόρησα τον εαυτό μου, “Αν ήμουν πιο αδύνατη δεν θα με είχε εγκαταλείψει” σκεφτόμουν. Για καιρό αναρωτιόμουν γιατί έφυγε.

Πλέον τον έχω συγχωρέσει. Η ζωή είναι μικρή για να κρατάς κακίες. Είμαι όμως ακόμα θυμωμένη επειδή έφυγε μέσα στα Χριστούγεννα, που είναι τόσο σημαντικά για τα παιδιά.

Αν και η ζωή μας είναι όμορφη, τα παιδιά δεν θέλουν να περάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα στο σπίτι, οπότε θα πάμε στο σπίτι κάποιων φίλων. Αγοράσαμε και καινούριο δέντρο. Το παλιό μας θύμιζε το τι συνέβη πέρσι.

Είμαι αποφασισμένη, να κάνω τα φετινά Χριστούγεννα να είναι τα καλύτερα που έχουμε περάσει ποτέ.

Για όλα τα παραπάνω που μας αφηγήθηκε η Justine, ο σύζυγος της είπε:

“Δεν είναι εύκολο να δώσεις τέλος σε έναν γάμο. Είχα συμμετάσχει ενεργά στο μεγάλωμα των παιδιών μου και ήξερα ότι τα πράγματα μετά τον χωρισμό θα ήταν διαφορετικά. Η έκφραση στα προσωπάκια τους καθώς μάζευα τα πράγματα μου, μου ράγισε την καρδιά. Θα ήταν εύκολο να μη φύγω. Ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν τα Χριστούγεννα, τι έκανα εκείνες τις μέρες.

Ο Ιανουάριος ήταν δύσκολος επειδή η Justine με έπαιρνε συνεχώς τηλέφωνο. Αναγκάστηκα να μπλοκάρω τον αριθμό της. Αυτό όμως προκάλεσε προβλήματα επειδή δεν μπορούσαν να με πάρουν τηλέφωνο τα παιδιά.

Φέτος τα Χριστούγεννα έχω αγοράσει ένα πραγματικό δέντρο το οποίο θα στολίσουν τα παιδιά αυτό το Σαββατοκύριακο. Θα τους αγοράσω στολίδια και θα τα αφήσω να κάνουν ότι θέλουν. Και το Σαββατοκύριακο πριν από τα Χριστούγεννα θα φάμε μαζί με την οικογένεια μου και θα ανοίξουμε τα δώρα”.

Πηγή: http://www.mirror.co.uk/