Βρήκα γράμματα του πατέρα μου στην ερωμένη του. Μήπως ο γιος της είναι αδερφός μου και δεν το ξέρω;

Αρχές της δεκαετίας του ’60 ο πατέρας μου πέρασε στο πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στην Ιατρική Θεσσαλονίκης. Εκεί γνώρισε μια κοπέλα, συμφοιτήτριά του και ερωτεύτηκαν. Όταν αποφοίτησε, επέστρεψε στην πόλη που μεγάλωσε και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωή του. Εκεί γνώρισε τη μητέρα μου, εκεί παντρεύτηκαν, εκεί γεννήθηκα εγώ και εκεί μεγάλωσα.

Ο μπαμπάς μου πέθανε πριν πέντε χρόνια και ως μοναχοπαίδι κληρονόμησα εγώ όλη του την περιουσία, συμπεριλαμβανόμενων και όλων των γραμμάτων (περίπου 120 στο σύνολο), των φωτογραφιών και άλλων μικροαντικειμένων που είχε λάβει από την κοπέλα αυτή.

Από τα γράμματα αυτά έμαθα όλη την αλήθεια. Αντάλλασσαν αλληλογραφία για πολλά χρόνια μέχρι που τελικά μπήκαν τα κινητά στη ζωή μας και μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο να επικοινωνούν. Η γυναίκα αυτή έφυγε ξαφνικά από τη ζωή 3 χρόνια πριν πεθάνει ο μπαμπάς μου.

Από τα γράμματα κατάλαβα επίσης ότι η σχέση τους κράτησε πολύ περισσότερο απ’ ότι πίστευα. Είχαν δεσμό ακόμα και μετά το γάμο του με τη μητέρα μου, ακόμα και μετά τη γέννησή μου. Δεν έκοψαν ποτέ επαφές. Βρίσκονταν κάθε φορά που ο πατέρας μου πήγαινε για κάποιο σεμινάριο στη Θεσσαλονίκη ή ερχόταν εκείνη εδώ να επισκεφτεί συγγενείς της. Ήταν κρυφά από όλους μας ερωμένη του όλα αυτά τα χρόνια.

Η γυναίκα αυτή τον αγαπούσε πολύ και από τα γράμματα καταλαβαίνω ότι και ο πατέρας μου την αγαπούσε. Λυπάμαι πολύ που κορόιδευε τόσα χρόνια τη μάνα μου, δεν μπορώ όμως και να μη νιώσω δέος γι’ αυτή τη σχέση που άντεξε κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες για τόσα πολλά χρόνια.

Μη ξέροντας τι ακριβώς να κάνω, έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα τον μεγαλύτερο γιο της, ο οποίος είναι περίπου στην ίδια ηλικία με εμένα. Του έστειλα μήνυμα και όσο πιο «κομψά» μπορούσα του εξήγησα την κατάσταση. Δεν ήξερα αν γνώριζε κάτι γι’ αυτό και προσπάθησα όσο πιο πολύ μπορούσα να του το φέρω απέξω απέξω, μην πάθει τίποτα ο άνθρωπος και το έχω και βάρος στη συνείδησή μου. Απ’ ότι κατάλαβα δεν γνώριζε τίποτα και έπεσε από τα σύννεφα. Του ζήτησα συγγνώμη από την αρχή κιόλας γιατί δεν ήθελα να νομίζει ότι προσπαθώ να εισβάλλω στη ζωή της οικογένειάς του και να καταστρέψω την ηρεμία και τη γαλήνη τους, αλλά από την άλλη μου περνούν διάφορες σκέψεις από το μυαλό:

Η γυναίκα αυτή ήταν παντρεμένη και το πρώτο της παιδί έχει περίπου ίδια ηλικία με εμένα. Τα άλλα δύο είναι πολύ μικρότερα. Αν όντως η γυναίκα αυτή είχε σχέση με τον πατέρα μου (που είχε, κάνει μπαμ στα γράμματα) υπάρχει περίπτωση το παιδί αυτό να είναι αδερφός μου;

Πολλά γίνονται και μου έχουν μπει ψύλλοι στα αυτιά. Τόσα δεν ακούμε κάθε μέρα; Από τα γράμματα δεν προκύπτει ξεκάθαρα κάτι τέτοιο, αλλά μου κάνει εντύπωση που στο τέλος κάθε γράμματος ο πατέρας μου της έγραφε «Φιλιά στο παιδί (!!!)» κι εκείνη του έγραφε αντίστοιχα «Πολλά χαιρετίσματα και φιλιά από το παιδί». Εξάλλου πολλές από τις φωτογραφίες που του είχε στείλει ήταν δικές της και του παιδιού. Ο γιος της από την άλλη μεριά δείχνει να μη θυμάται τίποτα τέτοιο και μου είπε ότι η μητέρα του ουδέποτε του είχε αναφέρει κάτι για κάποιον άλλον άντρα που ήταν και παλιός συμφοιτητής της.

Θα ήταν ακραίο να του ζητούσα να κάνουμε τεστ DNA; Το πιο πιθανό είναι να μην είναι αδερφός μου, αλλά δεν μ’ αρέσει να παίζω με τις πιθανότητες. Αν είμαστε συγγενείς, θέλω να το ξέρω, αλλά ντρέπομαι να του το πω. Ξέρω ότι τον αναστάτωσα ήδη πολύ. Πόσο ακόμα να αντέξει και αυτός που του έχω φέρει τον κόσμο ανάποδα;

Ναταλία