Θέλω να δώσω το παιδί μου

Με λένε ας πούμε Γιάννα και ειμαι 25 χρονών. Γέννησα πρίν ένα μήνα ένα αγοράκι. Με τον φίλο μου ήμασταν μαζί 5 χρόνια και νόμιζα πως ήταν ερωτευμένος μαζί μου και ήθελε να κάνουμε οικογένεια. Έτσι έλεγε. Όταν του είπα πως είμαι έγκυος έκανε μέρες να σηκώσει το τηλέφωνο μέχρι που βγήκε η μάνα του και είπε να μην τον ξαναενοχλήσω. Οι γονείς μου εξαγριώθηκαν ήθελαν να τον πάμε δικαστικά αλλά εγώ για λόγους αξιοπρέπειας δεν ήθελα. Αν δεν ήθελε να αναγνωρίσει το παιδί για δικό του δεν θα τον παρακαλούσα. Από την απόγνωση, έφτασα 3 φορές μέχρι το χειρουργικό κρεβάτι για έκτρωση αλλά δεν το έκανα και γέννησα το παιδί μου. Όμως τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι να το δώσω.

Δεν αντέχω άλλο. Οι γονείς μου με στηρίζουν αλλά μόνο οικονομικά και επεμβαίνουν τόσο πολύ σε όλα που θέλω να ουρλιάξω. Ακόμα και αν θέλω να βγω μια ώρα για περπάτημα ΜΟΝΗ ΜΟΥ να ηρεμήσω με ψέλνουν. Τα οικονομικά μου χάλια, έτσι και αλλιώς ήμουν άνεργη και τώρα μας ζουν οι δικοί μου και εξαρτώμαι από αυτούς για αυτό ανέχομαι όλα αυτά. Το μωρό δεν κοιμάται έχει κολικούς και έχω πεθάνει στο ξενύχτι. Η μάνα μου δεν με βοηθάει και μου λέει «Δικό σου είναι εσύ πρέπει να κουραστείς όπως κουράστηκα εγώ για εσένα». Θηλάζω αποκλειστικά και με όλα αυτά νιώθω εξαντλημένη. Τα βράδια που το μωρό μπορεί να κοιμηθεί 3-4 ώρες κάθομαι και σκέφτομαι εκείνον. Κοιτάζω τις φωτογραφίες από τις διακοπές μας και τα δώρα που μου έκανε και κλαίω. Δεν μπορώ να χωνέψω ότι πέταξε έτσι 5 χρόνια σχέσης και ένα παιδί. Κρυφά ελπίζω μια μέρα να έρθει να μας δει ή να πάρει τηλέφωνο. Έχω την ελπίδα πως αν δει το μωρό θα με αγαπήσει ξανά. Ξέρει πως γέννησα αλλά είναι άφαντος.

Γυρίζει καιρό τώρα στο μυαλό μου να το δώσω για υιοθεσία. Έκανα λάθος δεν είμαι εγώ, δεν μπορώ. Δεν νιώθω καν ότι το αγαπώ και δεν τολμώ να το πω σε κανέναν γιατί θα με πούν κακή μητέρα. Το λαχταρώ όταν το θηλάζω όταν το κάνω μπάνιο όταν το κρατάω στην αγκαλιά μου αλλά πολύ γρήγορα αυτό το συναίσθημα γίνεται ψυχρότητα, παγωμάρα. Καμιά φορά το κοιτάζω και μου θυμίζει αυτόν που με πρόδοσε με το χειρότερο τρόπο, ίσως να φταίει και αυτό, ίσως αν ήταν από άλλο πατέρα να ένιωθα μεγαλύτερη αγάπη. Πήγα σε δικηγόρο κρυφά και ρώτησα τι πρέπει να κάνω για να το δώσω για υιοθεσία.  Σκέφτομαι πως δεν είμαι καλή μητέρα και ίσως θα ήταν καλύτερα να το μεγαλώσουν δύο άνθρωποι που θα του δώσουν την αγάπη και τα εφόδια που εγώ δεν μπορώ να του δώσω. Είμαι μαμά αλλά δεν είμαι χαρούμενη, γιατί;

Γιάννα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών που μας εμπιστεύονται τις ιστορίες τους, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ρητώς η αναδημοσίευσή τους. Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε παντός νομίμου δικαιώματός μας.