Πρίν κρίνεις την απιστία, σκέψου γιατί μπορεί κάποιος να έφτασε εκεί!

Ο κόσμος βιάζεται να σε κρίνει όταν απατάς τον άντρα σου ή τη γυναίκα σου. Ανήκα και εγώ κάποτε σε αυτό τον κόσμο. Σήμερα τα παίρνω όλα πίσω.

Με λένε Λιάνα, είμαι 35 χρονών και έχω δύο αγοράκια 5 και 7 ετών. Ήξερα από την αρχή ότι ερωτευόμουν και παντρευόμουν έναν άνθρωπο λιγότερο κοινωνικό, σχεδόν έγκλειστο στο σπίτι και εσωστρεφή. Δεν ήξερα όμως πως θα εξελίσσονταν αυτό και πόσο θα με ενοχλούσε στη συνέχεια. Πόσο θα προσπαθούσα να το συζητήσω και να το αλλάξω λίγο, όχι πολύ, και πόσο θα προέκυπταν και άλλα θέματα, όπως το να μην είσαι με έναν άνθρωπο απλά εσωστρεφή αλλά με κάποιον που δε δίνει δεκάρα για τις ανάγκες σου.

Για ποτό; Για καφέ, Για φαγητό; Άγνωστες λέξεις. Δεν ήταν ότι δεν είχαμε λεφτά ή ποιόν να μας κρατήσει τα παιδιά. Ήταν ότι δεν ήθελε «Καλά δεν είμαστε και στο σπίτι;» έλεγε. Οκ για πόσο; Για πάντα; Παντρεύτηκα και έκανα οικογένεια για να βγάλω ρίζες στο σπίτι από τα 28 μου; Και δεν ήταν η έξοδος που με προβλημάτιζε ήταν ότι ήθελα να διασκεδάσω με τον άντρα μου και μου το στερούσε. Ότι δεν ήθελα να είμαι μόνο μάνα και πάλι μου το στερούσε. Ποτέ δεν κατάλαβα, τι θα του στοίχιζε να πηγαίναμε μια βόλτα οι δυο μας έστω μια φορά το μήνα. Όχι πολλά πράγματα. Ένα ποτό,  μια κουβέντα, λίγο φλέρτ. Μου είχαν λείψει οι εποχές που φλερτάραμε.

Άρχισα να βγαίνω μόνη μου μήπως τον ταρακουνήσω. Ούτε καν. Κοιμόταν όρθιος.  Αν με αγαπούσε, θα κλονίζονταν. Θα αναρωτιόταν τουλάχιστον τι κάνει η γυναίκα του όταν βγαίνει μονη της, θα φοβόταν, θα ζήλευε. Αλλά τίποτα. Ή δεν τον ένοιαζε ή ήταν σίγουρος πως δεν θα έκανα τίποτα. Και πράγματι δεν έκανα. Ώσπου μπήκε στη ζωή μου ένας παλιός συνεργάτης. Άρχισε να με φλερτάρει στην αρχή ήπια, ύστερα έντονα. Μου άρεσε γιατί μου έδινε αυτό που μου έλειπε. Δεν έκανα τίποτα μαζί του και άφηνα τα πράγματα κεί. Ο άντρας μου συνέχιζε να αδιαφορεί, και όχι μόνο να μας κρατάει στο σπίτι αλλά να μην καθόμαστε έστω στον καναπέ μας να πιούμε ένα ποτό και να τα πούμε. Αποβλακωμένος στον υπολογιστή , στη τηλεόραση και στο σπίτι δηλαδή στα ίδια. Ακόμα και όταν έπαιρνα τα παιδιά να πάμε βόλτα, δεν ερχόταν μαζί μας. Του έλεγα να με συνοδεύσει σε διάφορες εκδηλώσεις που με καλούσαν λόγω δουλειάς και κατέληγα να πηγαίνω μόνη μου και με τα νεύρα τσατάλια γιατί είχε προηγηθεί καυγάς. Με άφησε τόσο μόνη που συνήθισα.

Μια μέρα ένας συνεργάτης έκανε πάρτι για τα 10 χρόνια δουλειάς και ήμουν καλεσμένη. Ήταν η περίοδος που είχα σταματήσει να προσκαλώ τον άντρα μου και  πήγαινα παντού και συνειδητά μόνη μου. Στο πάρτι συνάντησα και εκείνο τον συνεργάτη με τον οποίο φλερτάραμε. Περάσαμε μια τέλεια βραδιά, γελούσαμε συνέχεια και φυσικά φλερτάραμε πιο πολύ. Στο τέλος με πήγε σπίτι και κανονίσαμε να βγούμε και την επόμενη μέρα.  Ήταν θέμα χρόνου το φλερτ να γίνει σχέση.

Ο Αχιλλέας μου έδινε όσα δεν μου έδινε ο άντρας μου. Γέλιο, χαρά, ενδιαφέρον.  Για ένα περίεργο λόγο δεν ένιωθα τύψεις, πίστευα πως είχα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια με τον άντρα μου και πως αυτή η κατάληξη ήταν αναμενόμενη.  Αυτό που με στενοχωρούσε ήταν ότι η εξωσυζυγική σχέση με τον Αχιλλέα, έδειχνε ακόμα πιο πολύ πόσο άδειος ήταν ο γάμος μου, πόσο δεν με υπολόγιζε και δεν μ’ αγαπούσε ο άνθρωπος που έγινε πατέρας των παιδιών μου. Και όσο πιο βαθιά έμπαινα στη σχέση μου με τον Αχιλλέα, τόσο περισσότερο έβγαινα από το γάμο μου. Όταν δεν νοιάζεσαι για τις ανάγκες του άλλου, ή θα φύγει ή θα σε απατήσει και θα φύγει.  4,5 χρόνια, σχεδόν από τότε που γεννήθηκε ο μεγάλος μας γιος, παρακαλούσα για λίγη προσοχή. Πόσο παραπάνω;

Πολλοί άνθρωποι λένε πως είναι «λογικό» ο νέος σύντροφος να δείχνει καλύτερος, αφού δεν σε έχει δεί στα χειρότερά σου, δεν τον ζείς στη καθημερινότητά σου και δεν υπάρχει τριβή μεταξύ σας. Ότι αν φύγεις από το γάμο σου και προχωρήσεις με τον νέο σύντροφο, σύντομα θα καταλήξεις όπως με τον πρώτο, επειδή ρουτίνα υπάρχει σε όλες τις σχέσεις άρα το σενάριο μένει πάντα ίδιο.

Εγώ λέω πως κάθε σχέση είναι διαφορετική και κάθε άνθρωπος ξεχωριστός. Πως σε όλους έρχεται η τριβή και η ρουτίνα αλλά με διαφορετικό τρόπο. Σε άλλες σχέσεις παλεύεται και σε άλλες όχι. Άλλοι προσπαθούν να κάνουν πράγματα για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του συντρόφου , άλλοι δεν κάνουν τίποτα και βουλιάζουν και άλλοι προσπαθούν πραγματικά να σώσουν το γάμο τους και δεν τα καταφέρνουν. Δεν είναι όλοι και όλα, το ίδιο. Αν ο άντρας σου δεν σε υπολογίζει , δεν σημαίνει πως δεν θα σε υπολογίσει ο επόμενος επειδή ο πρώτος είναι μαζί σου 10 χρόνια και ο δεύτερος 10 μήνες. Ρουτίνα υπάρχει παντού, αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που τη διαχειρίζεται κάθε άνθρωπος. Ο σύζυγος δεν είναι απαραίτητο ότι θα χειριστεί τη ρουτίνα σας καλύτερα από τον επόμενο, επειδή σαν ζευγάρι έχετε περάσει πιο πολλά.

Τα γράφω αυτά γιατί πρέπει να απομυθοποιηθούν κάποια πράγματα που λέγονται για να κάθονται οι άνθρωποι σε κατεστραμμένους γάμους επειδή πιστεύουν ή θέλουν να πιστεύουν πως με το πέρασμα του χρόνου, οποιοσδήποτε σύντροφος μπεί στη ζωή τους, θα είναι ίδιος με τον σύζυγο. Χώρισα από τον άντρα μου (ο οποίος λέει σε όλους πως εγώ φταίω επειδή τον απάτησα αλλά δεν λέει για όλα τα βράδια που με άφηνε μόνη μου, που έβγαινα μόνη μου και ζούσα μόνη μου) και εδώ και 2 χρόνια είμαστε μαζί με τον Αχιλλέα και ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε. Ρουτίνα; Ναι φυσικά και υπάρχει ρουτίνα στη ζωή μας. Η διαφορά είναι πως όταν λέω στον Αχιλλέα «Βαρέθηκα μέσα, μήπως να πάρουμε τα παιδιά να πάμε σινεμά;» έρχεται. Γιατί με αγαπάει και θέλει να είμαστε καλά, γιατί θέλει και εκείνος να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί. Αυτό δεν σημαίνει οικογένεια;

Λιάνα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!