Πολεμήσαμε τον καρκίνο, όλοι μαζί, ενωμένοι σαν γροθιά!

Ο σύζυγός μου και εγώ ήμασταν κατενθουσιασμένοι. Μετά από 7 χρόνια γάμου έμεινα έγκυος. Θα γινόμασταν γονείς! Η εγκυμοσύνη μου «τσούλησε» εύκολα χωρίς κανένα πρόβλημα, πήρα μόνο 5 κιλά και ούτε ναυτίες είχα, ούτε εμετούς, ούτε τίποτα.

Δούλευα μέχρι και την τελευταία στιγμή σαν να μην ήμουν καν έγκυος, αλλά στον 8ο μήνα τα πράγματα πήραν μια απρόσμενη τροπή, προς το χειρότερο δυστυχώς.

Είχαν σπάσει τα νερά και το μωρό ερχόταν ανάποδα. Με βάλανε στα επείγοντα και μέσα σε 20 λεπτά μου το είχαν πάρει με καισαρική. Ήταν ένα κοριτσάκι κουκλί. Το κοριτσάκι μας.

Το ερωτευτήκαμε από την πρώτη στιγμή. Μετά από 7 χρόνια αναμονής, τελικά είχαμε την ολοκληρωμένη οικογένεια που πάντα θέλαμε. Ήταν ένα υγιέστατο, ζωηρό μωράκι που μας είχε όλη μέρα σήκω-κάτσε, κάτσε-σήκω αλλά ποτέ δεν παραπονεθήκαμε. Μας άρεσε που το ζούσαμε και δεν θέλαμε να τελειώσει. Η ζωή μας όμως μας επιφύλασσε άλλα σχέδια.

Όταν η Λίζα ήταν μόλις 3 1/2 μηνών, αρρώστησα. Δεν είχα ενέργεια, ανέπνεα με δυσκολία και έχανα βάρος με ανησυχητικό ρυθμό, γύρω στα 2-3 κιλά την εβδομάδα. Τηλεφώνησα στο γιατρό μου και μετά από εξετάσεις, μου είπε ότι έχω αναιμία. Μου έδωσε αγωγή με σίδηρο και μου είπε να τον καλέσω σε μια εβδομάδα αν δεν ήμουν καλύτερα. Κατά τη διάρκεια αυτής της εβδομάδας, η υγεία μου συνέχισε να επιδεινώνεται.
Επέστρεψα στο νοσοκομείο για νέα σειρά εξετάσεων, ακτινογραφίες, μαγνητικές, αξονικές και πόσα ακόμα. Αποδείχθηκε ότι υπήρχε υγρό γύρω από τον αριστερό μου πνεύμονα. Με έστειλε σε ειδικό πνευμονολόγο για να αφαιρέσει το υγρό και να κάνω περαιτέρω εξετάσεις για να δω τί το προκαλούσε.

Οι απαντήσεις ήρθαν στις 21 Νοεμβρίου στη 1:30 το μεσημέρι. Είχα κακοήθη όγκο και μου έδιναν μόλις 15 μήνες ζωής.

Έχουν περάσει 12 χρόνια από εκείνη τη μοιραία ημέρα και χαίρομαι που οι γιατροί έκαναν λάθος στην πρόβλεψή τους. Είμαι από τις τυχερές που έπεσαν σε καλό γιατρό και μέσω χειρουργικής επέμβασης και επιθετικής χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας, ζω ακόμα.

Ως επιζήσασα από τον καρκίνο, μοιράζομαι την εμπειρία μου με άλλους ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, προσπαθώ να αυξήσω τη χρηματοδότηση για την έρευνα κατά του καρκίνου και να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο, ώστε κανείς άλλος να μην περάσει τη δοκιμασία που πέρασα εγώ και η οικογένειά μου.

Πολλοί με ρωτούν πώς διαχειρίζεται η κόρη μου το πρόβλημα υγείας μου. Δεδομένου ότι ήταν μωρό όταν αρρώστησα, δεν έχει γνωρίσει τίποτε άλλο εκτός από μια καρκινοπαθή μαμά.
Περάσαμε αρκετά σκαμπανεβάσματα. Μάθαμε πολλά μέσα από την εμπειρία μας και καταφέραμε να συγκεντρώσουμε ένα σεβαστό ποσό με την ελπίδα να βοηθηθούν άλλοι καρκινοπαθείς.

Δες πώς μπορείς να προσεγγίσεις το θέμα «καρκίνος» όταν μιλάς με το παιδί σου:

1. Εμπιστεύσου το ένστικτό σου

Γνωρίζεις το παιδί σου καλύτερα από οποιονδήποτε και ξέρεις τί και πόσα μπορείς να μοιραστείς μαζί του. Το κάθε παιδί ανάλογα με το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του, απαιτεί διαφορετικό τρόπο προσέγγισης.

Μερικά παιδιά θέλουν να γνωρίζουν τα πάντα, ενώ άλλα μπορεί να αισθάνονται καλύτερα γνωρίζοντας μόνο τα βασικά. Η Λίζα είναι τσακάλι – καταλαβαίνει πολλά περισσότερα απ’ όσα νόμιζα γι’ αυτό και μπόρεσα να συζητήσω τα παντα μαζί της για την ασθένεια.

2. Πρέπει όλοι στην οικογένεια να ακολουθείτε κοινή γραμμή ή αλλιώς να εκπέμπετε στο ίδιο μήκος κύματος

Βεβαιώσου ότι όλα τα μέλη της οικογένειας σου που έρχονται σε επαφή με το παιδί χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα με σένα όταν μιλάς για την ασθένειά σου. Αν υπάρχει κάτι που δεν θες να γνωρίζεο το παιδί σου, βεβαιώσου ότι οι παππούδες, οι θείοι και οι θείες το γνωρίζουν, έτσι ώστε να μην τους ξεφύγει κάτι που δεν πρέπει. Αυτό που είναι επίσης σημαντικό είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη μέσα στην οικογένεια, κάτι που θα κάνει το παιδί σου να αισθάνεται ακόμα πιο άνετα.

3. Ενημέρωσε τους δασκάλους και τις δασκάλες να ξέρουν

Με το σχολείο του παιδιού είχα την καλύτερη επικοινωνία και συνεργασία. Είχα πιάσει σχεδόν «κολλητό» τον ψυχολόγο του σχολείου και μαζί μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο τρόπο ορισμένες καταστάσεις. Μόλις έβλεπε το παιδί κάπως πιο ήσυχο ήξερε ότι υπήρχε λόγος και αμέσως αναλάμβανε δράση.

Η ενημέρωση των δασκάλων και του προσωπικού του σχολείου επιβάλλεται. Δίνει στο παιδί μια επιπλέον δόση ασφάλειας σε μια περίοδο γεμάτη αβεβαιότητα. Πολλές φορές, τα παιδιά φέρονται άσχημα στο σχολείο εξαιτίας του φόβου τους για τον άρρωστο γονιό τους. Ενημερώνοντας τους δασκάλους βοηθάς το παιδί σου να δουλέψει καλύτερα κάποια από αυτά τα συναισθήματα.

4. Άσε το παιδί σου να σε φροντίζει

Πολλά παιδιά αισθάνονται αδύναμα ή αβοήθητα όταν βλέπουν τους γονείς τους άρρωστους. Έχω διαπιστώσει ότι η κόρη μου αισθάνεται πολύ καλύτερα όταν μπορεί να με “φροντίσει”. Τί εννοώ φροντίσει; Να μου κάνει μασαζ στα χέρια, να μου φέρει ένα ποτήρι νερό να μη σηκωθώ, να μου φέρει κάτι απ’ το ψυγείο ενώ μαγειρεύω…

Όταν ανάρρωνα από την εγχείρηση, παρέμεινα στο νοσοκομείο 2 εβδομάδες. Η κόρη μου ερχόταν κάθε μέρα και με έβλεπε. Στο διπλανό κρεβάτι ήταν μια άλλη γυναίκα που είχε και εκείνη καρκίνο. Είχε επίσης και μια κόρη λίγα χρόνια μεγαλύτερη από τη δική μου, την Εμμανουέλα.
Τα κορίτσια δέθηκαν πολύ μεταξύ τους και κάνουν ακόμα και σήμερα παρέα. Η Εμμανουέλα επηρεασμένη από τη μαμά της και την περιπέτειά τους, πέρασε νοσηλευτική και τώρα είναι πτυχιούχος νοσηλεύτρια.

5. Ο φόβος είναι μέσα στο πρόγραμμα. Άσε το παιδί σου να αισθανθεί φόβο, μην αγχώνεσαι

Εμείς, ως ασθενείς, προσποιούμαστε συχνά ότι όλα είναι καλά κάνοντας μεγάλο κακό στα παιδιά μας, επειδή δεν είμαστε ειλικρινείς μαζί τους. Συζήτησα ανοιχτά με την κόρη μου για τον καρκίνο και το θάνατο. Δεν ήταν ό, τι καλύτερο, αλλά την άφησα να με ρωτήσει ό, τι ήθελε.

Μια μέρα, καθώς ετοιμαζόμουν να φύγω για τις συνηθισμένες μου εξετάσεις, η Λίζα άρχισε να παραπονιέται ότι την πονούσε η κοιλιά της. Κατάλαβα ότι φοβόταν. Κάθισα δίπλα της και έκανα όλα όσα έπρεπε να κάνει μια μαμά. Άγγιξα το μέτωπό της και τα μάγουλά της να δω αν είχε πυρετό. Δεν είχε, γι’ αυτό τη ρώτησα πού πονούσε η κοιλιά της.

Με κοίταξε με τα τεράστια καστανά της μάτια, τα χείλη της τρεμοπαίζανε και αποδείχθηκε ότι φοβόταν μήπως οι εξετάσεις μου δεν βγουν καλές. Την αγκάλιασα και τη διαβεβαίωσα ότι οι εξετάσεις ήταν θέμα τυπικό για να δούμε αν πηγαίνω καλύτερα ή αν είμαι στάσιμη.

6. Αναζήτησε βοήθεια έξω από τον κύκλο των γνωστών σου

Υπάρχουν εκατοντάδες οργανισμοί και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις που βοηθούν οικογένειες σε κρίση λόγω του καρκίνου. Μία από αυτές βοηθά παιδιά να αντιμετωπίσουν τον καρκίνο του γονιού τους βάζοντάς τα να κάνουν παρέα με άλλα παιδιά που περνούν τα ίδια και μια άλλη περιλαμβάνει ομάδες υποστήριξης, μαθήματα και προγράμματα για όλη την οικογένεια προκειμένου να τους βοηθήσει όλους κατά τη διάρκεια και μετά.
Τα περισσότερα νοσοκομεία συνεργάζονται με τέτοιες οργανώσεις. Δεν έχεις παρά να ρωτήσεις.

Ο καρκίνος δεν είναι ανυπέρβλητος. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Μπορείς να το κάνεις. Τα παιδιά αντέχουν και μπορεί να σε εκπλήξουν με το πόσο καλά προσαρμόζονται στη νέα πραγματικότητα. Απλώς εμπιστεύσου το ένστικτό σου και όλα θα πάνε καλά.

Πηγή: yourtango.com