Οι γονείς μου με ανάγκασαν να κάνω έκτρωση στα 17 μου

Η Μαριάννα – για ευνόητους λόγους δεν θα αποκαλύψουμε το πραγματικό της όνομα –  είναι από τη Θεσσαλονίκη και στα 17 της ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος. Μεγάλωσε σε μία πολύτεκνη οικογένεια με δύο γονείς βιοπαλαιστές και 4 αδέρφια.

Η ζωή της οικογένειας άλλαξε για πάντα όταν η μεγαλύτερη αδερφή της έμεινε έγκυος στα 19 της. Οι γύρω τους δεν το καλοείδαν όλο αυτό. Aποδοκίμασαν την απόφαση του κοριτσιού να κρατήσει το παιδί της και αποδοκίμασαν και τους γονείς που επέτρεψαν κάτι τέτοιο. Οι γονείς των φίλων της έσπευσαν επίσης να απομακρύνουν τα παιδιά τους από κονά της από φόβο μην επηρεαστούν και κάνουν τα ίδια.

Λίγα χρόνια αργότερα η Μαριάννα έμεινε και εκείνη έγκυος, αλλά ακόμα πιο μικρή, στα 17 της. «Ήξερα καλά τι μου συνέβαινε, αλλά ήμουν αφελής. Δεν είχα πει τίποτα στη μητέρα μου, αλλά δεν ήθελε και πολύ για να καταλάβει. Μία μέρα που ξύπνησα με ζαλάδες και έκανα απανωτούς εμετούς, με κατάλαβε και έγινε στο σπίτι πανικός.

Την επόμενη μέρα δεν πήγε στη δουλειά της. Πήγαμε στο γυναικολόγο της και εκείνος μου παρουσίασε τις όποιες επιλογές είχα. Ήθελα να κρατήσω το παιδί μου, αλλά η μητέρα μου, μου το είχε ξεκόψει. «Με τόσα που τραβήξαμε εξαιτίας της αδερφής σου, περιμένεις να σου πω και ναι; Ξέχασέ το. Δεν έχουμε λεφτά για δεύτερο μωρό. Θα το ρίξεις και δεν θα μάθει κανείς τίποτα». Η έκτρωση ήταν μονόδρομος. Εγώ δεν ήθελα, αλλά δεν είχα και πολλά περιθώρια να αντιδράσω. Στα 17 μας ακούμε συνήθως τη μαμά και το μπαμπά μας και κάνουμε ό, τι μας λένε. Μια φορά μόνο δεν τους άκουσα και να τι έπαθα.

Φεύγοντας από το ιατρείο με «πλεύρισε» μία γυναίκα (η μητέρα μου ήταν ακόμα στο ιατρείο και κανόνιζε τα της έκτρωσης) από κάποια οργάνωση προστασίας αγέννητου παιδιού και μου είπε ότι αν ήθελα, υπήρχε λύση. Αν αποφάσιζα να κρατήσω το μωρό μου και γινόμουν μόνη μαμά, το κράτος ήταν υποχρεωμένο να μου «κόβει» ένα γερό, μηνιαίο επίδομα και αν η κατάσταση στο σπίτι ήταν άσχημη εξαιτίας της απόφασής μου να μην κάνω έκτρωση, υπήρχαν ειδικοί χώροι, σαν καταφύγια για γυναίκες και έφηβες που ήταν έγκυες και δεν είχαν που να πάνε. Σου παρέχουν στέγη, τροφή, θαλπωρή και ζεστασιά, σε βοηθούν να γεννήσεις και όταν είσαι και πάλι σε θέση, σε βοηθούν να βρεις δουλειά.

Η αλήθεια είναι πως τα μυαλά μου πήραν λίγο αέρα και τσακώθηκα άσχημα με τη μητέρα μου. Όταν της είπα όσα μου είχε πει η γυναίκα αυτή, εξαγριώθηκε και της τηλεφώνησε αμέσως ζητώντας εξηγήσεις. Και σαν να μην έφτανε όλη αυτή η αναστάτωση, τα είπε όλα και στον πατέρα μου που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε για την εγκυμοσύνη μου. Μεγαλύτερη ντροπή δεν έχω αισθανθεί ποτέ στη ζωή μου. Στεναχωριόμουν που ήμουν εγώ η αιτία αυτής της αναστάτωσης.

Το μπαμπά μου φοβόμουν, αλλά τελικά εκείνος ήταν που ήταν πιο ψύχραιμος από όλους. Μίλησε ήρεμα και ωραία, με «πήρε με το καλό» και μου είπε «Γι’ αυτό υπάρχουν τα προβλήματα. Για να διορθώνονται. Μη φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά».

Παρά τους τσακωμούς και τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της, η Μαριάννα ήθελε να κρατήσει το μωρό ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες.

«Είχα διαλέξει ακόμα και όνομα και ονειρευόμουν τη μέρα που θα κρατούσα στην αγκαλιά μου το παιδί μου. Οι γονείς μου από την άλλη δεν ήταν σε θέση να το διαχειριστούν. Ήθελαν να προχωρήσω στη ζωή μου, να τελειώσω το σχολείο και να σπουδάσω και όχι να «χαντακωθώ από τώρα», όπως χαρακτηριστικά μου έλεγαν. Είχα όλη τη ζωή μπροστά μου και την επιλογή να αποκτήσω παιδί όταν πραγματικά θα το ήθελα. Πίστεψα ότι αυτό που έλεγαν ήταν τελικά και το πιο σωστό. Δεν ήθελα να κάνω ένα λάθος που θα μου καταστρέψει τη ζωή και θα με κρατήσει πίσω.

Στα 17 μου δεν μπορούσα να πατήσω πόδι και να επιβάλλω τη δική μου απόφαση. Αισθανόμουν τόσο αδύναμη, τόσο στριμωγμένη. Σαν να μου είχαν δεμένα τα χέρια. Πείστηκα από τα λόγια τους. Με έφεραν από δω, με έφεραν από κει, στο τέλος με κατάφεραν…

Την έκτρωση, όπως καταλαβαίνετε, δεν τη γλίτωσα. Μπήκα στην κόλαση και ξαναβγήκα. Αν ήταν στο χέρι μου, δεν θα υπέβαλα τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Θα κρατούσα το παιδί μου και θα το μεγάλωνα ωραία και καλά.

Το πρώτο διάστημα μετά την έκτρωση ήμουν μπερδεμένη. Άκουγα στο λεωφορείο μωρό να κλαίει και η καρδιά μου ράγιζε. Ψυχολογικά ήμουν ένα ράκος. Για πολύ καιρό δεν ήξερα πού πατάω και που βρίσκομαι. Όχι, δεν το είχα πάρει καθόλου καλά. Είχα μετανιώσει. Δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω.

Τελικά η μητέρα μου βλέποντάς με να έχω πάρει την κάτω βόλτα, μου κανόνισε ραντεβού με έναν καλό ψυχολόγο, ο οποίος μου είπε πως «ο, τι συνέβη, ανήκει στο παρελθόν και το παρελθόν δεν μπορούμε να το αλλάξουμε».

Ο καιρός πέρασε, αλλά η Μαριάννα εξακολουθεί να θυμάται το παιδί που τόσο βίαια πήραν από μέσα της. Εκμεταλλεύτηκαν το νεαρό της ηλικίας της και την ευάλωτη κατάστασή της και δεν την άφησαν να κρατήσει το παιδί της από το φόβο της κατακραυγής. Πιστεύει ακράδαντα ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υπαγορεύει στον άλλο τι θα κάνει. Το σώμα μας είναι δικό μας, όπως και η απόφαση για το τί θα το κάνουμε.

Η Μαριάννα μίλησε στις φίλες της. Τους τα είπε όλα. Από τότε είναι δίπλα σε όποια κοπέλα την έχει ανάγκη και χρειάζεται τη συμβουλή της και στηρίζει την όποια απόφαση των άλλων κοριτσιών που μένουν έγκυες. 

«Όταν είπα στην παρέα μου τι μου συνέβη, πολλές κοπέλες μου εκμυστηρεύτηκαν ότι είχαν ζήσει το ίδιο. Βοήθησα πολλές φίλες μου να πάρουν τη σωστή απόφαση. Σημασία είχε να κάνουν αυτό που πραγματικά ήθελαν».

Αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα πραγματοποιούνται κάθε χρόνο 150.000 εκτρώσεις εκ των οποίων οι 30.000 αφορούν νέα κορίτσια, τότε θα καταλάβεις ότι η Μαριάννα δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Λίγη παραπάνω υποστήριξη και λιγότερος στιγματισμός-ρατσισμός για τους μόνους γονείς και πολλές κοπέλες θα επέλεγαν να συνεχίσουν την εγκυμοσύνη τους και να φέρουν στον κόσμο τα παιδάκια τους…

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ