Οι αναμνήσεις του γάμου σου ανήκουν στα παιδιά σου. Μην τις χαλάς!

Οι περισσότεροι μετά το διαζύγιο παίρνουν τις φωτογραφίες και τις “θάβουν” σε κάποιο υπόγειο ή πατάρι και στη χειρότερη, τις καίνε. Εκεί δηλαδή που ένα παιδί μένει σε ένα σπίτι γεμάτο κάδρα και φωτογραφίες των γονιών του, ζει ξαφνικά σε ένα άλλο σπίτι χωρίς φωτογραφίες και των δύο γονιών ή χωρίς φωτογραφίες γενικώς. Μπορεί να σας φαίνεται λεπτομέρεια μπροστά στο χάος ενός διαζυγίου, αλλά μιλώντας από τη θέση του παιδιού, δεν είναι καθόλου.

Εγώ προσωπικά έχω φωτογραφίες του πρώην άντρα μου στο σπίτι που μένω με τα παιδιά μου και αν σας φαίνεται περίεργο, δεν θα έπρεπε. Γιατί αυτές οι φωτογραφίες δεν απεικονίζουν τον πρώην σύζυγο αλλά τον πατέρα των παιδιών μου και ανήκουν πια σε εκείνα, ανεξάρτητα από το τι έγινε μεταξύ μας. Και κάνει και εκείνος το ίδιο στο σπίτι του γιατί κανείς από εμάς δεν θέλει να σβήσει ξαφνικά το παρελθόν και να πληγώσει τα παιδιά.

Αν έχεις χωρίσει πρόσφατα και δεν ξέρεις τι να κάνεις με τις αναμνήσεις του γάμου σας ενώ δεν είσαι καν έτοιμη/ος να τις κρεμάσεις στο τοίχο και ίσως ούτε καν να τις θυμάσαι, βάλε τις σε ένα κουτί και φύλαξέ τις για τα παιδιά. Δεν έχει νόημα να τις σκίσεις ή να τις κάψεις, πρώτον διότι ό,τι και να κάνεις το παρελθόν δεν σβήνεται και δεύτερον διότι αχρηστεύοντας τις αναμνήσεις του γάμου σας, είναι σαν να αχρηστεύεις τις αναμνήσεις των παιδιών σας. Και τα παιδιά σας αξίζει να γνωρίζουν ότι κάποτε οι γονείς τους ερωτεύτηκαν και ότι η ύπαρξή τους, οφείλεται σε αυτό τον έρωτα. Πως ό,τι κι αν έγινε, οι γονείς τους δεν αλλάζουν και έχουν κάθε δικαίωμα να έχουν τις φωτογραφίες και τις αναμνήσεις από τη περίοδο που ζούσατε όλοι μαζί, από τη πρώτη περίοδο των παιδικών τους χρόνων.

Οι γονείς μου χώρισαν και δεν έχω ούτε μια φωτογραφία τους που να είναι μαζί ή να είμαστε όλοι μαζί. Όταν μεγάλωσα, έψαξα σε κούτες στο υπόγειο και δεν βρήκα τίποτα, ούτε μία. Και ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και έκαναν όχι 1 αλλά 4 παιδιά, να μισήσουν τόσο πολύ ο ένας τον άλλον. Κανείς τους δεν σκέφτηκε πως ένιωσα και πως νιώθω μέχρι και σήμερα που κατέστρεψαν κάθε ανάμνηση της σχέσης τους, μία από τις οποίες ήμουν κι εγώ. Όταν η οικογένεια από την οποία προέρχεσαι δεν υπάρχει πια, όταν οι γονείς σου προσπαθούν να «καταργήσουν» κάθε απόδειξη ότι κάποτε αγαπήθηκαν, το ελάχιστο που νιώθει ένα παιδί είναι ντροπή και αμφισβήτηση προς τον εαυτό του. Και σας μιλάω από τη πλευρά του παιδιού, όχι του γονιού.

Δεν είδα ποτέ τις φωτογραφίες του γάμου των γονιών μου, η μητέρα μου τις έκαψε και ύστερα το μετάνιωσε αλλά δεν είχε σωθεί τίποτα. Κάθε φορά που το «χτυπούσα» στη μητέρα μου, εκείνη έσκυβε το κεφάλι κι ένιωθε αμήχανα. Και της το «χτυπούσα» γιατί ένιωθα πως ήμουν το παιδί ενός κατεστραμμένου γάμου.  Αντιθέτως η κολλητή μου, δεν έχει μόνο φωτογραφίες από τους γονείς της που έχουν χωρίσει αλλά και τα γράμματα που έστελνε ο πατέρας της στη μητέρα της, όταν εκείνος ήταν φαντάρος. Και αυτό της έδινε την αίσθηση της συνέχειας. Ότι οι γονείς της γνωρίστηκαν, αγαπήθηκαν, το πάλεψαν δεν τα κατάφεραν και χώρισαν. Εγώ δεν έχω καμία συνέχεια, οι γονείς μου γνωρίστηκαν και μετά ΜΠΑΜ τίποτα. Μου πήραν την ιστορία της οικογένειάς μου, μέσα από τα χέρια μου…

Αν εσύ που μόλις χώρισες, σκέφτεσαι να κάψεις ή να πετάξεις φωτογραφίες και αναμνήσεις, έχε στο νού σου την ευκαιρία που θα στερήσεις από τα παιδιά σου να δουν πώς ήταν οι γονείς τους πρίν εκείνα γεννηθούν και να αντιληφθούν πως παρά το διαζύγιο, υπήρχε αγάπη μεταξύ των γονιών τους. Ότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται ξαφνικά και κατευθείαν χωρίζουν, ότι συνήθως μεσολαβεί ένας έρωτας, μια ιστορία αγάπης από την οποία προέρχονται τα παιδιά. Μην τους τη στερείς επειδή είσαι θυμωμένος/η.  Δεν είναι κρίμα να μην τους δείξεις ότι προέρχονται από μια σχέση αγάπης, άσχετα με το τι έγινε μετά;

Επειδή εγώ είμαι αυτής της φιλοσοφίας, έχω φυλάξει όλα τα γράμματα, τις φωτογραφίες και τα email για να τα δείξω μια μέρα στα παιδιά μου και να μην νιώθουν ότι προήλθαν από δύο γονείς που δεν τα βρήκαν αλλά κατέστρεψαν και ότι βρέθηκε στο πέρασμά τους. Ό,τι κι αν έγινε, τα παιδιά είναι προϊόν αγάπης και αξίζουν να έχουν αναμνήσεις από τις ρίζες τους.

Πηγή:  http://www.babble.com/