Ο τελευταίος χορός

Ούρλιαζε. Ούρλιαζε υστερικά. Και τότε, τη στιγμή που η φωτιά θέριευε γύρω της, άρχισε να χορεύει σύμφωνα με το ρυθμό της﮲ έναν ρυθμό που μόνο εκείνη μπορούσε να ακούσει. Οι φλόγες την πλησίαζαν και χάιδευαν το ημίγυμνο κορμί της. Ένιωθε τις καυτές γλώσσες τους να τη γλείφουν ενώ εκείνη συνέχιζε να χορεύει και να στροβιλίζεται. Και τότε, μέσα σε αυτή την πύρινη κόλαση, είδε τις πιο έντονες στιγμές της ζωής της, αυτές που την οδήγησαν στο σημείο που βρισκόταν τώρα να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια της.

Ερωδίτη Παπαποστόλου
Για το thebluez.gr

Είδε τον εαυτό της 15 χρόνια πριν να παίζει χαρούμενη στην αυλή του σπιτιού της ένα ηλιόλουστο καλοκαιρινό πρωινό. Κι είδε εκείνον να την πλησιάζει, και να της προτείνει να τον ακολουθήσει για να παίζει σε μια διαφήμιση. Και είδε τον εαυτό της να το κάνει. Ήταν μόλις 8 χρονών. Τον παρακολούθησε να την κρατάει από το χέρι, να την οδηγεί σε ένα σπίτι και να την κλείνει στο υπόγειο﮲ ένα υπόγειο, που ήταν διακοσμημένο σαν το πιο ονειρεμένο κουκλόσπιτο που θα μπορούσε να έχει.

Ήταν η πορσελάνινη του κούκλα. Εκείνη που την τάιζε στο στόμα και την έντυνε με τα πιο φανταχτερά φορέματα και κορδελάκια. Εκείνη που της αγόραζε τα πιο ακριβά παιχνίδια, ότι μπορούσε να θελήσει ένα κορίτσι της ηλικίας της. Εκείνη που την εκπαίδευε και διάβαζε μαζί της τα μαθήματα που της δίδασκε ο ίδιος. Ποτέ του δεν την άγγιξε. Ποτέ πριν κλείσει τα 18 της χρόνια.

Τον είδε να κατεβαίνει κάθε μέρα στο κουκλίστικο δωμάτιό της και να ζουν τον έρωτα όπως τον είχε εκείνος στο μυαλό του κι όπως εκείνη πίστευε ότι ήταν το σωστό. Και μετά, άκουσε τον εαυτό της να τον ρωτάει τι υπάρχει εκεί έξω; Πώς είναι ο έξω κόσμος; Γιατί δεν την αφήνει να βγει; Τα ουρλιαχτά και οι φωνές του της τρύπησαν το μυαλό όταν της απαγόρεψε να του ξαναμιλήσει γι’ αυτό. Όταν της είπε πως ο έξω κόσμος δεν υπάρχει, πως υπάρχουν μόνο εκείνη κι αυτός.

Είδε τον εαυτό της να σηκώνεται από το κρεβάτι την ώρα που αυτός κοιμόταν. Και είδε να ανοίγει την καταπακτή που αυτός είχε ξεχάσει ανοιχτή. Ανέβηκε σιγά σιγά τα σκαλοπάτια κι έφτασε στον επάνω όροφο. Και τότε τα είδε. Είδε τα ψέματα που τη γέμιζε τόσο καιρό. Είδε τις φωτογραφίες ενός ευτυχισμένου γάμου και ενός μικρού κοριτσιού. Της είχε πει ψέματα. Δεν ήταν αυτή όλος του ο κόσμος. Είχε κι άλλο κόσμο εκτός από την ίδια. Κρατούσε άλλη γυναίκα, κι άλλο παιδί αγκαλιά.

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.