Ο πατέρας μου με έβαζε να ποζάρω γυμνή και έπαιρνα βάρος για να του αρέσω. Ζούσα μια κόλαση

Ήμουν πέντε ετών όταν ο πατέρας μου με έμαθα να ποζάρω στην κάμερα. Όχι, δεν βγάζαμε οικογενειακά πορτραίτα, μόνο εμένα σε γυμνές φωτογραφίες. Δεν ήταν αθώες και καλλιτεχνικές. Ο πατέρας μου με έβαζε σαν ποζάρω σαν τα μοντέλα του playboy.

Εγκληματική συμπεριφορά; Σίγουρα. Έτσι όμως ξεκίνησα να ντρέπομαι για το σώμα μου και την εικόνα μου. Όταν ο πατέρας μου ανέπτυξε την δική του εκδοχή για την παιδική πορνογραφία στο σκοτεινό του δωμάτιο, έκανε κορνίζα την αγαπημένη του πόζα και την κρέμασε στο τοίχο του σπιτιού.

Κάθε μέρα έπρεπε να βλέπω την πεντάχρονη γυμνή εικόνα του εαυτού μου. Την χρησιμοποιούσε για να με κάνει να νιώθω ακόμα μεγαλύτερη ντροπή. Μου έλεγε ότι δεν είχα στήθος και πως ήμουν πάρα πολύ αδύνατη. Μπορεί να ήμουν μόνο 5 ετών αλλά είχα ήδη απογοητεύσει τον πιο σημαντικό άντρα της ζωής μου. Και δεν ήταν απογοητευμένος από την συμπεριφορά μου αλλά από το σώμα μου.

Τα πράγματα δεν έφτιαξαν ούτε στην εφηβεία καθώς συνέχισα να είμαι στόχος από καθημερινές προσβολές. Ο πατέρας μου συνέχιζε να μου λέει ότι ήμουν αδύνατη και χωρίς στήθος όπως η μητέρα μου, οπότε αρκετές φορές καθόριζε την εικόνα που είχα για τον εαυτό μου.

Ο πατέρας μου μισούσε την μητέρα μου και πίστευε ότι ήταν άσχημη. Επίσης την χτυπούσε και ζούσα με τον φόβο ότι θα μου φερόταν και εμένα το ίδιο. Ήθελα να σταματήσει τις προσβολές και πίστευα ότι αν έπαιρνα βάρος θα σταματούσε να ασχολείται μαζί μου. Εξάλλου άκουγα τις προσβολές του για το σώμα μου εδώ και μια δεκαετία.

Οπότε προσπάθησα να παχύνω, αλλά δεν ήταν εύκολο. Δεν είχαμε φαγητό απ΄έξω στο σπίτι μας, τρώγαμε μόνο σπιτικό. Οπότε έτρωγα συνέχεια ότι έβρισκα μπροστά μου και μέχρι το τέλος της χρονιάς έβαλα πέντε κιλά.

Είχα ενθουσιαστεί – επιτέλους έδειχνα όπως ήθελε ο πατέρας μου να δείχνει μια γυναίκα. Αυτό που δεν μπορούσε να καταλάβει το παιδικό μυαλό μου ήταν ότι αυτό σήμαινε ότι θα ήθελε σεξουαλικές χάρες από εμένα.

Στα 15, με πρόσβαλλε συνέχεια για το σώμα μου. Δεν τον ένοιαζε ότι οι προσβολές του για την εμφάνιση μου θα επηρέαζαν το μυαλό και την καρδιά μου. Οπότε έφυγα από το σπίτι όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Όταν πήγα στη σχολή θεώρησα ότι τα είχα αφήσει όλα πίσω μου. Ήμουν περιτριγυρισμένη από κοπέλες με διάφορα σώματα και έτσι μπορούσα να νιώσω πιο άνετα με το δικό μου. Μετά τη σχολή ξεκίνησα να κάνω συνεντεύξεις για να βρώ δουλειά σαν γυμνάστρια.

Ήταν 1982 όταν ο τύπος που μου πήρε τη συνέντευξη δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να μου πείο ότι χρειαζόταν να χάσω 5 κιλά. Έπαθα σοκ. Είχα δουλέψει τόσο σκληρά να πάρω βάρος για να ευχαριστήσω έναν άντρα και τώρα είχα μπροστά μου έναν άλλο που μου έλεγε ότι έπρεπε να χάσω. Ξεκίνησα λοιπόν μια εξαντλητική δίαιτα, δεν ήθελα πια να δουλέψω σαν γυμνάστρια γιατί δεν μου άρεσε η συμπεριφορά του, αλλά αυτό δεν με σταμάτησε από το να ταλαιπωρώ τον οργανισμό μου με το σκεπτικό του τέλειου σώματος.

Η δίαιτα μου συμπεριελάμβανε σαλάτες, αναψυκτικά διαίτης και τσιγάρα. Έχασα βάρος αλλά ποτέ δεν μου ήταν αρκετό. Μετά από μερικά χρόνια, κατέληξα να είμαι το πιο αδύνατο άτομο στο χώρο αλλά παρόλα αυτά ήθελα να χάσω και άλλο βάρος.

Οι φίλοι μου ανησυχούσαν για το βάρος που έχανα αλλά για κάποιο λόγο θεωρούσα τα λόγια τους σαν σημάδι ενθάρρυνσης για να χάσω ακόμα περισσότερο βάρος. Πρωί – Βράδυ ζύγιζα τον εαυτό μου και συνέχιζα να έχω ολοένα και περισσότερο ανορεξική συμπεριφορά. Υπήρχαν στιγμές που το μόνο μου φαγητό ήταν η ελιά από το μαρτίνι που έπινα.

Στα 25 μου διαγνώσθηκα με πρωτεϊνική ανεπάρκεια και ασιτεία. Μου φαινόταν χαζό καθώς έδειχνα τέλεια μέσα στα ρούχα μου. Χρόνια όμως μετά θα καταλάβαινα την αρνητική επιρροή στην υγεία μου με διάφορους τρόπους όπως τριβές στα κόκκαλα και ασθένειες στα ούλα.

Δεν μπορούσα όμως να αφήσω πίσω τις κακές συνήθειες μου καθώς το μόνο που ένιωθα ότι ήθελα να πετύχω ήταν να δείχνω καλά μέσα στα ρούχα μου. Όταν ήμουν νηφάλια πόζαρα σε αντρικά περιοδικά. Φυσικά η εμμονή με την εμφάνιση μου ήταν η ανάγκη να ικανοποιώ τα αντρικά βλέμματα, ακριβώς όπως είχε συμβεί και στην παιδική μου ηλικία.

Με τα χρόνια η εμπειρίες μου με δίδαξαν πόσο χαζό ήταν να ανησυχώ για το πως σκέφτεται ένας άντρας για την εμφάνιση μιας γυναίκας. Υπάρχουν αρκετές γνώμες σχετικά με το τι κάνει μια γυναίκα ελκυστική. Η εμμονή με την ομορφιά δίνει ανάξια δύναμη σε τρίτους ώστε να εκφράσουν την γνώμη τους, αντί να αναρωτηθούμε ποιό είναι το καλύτερο για εμάς.

Και εφόσον κανείς άντρας δεν θα δεί την ομορφιά όπως ο άλλος, οι γυναίκες μπορεί να φτάσουν σε σημεία τρέλλας μέχρι να ικανοποιήσουν το αντίθετο φύλο. Μέχρι να καταλάβουμε ότι αυτά τα πρότυπα ομορφιάς δεν είναι σταθερά και ότι αλλάζουν συνέχεια θα νιώθουμε μια μόνιμη σύγχιση.

Όσον αφορά εμένα, έπρεπε να πάρω αποστάσεις από τον πατέρα μου. Ήταν ότι πιο σημαντικό για την καλή ψυχική μου υγεία. Πέρα από την κακοποιητική του συμπεριφορά, είχα συμπόνοια για εκείνον καθώς και ο ίδιος είχε περάσει κάτι παρόμοιο στην παιδική του ηλικία. Με τα χρόνια έχασε τα λογικά του και πέθανε αρκετά μόνος χωρίς να τον βοηθήσει ποτέ κανείς με τα προβλήματα του. Μακάρι να τον είχαν βοηθήσει. Είμαι όμως ευγνώμων που βρήκα την δύναμη που χρειαζόμουν ώστε να αναζητήσω βοήθεια για να ξεπεράσω τα παιδικά μου τραύματα.

Για χρόνια έκανα ψυχοθεραπεία και πήγαινα σε υποστηρικτηκές ομάδες ώστε να θεραπεύσω τα σημάδια της νεανικής ψυχής μου. Ότι και να μας έχει συμβεί, μπορούμε να το ξεπεράσουμε αν ζητήσουμε βοήθεια. Και όποιος και αν μας είχε προσβάλλει για την εμφάνιση μας, ότι και αν μας είχε πεί, μπορούμε να το αφήσουμε πίσω και να κοιτάξουμε μπροστά.

Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν μιλάει με αυτό τον τρόπο, και μόνο όσοι μισούν τον εαυτό τους μπορούν να μιλήσουν έτσι. Το σώμα σου είναι υπέροχο, μην αφήσεις κανέναν να σε πείσει για το αντίθετο.

Πηγή : http://www.yourtango.com/