O πατέρας μου με παράτησε όταν ήμουν μικρή και τώρα θέλει να γνωρίσει τα παιδιά μου. Φοβάμαι μην πληγώσω τη μάνα μου…

Ο πατέρας μου επέλεξε συνειδητά να με παρατήσει όταν ήμουν μικρή και να εξαφανιστεί. Ήταν απών στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και όλα αυτά τα χρόνια. Το μόνο που ξέρω για εκείνον είναι ότι ζει πλέον μακριά μας κι έχει φτιάξει άλλη οικογένεια.

Η μητέρα μου για τους δικούς της λόγους τον μισεί και δεν θέλει να μαθαίνει τίποτα για εκείνον. Οι δυο τους είχαν άσχημο παρελθόν οπότε δεν την παρεξηγώ.

Ο μπαμπάς μου από τη μεριά του έκανε κάποιες προσπάθειες – όχι τίποτα ιδιαίτερο – να τα ξαναβρούμε όταν ήμουν 19 χρονών. Σήμερα είμαι 37, παντρεμένη και έχω τρία παιδιά. Με τον πατέρα μου μιλάμε στο τηλέφωνο το πολύ τρεις φορές το χρόνο και δεν λέμε τίποτα ιδιαίτερο. Μόνο τα βασικά. Τι κάνεις, που είσαι, πως περνάς, πως είναι η υγεία σου.

Τον τελευταίο καιρό εξέφρασε την επιθυμία να γνωρίσει τα παιδιά μου, κάτι που δεν ξέρω αν πρέπει να αρνηθώ ή να δεχτώ. Δεν θέλω να του στερήσω τη χαρά να γνωρίσει τα εγγόνια του, δεν θέλω όμως και να στεναχωρήσω τη μητέρα μου που με μεγάλωσε με τόσο κόπο.

Από τη μία αισθάνομαι ότι πρέπει να τον αφήσω έξω από τη ζωή μου γιατί στην πραγματικότητα φέρθηκε άθλια και σε εμένα και στη μητέρα μου αλλά μέσα μου δεν θέλω να είμαι έτσι. Έχω μία καταπληκτική μητέρα και έναν εξίσου καταπληκτικό πατριό που με έκαναν αυτή που είμαι και ήταν πάντα στο πλευρό μου. Αν τώρα ξαφνικά τους πω ότι ο πατέρας μου θυμήθηκε ξαφνικά να γνωρίσει τα εγγόνια του και ότι εγώ το σκέφτομαι, θα τους πληγώσω και είναι το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που θέλω.

Τα παιδιά μου δεν γνωρίζουν τίποτα για τον παππού τους. Δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει. Είμαι αρκετά διστακτική γιατί φοβάμαι μήπως ο πατέρας μου κάνει ό,τι έκανε και τότε: μήπως δηλαδή τα γνωρίσει, τα κάνει να τον αγαπήσουν και μετά εξαφανιστεί όπως τότε όταν ήμουν παιδί.

Εσείς τι πιστεύετε; Αξίζει το ρίσκο; Αξίζει να πληγώσω τη μητέρα μου και τον πατριό μου και να βάλω σε κίνδυνο την ψυχολογία των παιδιών μου μόνο και μόνο για να κάνω το χατίρι του πατέρα μου; Όσο και να θέλω να γίνουμε μία ευτυχισμένη οικογένεια με πολιτισμένες σχέσεις άλλο τόσο φοβάμαι το αποτέλεσμα. Είναι άραγε ο πατέρας μου άνθρωπος εμπιστοσύνης; Θέλει όντως να αποκτήσει μια όμορφη σχέση με τα εγγόνια του ή θα κάνει πάλι αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει και θα φερθεί επιπόλαια;

Χριστίνα