Μόνη μαμά εξομολογείται: Με βάζουν στην άκρη επειδή σε μια έξοδο χόρεψα με έναν μπαμπά από τη παρέα

Ας πούμε ότι το όνομά μου είναι Μαρία. Είμαι χωρισμένη εδώ και μερικά χρόνια και έχω ένα αγοράκι 8 ετών, που πηγαίνει στη Γ’ Δημοτικού.

Με τον πρώην σύζυγό μου διατηρούμε πολύ καλές σχέσεις, άλλωστε, ότι είχαμε να χωρίσουμε το χωρίσαμε, κοιτάμε τώρα αυτό που μας ενώνει, που δεν είναι άλλο από το παιδί μας. Προφανώς και διαφωνούμε σε κάποια πράγματα, αλλά σε γενικές γραμμές οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές. Δεν έχω προχωρήσει τη ζωή μου. Ίσως γιατί δεν έτυχε, ίσως γιατί δεν βοηθά η φύση της δουλειάς μου και το εξαντλητικό ωράριο που έχω, με συνέπεια να είμαι σπίτι- δουλειά, δουλειά –σπίτι, που με περιμένει το παιδί για να μου πει τα νέα της ημέρας, να το κάνω μπάνιο, να του δώσω το γάλα του και να το κοιμίσω.

Τα σαββατοκύριακα που έχω εγώ το παιδί προσπαθώ να κάνω πράγματα που τον ευχαριστούν. «Τα παιδιά θέλουν παιδιά», λένε, και φροντίζω για το απόγευμα του Σαββάτου να κανονίσω με συμμαθητές του από το σχολείο. Έχουμε γνωριστεί με τις μαμάδες και τους μπαμπάδες και είμαστε –θεωρητικά- μια ωραία παρέα. Βγαίνουμε βόλτες για παιχνίδι και καφέ, έχουμε πάει εκδρομές.

Μέχρι που αρχίζω να πιάνω στον αέρα διάφορα. Όχι από όλες τις μαμάδες, αλλά από ορισμένες. Αρχίζουν να κανονίζουν καφέ και παιχνίδι χωρίς εμάς. Φαγητό σε κάποιο εστιατόριο, πάλι χωρίς εμάς. Τα άλλα παιδιά έχουν «κολλήσει» αφού είναι μαζί και τα σαββατοκύριακα. Το δικό μου παιδί είναι πια ο αδύναμος κρίκος. Φίλος μεν, αλλά λιγότερο από τους άλλους. Κι αυτό γιατί;

Γιατί ενοχλεί το γεγονός ότι είμαι μόνη, ότι δεν υπάρχει ένας μπαμπάς δίπλα μας. Γιατί οι άλλοι μπαμπάδες θέλουν έναν μπαμπά να μιλήσουν για ποδόσφαιρο ή ό,τι άλλο και «αφού η Μαρία δεν έχει, γιατί να της πούμε να έρθει μαζί μας». «Δεν ξέραμε αν έχεις το παιδί για αυτό δεν σου είπαμε ότι θα βγούμε», μου λένε. «Είσαι πολύ συμπαθής, πρόσχαρη, δυναμική  και με μια δουλειά που σε ορισμένους φαντάζει πολύ εντυπωσιακή, φοβούνται για τους συζύγους τους», μου σφυρίζουν. Πέφτω από τα σύννεφα, υπερβολές λέω στον εαυτό μου, αν είναι δυνατόν.  Σκέφτομαι τι μπορεί να έχω κάνει λάθος, αν έδωσα δικαίωμα για τέτοιες σκέψεις.

Ίσως, μια φορά, σε μια βραδινή έξοδο -χωρίς παιδιά- ένας μπαμπάς με πήρε αγκαλιά πάνω στο χορό. Λάθος μου. Σκοτώστε με.

«Εσύ είσαι μόνη, θέλεις άλλα πράγματα», μου είπε μια γνωστή σε ανύποπτο χρόνο, αλλά τότε δεν είχα δώσει σημασία. Ξέρετε κάτι; Ναι, συμβαίνουν πολλά καθημερινά γύρω μας, αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Ναι, «φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά» λέει μια παροιμία. Ναι σε όλα, μαζί σας, πολλά ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά. Αλλά δείτε πιο προσεχτικά τον άνθρωπο που έχετε απέναντί σας.

Είναι άδικο να βάζετε στο απόσπασμα μια μαμά επειδή το έφεραν έτσι οι συνθήκες και δεν έχει δίπλα της τον μπαμπά του παιδιού της και που ένα βράδυ χόρεψε με έναν μπαμπά. Την προσβάλλετε και την μειώνετε, χωρίς να γνωρίζετε με τι άγχη και ενοχές προσπαθεί να τα βγάλει πέρα.

Μια γυναίκα με παιδί χωρίς σύζυγο δεν σημαίνει αυτομάτως ότι δεν είναι αξιοπρεπής! Εκτός κι αν αφαιρεί αξιοπρέπεια ένας χορός!!

Μαρία

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ