Η κουνιάδα

…

Η κατάσταση πάνω στους πρώτους μήνες άρχισε να γίνεται ανυπόφορη και αποφάσισε να μιλήσει στον άντρα της που νύχτα έφευγε και νύχτα γυρνούσε από τα χωράφια και ο χρόνος μαζί του ήταν ελάχιστος ως ανύπαρκτος.

Από τη Σοφία Λακιώτη

Κάποια φορά που βρήκε το χρόνο να του μιλήσει αυτός την άκουσε χωρίς να πει κουβέντα. Μετά από λίγο κλείστηκε σε ένα άλλο δωμάτιο με την αδερφή του και όταν βγήκε ήταν θυμωμένος και κινήθηκε άγρια προς το μέρος της, πίσω η αδερφή του έκλαιγε και ορκιζόταν ότι τίποτα απ ότι την κατηγορούσε η νύφη της δεν είχε κάνει και ότι έβαζε λόγια για να την διώξει ο αδερφός της από το σπίτι. Το χαστούκι στο μάγουλο της το ένιωσε καυτό και δεν ήταν ο πόνος που την έκανε να δακρύσει αλλά το άδικο που ανέβηκε στο λαιμό της. Πήγε να μιλήσει αλλά και το δεύτερο χαστούκι την βρήκε απροετοίμαστη. “Δεν σηκώνω κουβέντα” της είπε ” σε έχουμε κυρά στο σπίτι μας δεν είσαι χρήσιμη για τίποτα και βάζεις και λόγια για την κουνιάδα σου που όλη μέρα σε υπηρετεί για να μην σου λείψει τίποτα, τα έχω μάθει τα χαΐρια σου αλλά δεν μίλαγα μέχρι τώρα αρκετά σε κανακέψαμε”. Δεν τόλμησε να πεί τίποτα άλλο έκατσε σε μία γωνιά και αποκοιμήθηκε μέσα σε βουβά κλάματα.

Κάποια στιγμή στην διάρκεια της νύχτας άκουσε θόρυβο από την κρεβατοκάμαρα και πλησίασε στις μύτες να ακούσει καλύτερα. Αυτό που είδε ο εγκέφαλος της δεν μπορούσε να το επεξεργαστεί και κοίταξε μαρμαρωμένη την αφύσικη εικόνα ενός αδερφού και μιας αδερφής να κάνουν έρωτα και να μουγκρίζουν από ευχαρίστηση. Η κουνιάδα της την είδε που στεκόταν στην πόρτα και αντί να κρυφτεί ή να σταματήσει χαμογέλασε και…

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.