fbpx

Η Καίτη και η μάνα

| 20 Απριλίου 2018
ADVERTISEMENT

Έτσι τριγυρνούσε στα άδεια δωμάτια και μουρμούριζε. Μιλούσε σαν να είχε έναν αόρατο συνομιλητή. Που όμως όποιος και να ήταν θα αδυνατούσε να καταλάβει τα λόγια της αφού διακόπτονταν από αναφιλητά. Μόνο ένα μονότονο «κόρη μου, κόρη μου» διακρίνονταν που και που. Η μοναξιά της ήταν ατέλειωτη. Εσκεμμένα είχε αποκοπεί από όλα και όλους γύρω της. Δεν ήθελε να ακούει ειδήσεις, δεν ήθελε να μαθαίνει κανενός τα νέα. Όχι μετά από εκείνη τη μέρα. Τη μέρα που έβλεπε στην τηλεόραση για το τραγικό δυστύχημα στην παραλιακή. Και την ίδια στιγμή βροντούσαν τηλέφωνα και κουδούνια να της πουν ότι η μηχανή της Καίτης της, είχε χωθεί κάτω από ένα φορτηγό.

Η γειτονιά στην αρχή της χαμογελούσε με συμπόνια. Αλλά με τον καιρό την είπαν τρελή. Δεν ήταν τυχαίο που την άκουγαν να μιλάει στην νεκρή κόρη της. «Κόρη μου, κόρη μου, γιατί έφυγες; Γιατί άστρο μου; Γιατί φως μου;» την άκουγαν να….


ADVERTISEMENT

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ