Η μητέρα μου λέει το παιδί μου μπάσταρδο και προσπαθεί να το στρέψει εναντίον μου…

Αποφάσισα να σας στείλω την ιστορία μου προσπαθώντας να μοιραστώ με κάποιον αυτό που μου συμβαίνει  και διερωτώμενη αν υπάρχουν και άλλοι που βιώνουν μια αντίστοιχη εμπειρία.

Είμαι 32 χρονών και έχω ένα αγοράκι που μεγαλώνω μόνη μου από 16 μηνών έως και σήμερα που είναι 7, 5 χρονών. Δεν είμαι όμως εντελώς μόνη μου διότι διαμένω με τη μητέρα μου από την ημέρα που χώρισα. Κάποιοι θα σκεφτείτε και που είναι το πρόβλημα; Χώρισε, έχει και τη μητέρα της… Τι άλλο θέλει;
Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας εξηγήσω γιατί δεν είναι έτσι και το αδιέξοδο που βρίσκομαι.

Χωρίζοντας λοιπόν με τον πατέρα του γιου μου επέστρεψα στην πόλη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα στο σπίτι της μητέρας μου, μιας και ήταν αρκετά δύσκολη η πρώτη περίοδος για εμένα, για να έχω κάποια βοήθεια. Τελικά όμως μόνο αυτό δεν συνέβη…

Βλέπετε η μητέρα μου τυχαίνει να είναι ο πιο τοξικός άνθρωπος που έχω ποτέ συναντήσει. Αρνητική με όλα, αντίθετη στα πάντα και αγκιστρωμένη πάντοτε κάπου. Όποια βοήθεια και να παρείχε ποτέ σε εμένα κατέληγε να την χτυπάει επί σειρά ετών. Κάποια στιγμή μετά από 4 περίπου μήνες είπε «Ήρθες εδώ για να μεγαλώνω εγώ το δικό σου μπάσταρδο;» κι αυτό ήταν μόνο η αρχή…

Αυτή ήταν η αρχή του δικού μου τέλους. Γυρνώντας από πολυετή απουσία στην πόλη όπου γεννήθηκα άλλα ποτέ δεν κράτησα δεσμούς μιας και πάντοτε έφευγα άρχισα να βιώνω από τότε έως και σήμερα την απόλυτη μοναξιά. Δεν μπορώ να εργαστώ, ούτε να βγω για ένα καφέ ή ποτό γιατί οφείλω στα 32 μου χρόνια να αναφέρομαι στην ελεγκτική μητέρα μου. Δεν γίνεται να γνωρίσω κανέναν γιατί δεν μπορώ να βγω πλέον από το σπίτι μου.

Το μόνο που επιτρέπεται είναι να πάω για ψώνια. Ξέρετε αυτή η γυναίκα δεν πηγαίνει ούτε για ένα λίτρο γάλα στο σούπερ μάρκετ. Όλες οι δικές της ανάγκες μετατοπίστηκαν σε εμένα και έγινα εγώ υπεύθυνη για τη δική της ζωή και τα δικά της προβλήματα.

Όπως λοιπόν μπορείτε να καταλάβετε, η μητέρα μου όχι μόνο βοήθεια δεν μου παρείχε αλλά εκμεταλλεύτηκε και τη δική μου ανάγκη για βοήθεια προς δικό της και πάντα όφελος.

Πλέον δεν δύναμαι να εργαστώ γιατί δεν υπάρχει καμία βοήθεια έστω να μπορέσει να πάρει το παιδί από το σχολείο. Καθημερινά θέλει εκείνη να περνάει το δικό της και να έχει τον έλεγχο. Φωνάζει ακατάπαυστα και προσπαθεί να διαβάλλει το παιδί μου και να το στρέψει εναντίον μου με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα παιδί διχασμένο.

Εγώ από πλευράς μου δεν έχω τη δυνατότητα να φύγω. Οικονομικά είμαι πραγματικά πάρα μα πάρα πολύ άσχημα.

Ιδανικά για εμένα θα ήταν η μετακόμιση από την άσχημη επαρχία που ζω σε μια μεγάλη πόλη, με προοπτικές. Να μπορούσα να εργαστώ, να μεγαλώσω το παιδί μου με χαρά και ευτυχία, πράγματα που εγώ πλέον του στερώ από την άσχημη θέση που βρίσκομαι.

Όνειρό μου; Να πάψω να είμαι μόνη, ίσως… Να ξεκινήσω από την αρχή σε ένα νέο περιβάλλον ίσως με ένα δύο ανθρώπους γύρω μου να με νοιάζονται και να με εκτιμούν. Να κάνω ευτυχισμένο το παιδί μου και φυσικά για να γίνει αυτό θα πρέπει να φύγω. Να φύγω μακρυά από εκείνη, την τοξική και ανίκανη να αγαπήσει “μάνα”. Μιας και η δική της ευτυχία είναι η δική μου μοναξιά, αποτυχία και δυστυχία…

Μαργαρίτα