Η μεγαλύτερη αδερφή μου κατηγορεί εμένα και τη δίδυμη αδελφή μου για το θάνατο της μητέρας μας στη γέννα

Η δίδυμη αδερφή μου και εγώ είμαστε 32 χρονών. Πάντα ήμασταν πολύ κοντά, δεμένες όσο δεν πάει, καμία σχέση δηλαδή με την κατά 8 χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μας που σχεδόν δεν υπάρχει στη ζωή μας.

Δεν παντρεύτηκε ποτέ, σε αντίθεση με εμάς που κάναμε τις δικές μας οικογένειες. Από τότε που ήμασταν μικρές, ακόμα και σήμερα, μας συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχουμε καν. Ευτυχώς με τον πατέρα μας η σχέση μας ήταν πάντα πολύ καλή, αλλά γενικά προσπαθούσαμε πάντα να τον συναντάμε όταν η αδερφή μου έλειπε από το σπίτι ή κάπου έξω. Προσπάθησε πολλές φορές όσο ζούσε να μας τα φτιάξει αλλά δεν τα κατάφερε. Με αυτό το μαράζι έφυγε!

Πριν λίγο καιρό ο πατέρας μου μας εκμυστηρεύτηκε ότι με τη μητέρα μου δεν σκόπευαν να κάνουν άλλα παιδιά. Ήταν ευχαριστημένοι με ένα παιδί και το είχαν κακομάθει μάλιστα πολύ, ίσως αυτός να είναι ένας από τους λόγους που η αδερφή μας δεν είδε και με πολύ καλό μάτι τον ερχομό μας. Ένας άλλος λόγος είναι ότι η μητέρα μας πέθανε στη γέννα. Το γεγονός αυτό επηρέασε πολύ την αδερφή μας που τότε ήταν μόλις 8 χρονών και πάντα μας κατηγορούσε ότι εμείς φταίμε που στερήθηκε τη  μητέρα της. Δεν την κατηγορώ. Ίσως και εγώ αν ήμουν στη θέση της το ίδιο να σκεφτόμουν.

Όλα αυτά τα χρόνια και εγώ και η δίδυμη αδερφή μου προσπαθούμε να την πλησιάσουμε και να έχουμε μία καλή σχέση μαζί της αλλά δεν μας αφήνει. Δεν θέλει να μας ξέρει. Μας αντιμετωπίζει σαν ξένες, σαν εχθρούς, σαν παρείσακτες.

Πριν από έξι μήνες ο πατέρας μας αρρώστησε σοβαρά και χρειάστηκε να νοσηλευτεί. Η αδελφή μας δεν μπήκε καν στον κόπο να μας ενημερώσει. Στον πατέρα μας είπε ότι γνωρίζουμε την κατάστασή του αλλά είμαστε γαϊδούρες και δεν έχουμε έρθει να τον δούμε γιατί αδιαφορούμε για εκείνον. Τα λόγια της πιστεύω τον αναστάτωσαν πολύ και συνετέλεσαν στο να φύγει τρεις μήνες μετά από τη ζωή. Ευτυχώς προλάβαμε να τον δούμε πριν πεθάνει και να του εξηγήσουμε την αλήθεια.

Λίγο πριν πεθάνει άλλαξε τη διαθήκη του, πούλησε το σπίτι και μοίρασε τα χρήματα σε εμένα και τη δίδυμη αδερφή μου. Στη μεγαλύτερη αδελφή μου άφησε μόνο ένα παλιό, παραθαλάσσιο εξοχικό που έχουμε. Όταν άκουσα για αλλαγή διαθήκης το πρώτο που σκέφτηκα ήταν μας αποκλήρωσε που τον «ξεχάσαμε» και τα άφησε όλα στη μεγάλη μας αδερφή. Τελικά δεν έγινε αυτό που φοβόμουν. Μάλλον η αδερφή μου δεν το έβαλε εδώ το χεράκι της.

Επιστροφή στο σήμερα… Η αδερφή μας αποφάσισε ότι θέλει να έχει επαφές μαζί μας και μας έστειλε μήνυμα μέσω της θείας μας γιατί από μόνη της μάλλον ντρέπεται να πάρει τηλέφωνο. Θέλει να βρεθούμε να μιλήσουμε. Ωστόσο και εγώ και η δίδυμη αδερφή μου είμαστε συγκρατημένες και πολύ καχύποπτες γιατί δεν ξέρουμε αν όντως έχει καλές προθέσεις και θέλει να τα ξαναβρούμε σαν αδερφές ή αν οι σκοποί της είναι πιο πονηροί. Αν ήξερα ότι θέλει όντως να επανορθώσει για το παρελθόν δεν θα το σκεφτόμουν καν, ξέρω όμως ότι είναι ένας πολύ περίεργος άνθρωπος και το σκεπτικό που έχει αναπτύξει τόσα χρόνια ότι δηλαδή ευθυνόμαστε εμείς για το θάνατο της μητέρας μας έχει «δηλητηριάσει» την ύπαρξή της και δεν μπορεί να αλλάξει τόσο εύκολα. Τι να κάνουμε;

Ρέα