Η γυναίκα μου, μου ζήτησε διαζύγιο αφού πρώτα πέθανε η κόρη μας και με απάτησε

Η γυναίκα μου πέταξε τη βόμβα ότι θέλει διαζύγιο. Παραδέχομαι ότι λίγο η δουλειά, λίγο το άγχος, λίγο τα παιδιά παραμελούσαμε ο ένας τον άλλον.

Μου είπε ότι είναι δυστυχισμένη εδώ και χρόνια κάτι που δεν είχε αναφέρει στο παρελθόν.

Μου είπε πως πίστευε ότι ήταν καλή σύζυγος χωρίς να γκρινιάζει.

Αφού πέθανε η υιοθετημένη μας κόρη, κλείστηκα στον εαυτό μου και εκείνη άλλαξε, βρήκε νέα δουλειά και έκανε νέους φίλους με έναν από τους οποίους έκανε και σχέση.

Το έμαθα 4 μήνες μετά και όταν της είπα ότι γνωρίζω, θύμωσε και πλακωθήκαμε.

Αφού πετάξαμε το μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλον συνειδητοποίησα ότι κάπου έφταιγα και εγώ, ίσως γιατί θεωρούσα την ίδια και την οικογένειά μου δεδομένους.

Τώρα χωρίζουμε και το μόνο που νιώθω είναι ενοχές.

Ο θυμός που ένιωθα στην αρχή έχει φύγει και πλέον είμαι διατεθειμένος να τη συγχωρέσω και να συνεχίσουμε από κει που σταματήσαμε.

Το μόνο που θέλω να πω στον άνθρωπο αυτόν είναι πόσο λυπάμαι για όλα αυτά που περνάει. Και μόνο που λέει «μου πέταξε τη βόμβα» καταλαβαίνουμε όλοι πόσο σοκαρισμένος είναι, πόσο τραυματική είναι η εμπειρία που βιώνει και πόσος πολύς χρόνος χρειάζεται για να το χειριστεί. Βιώνει πολύ πόνο και τον νιώθω πραγματικά.

Παρόλα αυτά στο e-mail του υπάρχουν κάποια πράγματα που με ενοχλούν και αυτά είναι τα εξής:

«Μου είπε ότι είναι δυστυχισμένη εδώ και χρόνια κάτι που δεν είχε αναφέρει στο παρελθόν»

Η σύζυγος τόσα χρόνια παρέμεινε σιωπηλή, άφησε τη δυσαρέσκειά να κλιμακώνεται και μετά τον απάτησε αντί να του πει «δεν είμαι ευτυχισμένη, μπορούμε να μιλήσουμε;». Παρά την απιστία της, ο άντρας της παραδέχτηκε ότι έχει κάνει και αυτός λάθη και θεωρούσε την οικογένειά του δεδομένη. Απ’ ότι φαίνεται και οι δύο έκαναν λάθη και ενήργησαν με τρόπο που δεν έπρεπε.

Δεν μπορώ να γνωρίζω πώς πέθανε η κόρη τους, είμαι όμως σίγουρη ότι ήταν μία τραγωδία για όλη την οικογένεια. Όταν οι άνθρωποι πενθούν, παίρνουν αποφάσεις που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έπαιρναν και η απιστία είναι μία από αυτές. Δεν λέω ότι αυτό που έκανε είναι σωστό, είναι όμως κατανοητό. Ίσως εκείνη διάλεξε να αλλάξει τη ζωή της εξαιτίας αυτού του γεγονότος ενώ εκείνος διάλεξε να κλειστεί στον εαυτό του. Και οι δύο τρόποι αντιμετώπισης της απώλειας είναι ανθυγιεινοί, αλλά ποια είμαι εγώ να κρίνω;

Όταν ο άντρας αποκάλυψε στη γυναίκα του ότι γνωρίζει την απιστία της εκείνη θύμωσε.

Έχω ακούσει πολλές φορές να συμβαίνει αυτό. Είναι μία αντανακλαστική αντίδραση που βασίζεται στην απόφασή της να κρατήσει κρυφή τη δυσαρέσκειά της καθώς και το αίσθημα της ενοχής γι’ αυτό που έκανε. Επίσης μπορεί να είχε αυτή την οργισμένη αντίδραση επειδή τα έχασε και ντρεπόταν.

Αν υπάρχει κάτι που μου αρέσει στον άντρα αυτό είναι η αυτογνωσία του. Παραδέχεται ότι δεν ήταν τέλειος κάτι που πολλοί άντρες και γυναίκες δεν παραδέχονται στο διαζύγιο, αντίθετα τα φορτώνουν όλα στο/στη σύντροφό τους, το παίζουν θύματα και αρνούνται να αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη για ό, τι συμβεί.

Πολλοί διαζευγμένοι συνειδητοποιούν αργότερα ότι ο/η σύζυγός τους έκανε χάρη που έφυγε επειδή τότε δεν είχαν συνειδητοποιήσει πόσο δυστυχισμένοι ήταν στο γάμο τους ή δεν ήθελαν να ζητήσουν οι ίδιοι διαζύγιο λόγω του φόβου της αλλαγής.

Πολλοί ξαναβρίσκουν την αγάπη μετά από ένα διαζύγιο και ζουν ευτυχισμένοι σε μία όμορφη, υγιή σχέση.

Πηγή: divorcedgirlsmiling.com