Ο άντρας μου πέθανε ενώ είχαμε φτιάξει το πατρικό του στο χωριό. Φέτος πήγε η αδερφή του και δεν κάναμε διακοπές

Πέρσι είπαμε με τον άντρα μου να βάλουμε μαζί λεφτά να ξεκινήσουμε σιγά-σιγά να φτιάχνουμε το σπίτι του το πατρικό. Αμαρτία ήταν να κάθεται έτσι. Το συζήτησε με την αδερφή του και του είπε «Κάνε ο, τι θες. Εγώ δεν σκοπεύω να πάω ποτέ». Από το να χαλάμε λεφτά κάθε χρόνο σε ξενοδοχεία και αηδίες γιατί να μην εκμεταλλευτούμε το σπιτακι αυτό; Πού να ‘ξερα τί είχε αυτή στο μυαλό της;

Ξοδέψαμε συνολικά 20.000 ευρώ για να το κάνουμε σπίτι (τα πιο πολλά τα έβαλα εγώ). Υδραυλικά, ηλεκτρικά, βαψίματα, σοβατίσματα, πλακάκια, κεραμοσκεπή και πόσα άλλα πράγματα. Ο άντρας μου όμως πέθανε λίγους μήνες μετά την επισκευή.

Φέτος , ένα χρόνο μετά τον θάνατο του, είπαμε με τα παιδιά μου να πάμε διακοπές να κάνουν και αυτά 5 μπάνια. Κι ενώ η κουνιάδα μου, όσο ζούσε ο άντρας μου, μας είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν σκόπευε να πάει, πήγε και μου μπαστακώθηκε αρχές Ιουνίου και είναι ακόμα εκεί. Όταν τη ρώτησα γιατί δεν ειδοποίησε ότι θα πάει, μου είπε «Κουμάντο θα κάνεις στο πατρικό μου;». Στο τέλος η ψηλομύτα όλο θράσος μου είπε ότι μετάνιωσε και έχει κάθε δικαίωμα να πηγαίνει, αφού είναι και δικό της σπίτι. 

Είναι αυτό που λέμε μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Τώρα καταλαβαίνω γιατί στα χωριά σκοτώνονται για τα κληρονομικά. Έχω τέτοια νεύρα που μας χάλασε τις διακοπές φέτος και δεν πήγαμε πουθενά, που θέλω πραγματικά να τη χαστουκίσω.

Θα πει κανείς ότι δεν είναι δικό μου και θα έχει δίκιο. Δεν θα ξεκινούσα τίποτα αν δεν μας διαβεβαίωνε η αδερφή του από την αρχή ότι δεν σκοπεύει να πηγαίνει. Με ενόχλησε το ψέμα, η κοροϊδία της, η εκμετάλλευση. Ας έλεγε από την αρχή μην το φτιάξετε ή «Σκοπεύω να πηγαίνω και εγώ, να το φτιάξουμε μαζί». Δώσαμε τόσα λεφτά για να κάνει εκείνη διακοπές; Με ποιο δικαίωμα; Ας δώσει τα μισά χρήματα που ξοδέψαμε για τις επισκευές και να πηγαίνει όσο θέλει.

Θα πάω λοιπόν και εγώ μόλις φύγει, και θα αλλάξω κλειδαριά. Βρώμικο παιχνίδι εκείνη; Βρώμικο παιχνίδι και εγώ. Θα πάρω μεγάλη χαρά να τη δω με τα μπαγκάζια της έξω να μη μπορεί να μπει. Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Τα παιδιά μου έμειναν ορφανά από πατέρα, μόνο για αυτό θα έπρεπε να μας σέβεται.

Πελαγία

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ