Έχασα τον άντρα μου όταν γεννήθηκε ο γιος μας

Παντρεύτηκα τον σύζυγο μου μόλις τελείωσα τη σχολή. Είχαμε γνωριστεί λίγους μήνες πριν και με έκανε να γελάω πάρα πολύ. Κάναμε διάφορα πράγματα μαζί και γνωρίζαμε καλύτερα ο ένας τον άλλο. Το πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να γυρίσω στο πατρικό μου, γι αυτό έκανε την μεγάλη κίνηση και μου ζήτησε να παντρευτούμε.

Δεν έχω ιδέα αν το σκέφτηκε πριν με ρωτήσει και δεν έχω ιδέα αν  το σκέφτηκα καν, πριν του απαντήσω ναι. Ήμασταν και οι δύο αυθόρμητοι, γι αυτό και ίσως περνούσαμε τόσο καλά. Σίγουρα ένα κομμάτι μου αναρωτιόταν τι ακριβώς έκανα, ένιωθα τελείως απροετοίμαστη γι’ αυτό, αλλά ο γάμος μου φαινόταν σαν μια καλή εναλλακτική.

Τα πρώτα πέντε χρόνια του γάμου μας ήταν τελείως περίπλοκα. Είχαμε αρκετά κοινά, δουλεύαμε μαζί, μας άρεσαν τα ταξίδια και είχαμε αρκετά καλή επικοινωνία. Παρόλα αυτά ο ένας πίεζε τον άλλο. Υπήρχε μια εξάρτηση αλλά και μια παράλληλη σχέση από μέρους του, οπότε είχε χαθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα μας.

Μετακομίσαμε σε ένα άλλο μέρος για να κάνουμε μια νέα αρχή, δεν ήταν καλύτερα ίσα ίσα μπορώ να πω το αντίθετο. Οπότε χωρίσαμε και θελήσαμε να πάρουμε κάποια απόσταση, μέχρι να το ξεπεράσουμε.

Όταν ξαναβρεθήκαμε κάναμε το γιό μας, κάτι το οποίο μας ένωσε ξανά. Ήμασταν πιο κοντά και πιο χαρούμενοι από ποτέ. Θέλαμε να ζήσουμε μαζί και κάναμε σχέδια για το μέλλον. Ήρθαν ακόμα πιο δύσκολες μέρες, ο γιός μας δεν κοιμόταν καλά, κάτι που σήμαινε ότι δεν κοιμόμουν ούτε εγώ καλά και δυστυχώς όταν δεν κοιμάμαι δεν έχω αντοχές. Ήμουν εξαντλημένη.

Ο σύζυγος μου ήταν εξαιρετικός πατέρας. Απέκτησε σκοπό στη ζωή του και εκπροσώπησε επάξια το ρόλο του. Σηκωνόταν μέσα στη νύχτα όταν δεν είχα τις αντοχές να το κάνω εγώ. Έκανε ότι μπορούσε να για να ξεκουραστώ. Ήταν φανταστικά, μέχρι τη στιγμή που δεν ήταν πια.

Όταν μετά από χρόνια ένιωσα καλύτερα, θέλησα να τον πλησιάσω αλλά ήταν πολύ αργά. Μιλήσαμε σε κάποιον ειδικό καθώς θέλαμε να ξαναφτιάξουμε τη σχέση μας. Ο γιός μας είχε μεγαλώσει αρκετά και είχε έρθει η στιγμή γι αυτό. Εκείνος όμως δεν είχε κανένα ενδιαφέρον να ξαναφτιάξει τη σχέση μαζί μου, του αρκούσε που ήταν πατέρας και μόνο. Δεν μπορούσα να τον υποχρεώσω να μας βλέπει σαν ζευγάρι.

Δεν ήμουν προετοιμασμένη να παλέψω ξανά, οπότε έφυγα. Δεν μου ήταν εύκολο αλλά ήξερα τι ήθελα. Τότε συνειδητοποίησα αυτό που δεν γνώριζα ότι είχα. Μια αληθινή σχέση με το γιό μου. Ήταν έξαλλος όταν τους άφησα. Ήταν 7 ετών, φώναζε, έκλαιγε και έκανα το ίδιο και εγώ μαζί του.

Τα χρόνια πέρασαν και μπορέσαμε να το ξεπεράσουμε.

Σήμερα είναι ένας εξαιρετικός νέος και έχει πολύ καλή σχέση και με εμένα και με τον πατέρα του. Οπότε ναι, μπορώ να πω ότι έχασα το σύζυγο μου όταν κάναμε παιδί. Αλλά εκτιμώ τον άνθρωπο που μου το χάρισε και έδωσε χρώμα στη ζωή μου.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/