Ετοιμάσαμε το σπίτι μας και τώρα μου λέει “δεν θέλω άλλο”. Φεύγω με το κεφάλι ψηλά ή παλεύω να τον ξανακερδίσω;

Είμαι σε διάσταση εδώ και επτά χρόνια.. Έχω δύο παιδιά μεγάλα.. Γνώρισα έναν άντρα δέκα χρόνια νεότερό μου και είμαστε μαζί έξι χρόνια. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μένουμε μαζί. Ξεπεράσαμε πολλά προβλήματα. Δικά μου, από τον πρώην μου… δικά του, οικονομικά, κοινωνικά… Πάρα πολλά, μέχρι να το δεχτούν οι γύρω μας… οι δικοί του… οι δικοί μου… τα παιδιά μου…

Φέτος κατάφερα να κάνω και αίτηση διαζυγίου… Επιτέλους! Αγόρασε και σπίτι και το φτιάξαμε όπως το θέλαμε… Καινούργια έπιπλα, καινούργιο νοικοκυριό… Έχουμε τη δουλειά μας, την υγεία μας και τους δικούς μας ανθρώπους κοντά μας. Έγινε το όνειρό μας πραγματικότητα. Και ξαφνικά μου λέει: “Δε θέλω άλλο. Δε νιώθω πλέον ότι ένιωθα πριν για σένα… Δε φταις εσύ… ούτε υπάρχει άλλη… εγώ απλά ξενέρωσα”.

Εγώ τι κάνω τώρα; Που πριν κάνουμε οτιδήποτε, του είπα πως αν δεν είναι σίγουρος για τα αισθήματα του και έχει αμφιβολίες, να μη κάνουμε βιαστικές κινήσεις… Με διαβεβαίωσε πως είμαι η γυναίκα της ζωής του και θέλει να γεράσουμε μαζί… Και τώρα; Τί; Φεύγω με το κεφάλι ψηλά; Η παλεύω να τον ξανακερδίσω; Δε θέλω να τον χάσω. Τον αγαπάω και ξέρω πως κι αυτός με αγαπάει… Κάτι πρέπει να συνέβη και το είπε αυτό… Δεν μπορεί μέσα σε μια μέρα να αλλάξουν τα συναισθήματα ενός ανθρώπου… Τουλάχιστον όχι του συγκεκριμένου. Τον ξέρω και δεν μπορώ να το δεχτώ. Όμως αν πραγματικά κρύωσε; Ή υπάρχει άλλη, παρόλο που είπε όχι; Τι να κάνω Θεέ μου, δεν ξέρω, αλήθεια.

Αθηνά