Έξω από την πολυκατοικία μου κάνουν κάθε βράδυ «πιάτσα» οι ιερόδουλες. Έχω παιδιά, τί να κάνω;

Καλησπέρα και συγχαρητήρια για την εξαιρετική σελίδα σας. Με έχετε βοηθήσει πάρα πολύ σε διάφορα θέματα που αντιμετωπίζω και σήμερα απ’ ότι φαίνεται ήρθε η ώρα να με βοηθήσετε για ακόμα μία φορά.

Πρόσφατα μετακομίσαμε. Με τον άντρα μου δεν αντέχαμε να πληρώνουμε άλλο ενοίκια, τα οποία κάθε δύο χρόνια ανέβαιναν, και έτσι αποφασίσαμε να αγοράσουμε ένα σπίτι να πιάσουν τουλάχιστον τόπο τα λεφτά μας και να μας μείνει κάτι.

Αυτό που δεν ήξερα γιατί αν το ήξερα δεν θα το αγόραζα το σπίτι αυτό είναι ότι η οδός που μένω είναι στέκι ιερόδουλων και μόλις πέσει το σκοτάδι οι εκδιδόμενες κυρίες κάνουν πιάτσα κυριολεκτικά έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας μου. Και απορούσα μετά γιατί πουλιόταν τόσο φτηνά το σπίτι αυτό, αλλά δεν βρέθηκε κανείς να με προειδοποιήσει. Ειδικά τώρα που χειμωνιάζει νωρίς μπορεί και από τις 6 και από τις 7 να τις δεις με τα έξαλλα ρούχα τους να στέκονται έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας και δεν τολμάς να μπεις και να βγεις, σίγουρα θα πέσεις μούρη με μούρη με αρκετές από αυτές.

Δεν έχω κάτι με τις συγκεκριμένες γυναίκες, τη δουλειά τους κάνουν, δεν μου αρέσει όμως και αυτό το σκηνικό. Τα παιδιά είναι σε μία ηλικία που έχουν διάφορες δραστηριότητες, πολλές φορές μέχρι και τις 9 το βράδυ. Δεν μπορούν να φεύγουν και να έρχονται και να βλέπουν ιερόδουλες και τους πελάτες τους που κάνουν παρέλαση και λίγο πιο πέρα τους προαγωγούς κρυμμένους στο μισοσκόταδο. Δεν είναι θέαμα αυτό και είναι και επικίνδυνο κατά τη γνώμη μου. Φοβάμαι να αφήσω τα παιδιά να φύγουν και να γυρίσουν μόνα. Τι παράδειγμα θα πάρουν τα παιδιά μου και όλα τα παιδιά της γειτονιάς;

Έχω απευθυνθεί στους γείτονές μου, στο σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, ακόμα και στην αστυνομία της περιοχής αλλά δεν γίνεται τίποτα. Όταν γίνεται ντόρος, εξαφανίζονται για λίγο αλλά μετά από λίγο όταν ηρεμούν τα πράγματα επιστρέφουν και συνεχίζουν τη δουλειά τους ακάθεκτες.

Τι να κάνω; Αν δεν ήταν δικό μου το σπίτι, θα είχα σηκωθεί και θα είχα φύγει χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά το σπίτι το αγοράσαμε και πληρώνουμε και δάνειο πράγμα που σημαίνει ότι είμαι καταδικασμένη να μείνω εδώ…

Ράνια