Είμαι χωρισμένη μαμά και όχι, δεν μπορώ να βρω χρόνο ούτε να φτύσω!

Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι σαν κομμάτι λάστιχο που το τραβούν από 10 μεριές προσπαθώντας να το σπάσουν αλλά εκείνο αντέχει.

Η οικογένεια και οι φίλοι μου, μου λένε ότι είναι σημάδι ότι χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου. Πρέπει λένε «να φύγω, να ξεφύγω». Ίσως θα έπρεπε να φτιάξω βαλίτσα και να ταξιδέψω μόνη μου. Να κάνω ένα διάλειμμα. Να αφήσω τη δουλειά μου και τα παιδιά μου στο μπαμπά τους για μερικές εβδομάδες και να φύγω για να βρω τον εαυτό μου. Μπορώ να το κάνω. Ίσως και να πρέπει να το κάνω. Ίσως πρέπει να ξεφύγω απ’ όλα για λίγο αλλά τότε σκέφτομαι τι θα γίνει αν αρρωστήσω; Τι θα γίνει αν χρειαστώ χειρουργείο; Τι θα γίνει αν λείψω από το σπίτι και τα παιδιά που μόνο εγώ ξέρω να φροντίζω;

Δεν χρειάζομαι να βρω τον εαυτό μου. Ξέρω ποια είμαι και ποιος είναι ο ρόλος μου. Είμαι μια γυναίκα με δεκάδες ευθύνες και υποχρεώσεις που έχει κουραστεί πολύ αλλά είναι καλά. Πραγματικά καλά. Έχω ένα σωρό δουλειές να κάνω και θα τις κάνω ό,τι και αν γίνει. Απλά δεν μπορώ να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου επειδή είμαι μόνη μου. Τα παιδιά μου πηγαίνουν να δουν το μπαμπά τους τακτικά, ο οποίος είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και τα λατρεύει γι’ αυτό και δεν ανησυχώ όταν βρίσκονται κοντά του. Δεν είμαι πραγματική μονογονέας. Είμαι συν-γονέας γι’ αυτό και πρέπει να επωφεληθώ από το γεγονός ότι ο πατέρας των παιδιών μου είναι παρών και θέλει να περνά όσο περισσότερο χρόνο μαζί τους γίνεται.

Αυτό όμως δεν αναιρεί το βάρος που κουβαλάω, ίσα ίσα που με κάνει να νιώθω σαν να βρίσκομαι σε κινούμενη άμμο. Στο δάνειο που έχω πάρει μόνο το δικό μου όνομα υπάρχει άρα μόνο εγώ μπορώ να το πληρώνω. Αν δεν πάω στη δουλειά, δεν υπάρχει δεύτερο εισόδημα για να με βοηθήσει με τα έξοδα. Αν έχω μια κουραστική μέρα, δεν υπάρχει κανένας στο σπίτι να με στηρίξει ψυχολογικά. Αν αρρωστήσω, δεν υπάρχει κανείς να με βοηθήσει, να μαγειρέψει ή να βάλει τα παιδιά για ύπνο.

Όλοι οι τροχοί της αμάξης πρέπει να συνεχίσουν να γυρνούν. Μαντέψτε ποιος είναι η κινητήρια δύναμη. Εγώ. Εγώ δίνω ενέργεια στο «αυτοκίνητο» και αν σταματήσω θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Δεν έχω το περιθώριο να παραπονιέμαι, οπότε απλά συνεχίζω.

Όταν είμαι με τα παιδιά μου είμαι εκεί 100%. Δεν τα βλέπω λόγω δουλειάς τόσο πολύ όσο τα έβλεπα παλιά και μου φαίνεται τόσο αφύσικο. Όταν είμαι μαζί τους θέλω να τα απολαύσω, να τα χαρώ και να τα κάνω όλα σωστά.

Η ανάγκη μου να αποσυμπιέσω τον εαυτό μου μετά από μια δύσκολη εβδομάδα φαίνεται εγωιστική παρόλο που ξέρω ότι δεν είναι. Ξέρω ότι και να λείψω θα είναι καλά κι αν τους πω πώς νιώθω, πιθανότητα να με στείλουν τα ίδια ταξίδι αλλά το άγχος μου με να κάνει να νιώθω ανεπαρκής. Ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια. Το ξέρω και όμως δεν μπορώ να χαλαρώσω.

Αν πάρω λίγες μέρες άδεια από τη δουλειά φοβάμαι ότι οι υποχρεώσεις μου θα μείνουν πίσω και όταν μετά επιστρέψω θα τα βρω όλα μπροστά μου. Δουλεύω όταν είμαι άρρωστη, δουλεύω όταν είναι και τα παιδιά άρρωστα. Όταν έχω κάποια υποχρέωση με τα παιδιά, μόλις επιστρέψω σπίτι, βγάζω όση περισσότερη δουλειά μπορώ για να προλάβω. Δουλεύω και τα σαββατοκύριακα. Αν δεν δουλέψω φοβάμαι ότι εκτός του ότι θα μείνω πίσω, θα «σκουριάσω» και μετά δεν θα μπορώ να επανέλθω.

Είναι εύκολο να λες σε κάποιον «κάνε ένα διάλειμμα. Ξεκουράσου λίγο. Πάρε λίγο χρόνο για τον εαυτό σου». Δεν μπορώ να το κάνω. Είμαι μόνη μαμά με τρία παιδιά. Αν το κάνω θα έχω μεν λιγότερα πράγματα να ανησυχώ, περισσότερο όμως άγχος. Ο καλύτερος τρόπος για να τα καταφέρω και να βγω αλώβητη απ’ όλο αυτό είναι να συνεχίσω να προσπαθώ να τα διαχειριστώ όλα.

Εάν πάρω το χρόνο που μου λένε να πάρω, ποιος θα τα κουμαντάρει όλα; Ποιος θα βάλει τάξη σε όλα; Δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω και στην παρούσα φάση δεν θέλω να το κάνω όσο και αν το χρειάζομαι. Η μικρή απόδραση που τόσοι πολλοί με συμβουλεύουν να κάνω είναι κάτι το ανέφικτο. Δεν τους κατηγορώ. Με βλέπουν ότι ζορίζομαι γι’ αυτό το προτείνουν. Είναι εύκολο όμως;

Πρέπει να μείνω εδώ, κοντά στα παιδιά μου. Δεν έχω το περιθώριο να χαλαρώσω ή να κάνω διακοπές σε ένα τροπικό νησί πίνοντας κοκτέιλ και απολαμβάνοντας τα τιρκουάζ νερά. Ελπίζω μία μέρα να μπορέσω να το κάνω αλλά προς το παρόν πρέπει να είμαι πρακτική και να τα βγάλω πέρα όσο καλύτερα μπορώ ως διαζευγμένη, εργαζόμενη μητέρα τριών παιδιών χωρίς να αφήσω το μυαλό μου να πάρει αέρα με τέτοιες πολυτέλειες.

Στη ζωή μου αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να επιβραδύνω ούτε στο ελάχιστο. Δεν παραπονιέμαι. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Θα έρθει η μέρα που θα έχω χρόνο για τον εαυτό μου, όταν δηλαδή τα παιδιά μεγαλώσουν και δεν ζουν πλέον κοντά μου. Ίσως τότε να μπορέσω να κάνω το διάλειμμα αυτό που όλοι μου ζητάνε.

Πηγή: scarymommy.com