Έγινα ανάδοχη μητέρα αλλά μου πήραν πίσω το μωρό και σκίστηκε η καρδιά μου

Όταν είσαι γονιός είναι δύσκολο, αλλά όταν θα γίνεις ανάδοχη μητέρα είναι ακόμα δυσκολότερο. Ανοίγεις το σπίτι σου και την καρδιά σου, γνωρίζοντας ότι το μικρό άτομο που αγάπησες τόσο πολύ, θα πρέπει να φύγει κάποια στιγμή.

Η Amber Davis γνωρίζει το συναίσθημα αρκετά καλά. Σε μια ανάρτηση που έκανε στο Facebook στη σελίδα Love What Matters, έγραψε για το πως ένιωσε όταν έπρεπε να αποχαιρετήσει το μικρό κοριτσάκι, που ζούσε με την οικογένεια της τους τελευταίους 6 μήνες.

“Χάσαμε τη μάχη, δεν πήρα δυστυχώς αυτό που ήθελα” έγραψε η ίδια.

Η Davis εξήγησε πως φιλοξενούσε η οικογένεια της το μικρό κοριτσάκι τους τελευταίους 6 μήνες. Ήταν το πρώτο κοριτσάκι που φιλοξένησαν. Πλέον το μωρό θα πάει να ζήσει με τις αδερφές της, και η Davis ανησυχεί για το αν θα ταιριάξει καλά στο καινούριο περιβάλλον.

“Αναρωτιέμαι αν θα της διαβάζουν τα αγαπημένα της παραμύθια και αν θα έχει ένα άνετο μαξιλάρι για να κοιμηθεί τη νύχτα. Διαφορετικά θα ξυπνάει όλη τη νύχτα και θα προσπαθεί να βολευτεί. Αναρωτιέμαι αν ξέρουν ότι της αρέσει να της τραγουδούν νανουρίσματα, το βράδυ πριν κοιμηθεί”.

Προσπαθούσε να της μάθει να μιλάει και ανησυχεί αν θα συνεχίσουν να της κάνουν μαθήματα. Η ίδια αναφέρει πόσο δύσκολο ήταν να εξηγήσει τον μικρό της γιό, για ποιό λόγο δεν μπορούσε το μωρό να μείνει με τη μαμά του. Τώρα θα έπρεπε να του πεί για ποιό λόγο θα πρέπει να πάει να μείνει με τις αδερφές της.

“Μα είμαστε και εμείς αδέρφια της” της είπε, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να καταλάβει αυτό που του εξηγούσε η μητέρα του. Μπορούσε να καταλάβει από την έκφραση στο πρόσωπο του ότι είχε αποτύχει να του το εξηγήσει σωστά. Δεν είχε νόημα για εκείνον και από ότι φάνηκε δεν είχε νόημα και για την ίδια.

Πριν φύγει το κοριτσάκι την έκανε μπάνιο και της έφτιαξε φαγητο. “Της είπα ότι την αγαπώ και την αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα. Της αρέσουν οι αγκαλιές, αλλά όχι για αρκετή ώρα. Αναρωτιέμαι πόσο καιρό θα χρειαστεί η καινούρια της οικογένεια μέχρι να το μάθει”.

Τα λόγια της είναι ιδιαίτερα δύσκολα και όταν θα τα διαβάσει κανείς, ίσως να αναρωτηθεί αν είναι σωστή η αναδοχή ενός παιδιού.

“Νιώθω πολύ παράξενα και δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Η απώλεια είναι πιο έντονη από ότι φανταζόμουν και είναι ένα συναίσθημα που δεν θα ήθελα να ευχηθώ ούτε στον χειρότερο εχθρό μου”, αναφέρει η Davis.

Η ίδια θεωρεί ότι όσο δύσκολο και αν ήταν το ταξίδι άξιζε τον κόπο. Δεν μετανιώνει για την απόφαση της να γίνει ανάδοχη μητέρα και λέει ότι θα το έκανε ξανά.

“Αν με ξανακαλέσουν να με ρωτήσουν αν είμαι πρόθυμη να ανοίξω την καρδιά μου και στο σπίτι μου σε ένα άλλο παιδί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ξέρω ήδη ποιά θα είναι η απάντηση. Εννοείται, ότι θέλω πάρα πολύ. Για 6 μήνες ή και για πάντα, όσο χρειαστεί”.

Πηγή: http://www.scarymommy.com/