Ανησυχώ για τα παιδιά μου, γιατί δεν θέλουν να πηγαίνουν στην πρώην γυναίκα μου, αλλά εκείνη αρνείται να το συζητήσει

Είμαι 40 χρονών και με τη γυναίκα μου χωρίσαμε πριν από έξι μήνες. Εκείνη είπε «τέλος» και μου ζήτησε να φύγω από το σπίτι κάτι που με πόνεσε πολύ καθώς έχουμε δύο παιδιά μαζί, ηλικίας 5 και 7 ετών.

Τα παιδιά τα παίρνω κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και το βράδυ κάθε Τετάρτης. Κάθε φορά ανυπομονώ να τα δω και μετράω κυριολεκτικά τις ώρες μέχρι να ξαναέρθουν. Μου λείπουν τόσο πολύ.

Το πρόβλημά μου είναι ότι τα παιδιά όταν είναι μαζί μου δεν θέλουν να πηγαίνουν στην πρώην γυναίκα μου και εκείνη όσες φορές έχω προσπαθήσει να επικοινωνήσω μαζί της να το συζητήσουμε δεν δέχεται να μιλήσουμε. Η μόνη μας επικοινωνία είναι τα απολύτως βασικά μέσω sms. Αρνείται να μιλήσουμε για εμάς: Πού είμαστε, τι θα κάνουμε, πώς θα πορευτούμε από δω και πέρα, αν θα βάλουμε μπρος το διαζύγιο. Φαίνεται πολύ θυμωμένη αν και δεν έφταιξα κάπου εγώ. Αιτία είναι η κρίση μέσης ηλικίας που περνάει. Δεν ξέρει τι θέλει. Φοβάμαι μήπως έχει κατάθλιψη, αλλά όσες φορές και να της το έχω πει αρνείται κατηγορηματικά να το ψάξει και να ζητήσει βοήθεια.

Όταν τα παιδιά έρχονται να μείνουν σπίτι μου, μου λένε τα πάντα για τη μαμά τους και η ρουτίνα τους μου φαίνεται τόσο χαοτική. Χρειάζονται μια σταθερότητα που δεν έχουν. Πιστεύω ότι τα παιδιά μας δεν αποτελούν προτεραιότητα για την πρώην γυναίκα μου. Δεν τους έχει αφοσιωθεί όπως θα έπρεπε. Προχθές το βράδυ ο γιος μου με ρώτησε αν θα μπορούσε να μείνει μαζί μου για πάντα, πράγμα που με ανησύχησε.

Είμαι απελπισμένος και δεν ξέρω πώς να την πείσω να μου ανοιχτεί και να μου μιλήσει. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, δεν γίνεται να κρύβεται μία ζωή.

Σάββας