Ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος αφού χωρίσαμε. Κρατήσαμε το μωρό αλλά λέει πως δεν με αγαπάει

Στα 32 μου το μόνο που ήθελα από τη ζωή ήταν να βρω έναν άντρα σοβαρό, ειλικρινή και μετρημένο να κατασταλάξω. Τα κατάφερα πέρυσι την άνοιξη. Ήταν χωρισμένος με ένα παιδάκι αλλά δεν με ένοιαζε. Ταιριάζαμε πολύ και η σχέση μας ήταν υπέροχη… αυτό το λίγο που κράτησε. Μετά από 15 υπέροχους μήνες μαζί ξαφνικά και χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι με χώρισε. Το πήρα πολύ άσχημα. Ειδικά τις πρώτες μέρες ήταν λες και ζούσα σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα συνέλθω αλλά δεν ήξερα ποτέ. Λίγες ημέρες μετά πάνω που έλεγα ότι δεν υπάρχει κάτι χειρότερο να πάθω, έμαθα ότι ήμουν έγκυος.

Του το είπα αμέσως και αποφασίσαμε να κάνουμε μια προσπάθεια ακόμα και να κρατήσουμε το μωρό. Νοικιάσαμε σπίτι, αλλά δυστυχώς δεν είναι αυτό που λέμε «παρών». Μια είναι στο σπίτι, μία φεύγει. Μία πηγαίνει στην κόρη του, μία έρχεται σπίτι, μία εξαφανίζεται. Τσακωνόμαστε συνέχεια επειδή με ενοχλεί που δεν βάζει προτεραιότητες και δεν κάνει μια προσπάθεια να χτίσουμε τη σχέση μας και πάλι από την αρχή.

Παρόλο που είναι ένας ευγενικός και πανέξυπνος άνθρωπος, είναι ιδιαίτερα εσωστρεφής, απαιτητικός και συχνά χαμένος στις σκέψεις του. Για να «δέσει» και να επιβιώσει μια σχέση το ζευγάρι πρέπει να είναι ενωμένο σαν μια γροθιά, μια ομάδα αλλά αυτό πώς θα γίνει όταν πλέον μου «πετάει» σε κάθε ευκαιρία στα μούτρα ότι δεν με αγαπά; Λέει ότι με τον καιρό αυτό μπορεί να αλλάξει αλλά δεν έχω και πολλές ελπίδες.

Καθώς η εγκυμοσύνη μου εξελίσσεται αντί να τη χαίρομαι και να ανυπομονώ για το παιδάκι που θα έρθει στη ζωή μας, ανησυχώ και φοβάμαι. Έχω αφήσει την ανασφάλειά μου να με κυριεύσει. Κάποτε είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση και δεν άφησα ποτέ κανέναν να με πείσει για το αντίθετο. Ήξερα τι αξίζω και τι μπορώ να πετύχω. Πλέον έχω φτάσει στο άλλο άκρο. Οικτίρω τον εαυτό μου για την κατάστασή μου και κυρίως για το γεγονός ότι μένω με κάποιον που μου λέει κατάμουτρα ότι δεν με αγαπάει.

Κάθε φορά που προσπαθώ να του μιλήσω, η συζήτησή μας καταλήγει σε απίστευτους καυγάδες και για πολλές μέρες είναι ψυχρός και ο τρόπος του επιθετικός. Δύο τινά υπάρχουν: Ή θα «τσαλαπατήσω» για μια ακόμα φορά την περηφάνια μου, θα το «καταπιώ» και θα μείνω μαζί του ή θα πατήσω πόδι και θα ξεκινήσω από την αρχή μόνη μου με το παιδί μου. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα…

Στέλλα