Μπορώ να αναγκάσω νομικά τον πατέρα να βλέπει το παιδί μας;

“Καλησπέρα σας,

Ως φανατική αναγνώστρια σας, ήρθε η ώρα να ζητήσω τώρα και εγώ την βοήθεια σας.

Είμαι ανύπαντρη μητέρα, Κύπρια και η διαμονή μου είναι στην Κύπρο το ίδιο και ο πατέρας του παιδιού μου. Απέκτησα ένα αγοράκι σχεδόν τριών χρόνων τώρα. O πατέρας του, παρόλο που ήθελε πολύ ένα παιδί μαζί μου, αφού χωρίσαμε μου ανακοινώσε ότι δεν ήθελε να είναι πατέρας μόνο δύο φορές την εβδομάδα και ότι δεν θα ξανάβλεπε τον γιο μας ποτέ. Πράγμα που και έκανε.

Μετά από αίτηση που έκανα εναντίον του δικαστικά για την αναγνώριση, κάναμε το τεστ πατρότητας που φυσικά βγήκε θετικό και αναμένω στις 7 του Απρίλη να πάμε σε δίκη για να εκδοθεί το διάταγμα για αναγνώριση από τον πατέρα του.

Γνωρίζω ότι τα δικαιώματα του παιδιού μου είναι η αναγνώριση και η διατροφή. Πέραν αυτού όμως θα ήθελα να μου πείτε αν υπάρχει τίποτα περισσότερα που μπορεί να διεκδικήσει. Λόγω του ότι κάναμε μια προσπάθεια επανασύνδεσης με τον πατέρα όταν το παιδί ήταν δύο ετών, εκείνο τον ζητά σχεδόν καθημερινά και ρωτά γιατί έφυγε. Νιώθω την ανάγκη του να τον έχει στην ζωή του και προσωπικά θέλω να το επιδιώξω.

Το πιο πιθανό όμως είναι να εξακολουθεί να μην επιθυμεί να έχει σχέση μαζί του, υποστηρίζοντας ότι δεν θέλει να είναι πατέρας μόνο δύο φορές την εβδομάδα.

Στον συμβολαιογράφο όταν θα γίνει η αναγνώριση γίνεται κάποια συμφωνία των γονιών για την επικοινωνία, ή πρέπει να κάνω άλλη αίτηση στο δικαστήριο για να ζητήσω την επικοινωνία;

Τι μπορώ να κάνω σε αυτή την περίπτωση; Μπορώ να πάω δικαστικά ζητώντας να έχει επαφές μαζί του, αφού το μωρό δεν έγινε τυχαία ή από ατύχημα αλλά συνειδητά και μετά από προσπάθειες που έκανε ο πατέρας. Το θεωρώ άδικο να πληρώσει ένα μωρό την όλη κατάσταση, γιατί αν και πολύ μικρό νιώθω τον πόνο του πού όλοι οι φίλοι του έχουν τον μπαμπά τους.

Σας ευχαριστώ και περιμένω την απάντηση σας”.

Απαντά ο δικηγόρος Ελευθέριος Μ. Κρέμερ

Κατ’ αρχήν, βάσει των πληροφοριών που μας δίνετε, δηλαδή την υπηκοότητα και την διαμονή εσάς και του πατέρα, συνάγουμε ότι στην περίπτωσή σας ισχύει το κυπριακό δίκαιο, το οποίο πρέπει να εφαρμοστεί, και τα ελληνικά δικαστήρια είναι αναρμόδια. Επομένως, η δική μας απάντηση στηρίζεται στην ελληνική νομοθεσία.

Ειδικά, στα άρθρα 1515 και 1520 του ΑΚ, ορίζεται ότι σε περίπτωση δικαστικής αναγνώρισης μετά από αντιδικία, ο πατέρας δεν ασκεί γονική μέριμνα. Και μάλιστα, ενώ υφίσταται εκ του νόμου δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με το παιδί, δεν υφίσταται και η αντίστοιχη υποχρέωση.

Κι αυτό διότι ο νόμος θεωρεί ότι η επικοινωνία του γονέα με το παιδί θα πρέπει να γίνεται από βούλησή του και όχι λόγω εξαναγκασμού του. Ιδίως, εν προκειμένω, όπου ο πατέρας αντιδίκησε στην αναγνώριση της πατρότητας, δε μπορεί αυτός να υποχρεωθεί δικαστικά, δεδομένου μάλιστα ότι η δικαστική απόφαση αφορά αποκλειστικά στο ζήτημα της αναγνώρισης και δε ρυθμίζει ζητήματα επικοινωνίας. Επομένως, ούτε κατά την διαδικασία της αναγνώρισης μπορεί να υποχρεωθεί προς κάτι τέτοιο, χωρίς τη θέλησή του.

Ελευθέριος Μ. Κρέμερ
Δικηγόρος
Τήνου 51, Τ.Κ. 11631
Αθήνα
Τηλ: 210 8232157,  210 8232167
Fax:  210 8232431
Web: http://www.cremer–law.com
Email: emcremer@cremer-law.com & info@cremer-law.com