Τα παιδιά μου ήταν εκείνα που μου ζήτησαν να χωρίσω

Έχουμε τέσσερα παιδιά. Έχουμε επίσης ένα εξαιρετικά δύσκολο διαζύγιο και πολλές συγκρούσεις. Το διαζύγιο έχει εκδοθεί  τέσσερα χρόνια τώρα και ήμασταν σε διάσταση 3 χρόνια πριν από την οριστικοποίησή του,οπότε καταλαβαίνετε πως  έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ζούσαμε μαζί. Ωστόσο, χθες το βράδυ, όταν πήγα να πάρω τα παιδιά από το διαμέρισμά του, αρνήθηκε να μου ανοίξει την εξώπορτα. Ναι,λοιπόν. Η σύγκρουση συνεχίζεται.

Τα παιδιά μας, μου ζήτησαν να χωρίσω τον μπαμπά τους,πράγμα που σημαίνει ότι κατανοούν μερικά από τα προβλήματα που είχαμε και αναγνωρίζουν πως οι εναλλαγές της διάθεσης του, οφείλονται σε κάποια ψυχική ασθένεια.

Χρόνια πριν,τότε που ούτε καν σκεφτόμουν το ενδεχόμενο ενός  διαζυγίου, η κόρη μας μου ζήτησε να περάσουμε μια μέρα μαζί. Την ώρα που τρώγαμε εκείνη την ημέρα, μου είπε, “Μαμά, ξέρω ότι δεν θέλεις να το ακούσεις αυτό, αλλά θα πρέπει να αφήσεις τον μπαμπά”. Για να είμαι ειλικρινής, έμεινα άφωνη. Το διαζύγιο δεν είχε αναφερθεί ποτέ στο σπίτι μας. Η δήλωση της έπεσε στο τραπέζι σαν κεραυνός εν αιθρία, έτσι της ζήτησα να μου εξηγήσει τι ennoo;yse. Μου είπε ότι, κατά την γνώμη της, ο πατέρας της ήταν χειριστικός. Η καρδιά μου ράγισε καθώς άκουγα το παιδί μου να μου εξηγεί όλους τους λόγους που θεωρούσε σημαντικούς για να χωρίσω τον μπαμπά της. Στη συνέχεια, είπε “Δεν σκέφτομαι μόνο εγώ έτσι μαμά. Απλά συμφωνήσαμε με τα αδέρφια μου, να σου μιλήσω εγώ, γι’ αυτό!”.

Ειλικρινά, ένιωσα περίπου μισό εκατοστό ψηλότερη από περηφάνια. Φαινόταν σαν τα παιδιά μου να με προστάτευαν.Η κουβέντα μας, μου έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Αντί για το διαζύγιο, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να διορθώσω τα πράγματα. Έκανα μια λίστα και ρώτησα τον μπαμπά τους αν ήταν πρόθυμος να κάνει κάποιες αλλαγές. Γέλασε μαζί μου.

Τα παιδιά μας ήταν τότε  10, 9 και 6 ετών και το τέταρτο παιδί μας δεν είχε συλληφθεί ακόμη. Φανταστείτε ένα εννιάχρονο παιδί να σας μιλάει με τον τρόπο που μου μίλησε η κόρη μου. Ήταν μικρή και αθώα, αλλά είχε δίκιο. Γι ‘αυτό και συνέχισα να του ζητάω αλλαγές. Είπα στον μπαμπά τους ότι ή θα αλλάξει συμπεριφορά ή θα τον χωρίσω. Χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια πριν τελικά αναγκαστώ να καταθέσω αίτηση διαζυγίου.Εκείνη τη χρονική στιγμή είχαμε 4 παιδιά, το ένα νεογέννητο.

Τα παιδιά μας δεν με ώθησαν στο διαζύγιο με τον μπαμπά τους. Ωστόσο, τα αθώα μάτια τους ήταν σε θέση να δουν πράγματα που δεν μπορούσα να δω εγώ . Ευτυχώς που ήταν και αρκετά θαρραλέα για να μου μιλήσουν, ξέροντας ότι δεν σκόπευα να χωρίσω και, στη συνέχεια, με βοήθησαν να καταλάβω κάποια πράγματα.

Επειδή τα παιδιά μας, μου ζήτησαν να χωρίσω τον πατέρα τους, αυτό έκανε το διαζύγιο λιγότερο τραυματικό. Μόλις  είπα στον μπαμπά τους πως είχα καταθέσει αίτηση διαζυγίου και ότι μετακόμιζα (κάτι που δεν έπρεπε να κάνω ποτέ),κάλεσε τα παιδιά μας στην κρεβατοκάμαρά μας και κυριολεκτικά τους είπε, ” Η μητέρα σας επέλεξε να καταστρέψει την οικογένειά μας.Είναι μια πόρνη  και δεν μ ‘αγαπά πια. Και το πιο σημαντικό είναι πως δεν αγαπά ούτε εσάς. Ποτέ δεν σας αγάπησε!”. 

Εγώ πνιγόμουν από τους λυγμούς, εκείνος ούρλιαζε και τα παιδιά μας έκλαιγαν. Στη συνέχεια, όταν τελικά πήγαμε σε ξεχωριστά δωμάτια, τα παιδιά μας ήρθαν και μου είπαν κλαίγοντας ” Μαμά κάνεις το σωστό. Να είσαι δυνατή!”

Αυτό είναι ένα από τα θλιβερά πράγματα της κακοποίησης,είτε σωματικής,είτε συναισθηματικής.Έχει σοβαρές συνέπειες στα παιδιά. Η καταχρηστική συμπεριφορά του πρώην μου είχε επηρεάσει τα παιδιά μας με τρόπους που δεν είχα καν προσέξει. Όταν μιλάω στους ανθρώπους για την κακοποίηση στο γάμο μου, την περιγράφω με αυτό τον τρόπο: Όταν θέλετε να μαγειρέψετε έναν αστακό, τον πετάτε σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό. Δεν τον βάζετε σε μια κατσαρόλα με κρύο νερό και στη συνέχεια αυξάνετε την θερμότητα μέχρι το νερό να φτάσει σε σημείο βρασμού. Με αυτόν τον τρόπο λειτούργησε η κακοποίηση στον γάμο μου. Ξεκίνησε σιγά σιγά,σε απλά καθημερινά πράγματα και στην συνέχεια επεκτάθηκε και αυξήθηκε.

Μέχρι τη στιγμή που έκανα την αίτηση διαζυγίου, ζούσαμε στο σπίτι των ονείρων μας για το οποίο είχα πληρώσει και εγώ. Μόλις του ζήτησα να χωρίσουμε μου απαγόρευσε να έχω κλειδί για το σπίτι ή να παρκάρω στο  γκαράζ μας. Απαιτούσε  να μην έχω πρόσβαση στο σπίτι μας μέσα από το γκαράζ, αλλά να παρκάρω στον δρόμο και να περπατάω  ένα στρέμμα από την μπροστινή αυλή μας για να φτάσω στο σπίτι μας. Θα έπαιρνε τα παιδιά μας και θα έφευγαν ολόκληρο το καλοκαίρι και αν το σύστημα συναγερμού ενεργοποιούνταν έπρεπε να περιμένω να γυρίσει, έτσι ώστε να μπορώ να μπω στο σπίτι ή να βγω από αυτό. Κοιτάζοντας πίσω συνειδητοποιώ ότι χρησιμοποιούσε το σύστημα συναγερμού για να παρακολουθεί πότε μπαινόβγαινα. Τα παιδιά μας μπορούσαν να καταλάβουν πως η συμπεριφορά του δεν ήταν φυσιολογική ή υγιής.

Έτσι, έχω ανάμεικτα συναισθήματα σχετικά με τον τρόπο που τα παιδιά μας αντιλήφθηκαν τον προβληματικό μας γάμο. Από τη μία πλευρά αισθάνομαι ντροπή που τα έβαλα,άθελα μου, στη θέση να βιώσουν τα χρόνια της κακοποίησης και ντρέπομαι που δεν ήμουν αρκετά δυνατή για να χειριστώ το 100 τοις εκατό των προβλημάτων.

Από την άλλη πλευρά, είμαι περήφανη για αυτά και ευγνώμων που είχαν την ωριμότητα να αναγνωρίσουν τη χειριστική συμπεριφορά του πατέρα τους και να μου ζητήσουν να δώσω ένα τέλος. Ευγνώμων επειδή είναι σε θέση να δουν και με τη σειρά τους να χειριστούν πιο αποτελεσματικά, τις παράλογες επιλογές και τη συμπεριφορά του μπαμπά τους και τόσο πολύ ευγνώμων για το ότι είναι αρκετά δυνατά να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και αρνούνται να αφήσουν οποιονδήποτε (συμπεριλαμβανομένου και του μπαμπά τους) να τους φερθεί με τον ίδιο τρόπο που φέρθηκε εκείνος σε εμένα.

Πηγή: http://divorcedmoms.com