Μόνη μαμά δεν ψάχνει. Μόνη μαμά υπομένει. Και επιμένει!

Νιώθω τον εαυτό μου να ξεθωριάζει σαν μελάνι σε παλιό χαρτί που χρόνο με τον χρόνο δυσκολεύεσαι περισσότερο να το διαβάσεις , πνίγομαι στο δικό μου είναι,  στα δικά μου αναφιλητά, βουλιάζω στις δικές μου σκέψεις και χάνομαι. Πνίγομαι μέσα σε ένα ποτήρι νερό και εύχομαι να μην με βρει κανείς.

Πλέον δεν συγχωρώ τον εαυτό μου αλλά και κανέναν από αυτούς με κατάντησαν έτσι, για το μόνο που λυπάμαι είναι που τους άφησα να μπούνε στην ψυχή μου και να την ρημάξουν και δεν λυπάμαι  για μένα ειλικρινά,  λυπάμαι μόνο για τους μικρούς μου αγγέλους , αυτούς που μου δίνουν μικρές ανάσες ζωής. Γι αυτούς  λυπάμαι και για την μάνα που κάπου έχασαν, αυτήν την μάνα που κάποτε έσφυζε από ζωή, που γελούσε με τα πάντα, που τους άκουγε προσεχτικά, που τους διάβαζε παραμύθια πριν να κοιμηθούν, τώρα πλέον μόνο το σώμα της υπάρχει και αυτό άρχισε να φθείρεται.

Θέλω να κλάψω, να ουρλιάξω μα δεν μπορώ και ποιος θα με ακούσει  εξάλλου, όχι. όχι εσύ δεν το δικαιούσαι, έχεις 2 παιδιά και γι αυτά θα σταθείς βράχος, αλλά σαν βράχος από αυτούς που τους τρώει η θάλασσα χρόνο με τον χρόνο.

Τι θέλει μια μάνα πιο πολύ; Να προσφέρει στα παιδιά της όλα όσα δεν είχε, να τους προστατέψει από τον πόνο που προκάλεσαν στην ίδια όταν ήταν παιδί. Τι είναι τελικά η ζωή; Ένα φιλμ που όλο γυρίζει και γυρίζει μόνο που αλλάζουν τα πρόσωπα, οι καταστάσεις μένουν ίδιες και εσύ σε ρόλο σκηνοθέτη να σκίζεσαι να τα αλλάξεις! Όχι εγώ δεν θα τους πληγώσω, δεν θα γεμίσω την ψυχή τους με μίσος όπως έκανε η δικιά μου μάνα, εγώ προτιμώ να σκοτωθώ!

Έρχομαι και σας σκεπάζω και όταν τα πόδια μου ακουμπάνε στο κρεβάτι σκέφτομαι τον δικό μου μπαμπούλα που κρυβόταν κάτω από το κρεβάτι μου για πολλά χρόνια και που μέχρι χθες τον σκεφτόμουν και ρεύμα διαπερνούσε το κορμί μου, αλλά όχι πια!

Σήμερα για πρώτη φορά ευχήθηκα να με τραβήξει απ τα πόδια και να χαθώ μαζί του για πάντα στο σκοτάδι, να τον αφήσω να με ρουφήξει στο δικό του σκοτάδι και μετά. Και μετά είδα εσάς και πήρα ακόμα μια ανάσα ζωής και είπα όχι μόνο δεν θα αφήσω να με παρασύρει αλλά θα σταθώ απέναντι του με γεμάτο το στήθος περηφάνια και ανδρεία που μάζεψα όλα αυτά τα χρόνια και θα του φτύσω στα μούτρα και θα αρχίσω να γελάω όσο δεν γέλασα ποτέ για να φύγει ταπεινωμένος όπως όλοι αυτοί που έδιωξα απ την ζωή μου.

Καληνύχτα μωρά μου, σας ευχαριστώ.

Μόνη μαμά δεν ψάχνει… μόνη μαμά υπομένει… και επιμένει.

Θάλεια

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ