Η κόρη της μητριάς μου είπε ψέματα ότι τη βίασα και κατέστρεψε την οικογένειά μου!

Η οικογένειά μου καταστράφηκε από μια σειρά ψευδών κατηγοριών βιασμού εναντίον μου, πριν αρκετά χρόνια.

Αυτά τα λόγια είναι απλά μια περίληψη, ένα βιαστικό σκίτσο του πόνου μου, της προδοσίας, του μίσους και της θλίψης για όλους τους εμπλεκόμενους στην ιστορία μου. Το αληθινό μέγεθος και η έκταση των ζημιών ξεπερνούν την ικανότητά μου να τα περιγράψω με συντομία και ακρίβεια. Η αλήθεια είναι ότι γράφω για αυτά τα γεγονότα μετά από 20 χρόνια και είναι δύσκολο, όχι επειδή έχουν ξεθωριάσει στη μνήμη μου, αλλά επειδή είναι φρέσκα και οι πληγές ακόμη νωπές.

Όταν ήμουν 11, χώρισαν οι γονείς μου. Μετά το διαζύγιο, υπήρξε μεγάλος πόλεμος από την μητέρα μου, χρησιμοποιώντας τον αδελφό μου και εμένα, ως όπλα, με φαινομενικά καμία αναγνώριση του τι αντίκτυπο θα είχε αυτό για εμάς. Όταν ήμουν στο τέλος της εφηβείας μου, ο πατέρας μου παντρεύτηκε την μετανάστρια φίλη του, φέρνοντας στη συνέχεια, τη 13χρονη κόρη της, στην οικογένειά μας. Επισημαίνω ότι ήταν μετανάστρια, όχι επειδή τρέφω δυσαρέσκεια για τους ανθρώπους που αναζητούν νέες ευκαιρίες, αλλά γιατί δραπέτευσε από το πρώην έθνος της Τσεχοσλοβακίας, όταν οι Ρώσοι εισέβαλαν σε αυτό.

Δεν ξέρω τι χρειάστηκε για να επιτευχθεί αυτό, αλλά αναγνωρίζω ότι επιδεικνύει θέληση για επιβίωση και ρεαλιστική νοοτροπία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εναποθέσει επάνω της, κάθε ιδανικό, όνειρο και ελπίδα. Αυτό όμως σήμαινε ότι η κόρη της ποτέ δεν γνώρισε τί θα πει συνέπειες των πράξεών της. Όποτε έκανε λάθος, η καλή της η μαμά, την υπερασπιζόταν ενάντια σε κάθε προσωπική ευθύνη.

Το παιδί στα 13 του ήταν ωραιοπαθής , χειριστική,με ελκυστικό πρόσωπο και αθλητικό σώμα. Όντας στο τέλος της εφηβείας μου, απλά την έβρισκα εκνευριστική και ειλικρινά ήμουν πολύ απασχολημένος με τη ζωή έξω από το σπίτι για να δώσω περισσότερη σημασία. Είχα παρατηρήσει τον επιδέξιο χειρισμό της στην μητέρα της, όσο και έμμεσα, στον πατέρα μου και κατά συνέπεια, απέφευγα κάθε επαφή μαζί της.

Στην ηλικία των 18, μετακόμισα σε δικό μου σπίτι, αν και το υπνοδωμάτιο μου διατηρήθηκε στο πατρικό μου για κάποιο χρονικό διάστημα. Όταν ήμουν 19 η πρώτη από τις κατηγορίες βιασμού μου, έφτασε μέσω του πατέρα μου. Ο αδελφός μου, κάποιοι φίλοι, ο πατέρας μου και εγώ, πηγαίναμε για κάμπινγκ και σε απόσταση 5 ωρών από το σπίτι, παγιδευμένοι σε ένα όχημα λόγω της κίνησης, γύρισε ξαφνικά και μου είπε “η αδελφή σου λέει πως τη κακοποίησες σεξουαλικά!”.

Έμεινα έκπληκτος αρχικά και όταν τελικά μίλησα, τον ρώτησα αν την πίστευε. Εκείνος δεν απάντησε και αυτό με πλήγωσε περισσότερο. Οι κατηγορίες έπεφταν βροχή τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες και όλα ξεκίνησαν από το γεγονός, ότι η “αδελφή” μου είχε πιαστεί από τη μητέρα της, γυμνή με ένα ζευγάρι εσώρουχα μου, στην παλιά κρεβατοκάμαρα μου στο σπίτι. Η ιστορία που είπε για να το καλύψει, ήταν ότι την είχα αναγκάσει να το κάνει, την ανάγκασα να γδυθεί, την ανάγκασα να πάρει ένα εσώρουχο μου από το συρτάρι και να το φορέσει.

Το πως πραγματικά κατάφερα να αναγκάσω μια 13χρονη να κάνει κάτι τέτοιο, από τη μακρινή τοποθεσία του διαμερίσματός μου σε μια άλλη πόλη, δεν το εξέτασε κανείς. Η μητέρα της πίστεψε όλη την ιστορία και το παιδί ανταμείφθηκε με αυξημένη προσοχή, διαλλακτικά δώρα και την αδιάβλητη εξουσία του νέου καθεστώτος της ως θύμα. Το πιο πιθανό είναι,πως το 13χρονο κορίτσι εξερευνούσε τις σεξουαλικές της ορμές χρησιμοποιώντας την παλιά κρεβατοκάμαρα μου και την απούσα φιγούρα ενός σεξουαλικά ισχυρού αρσενικού. Όταν το κατηγορούμενο άτομο δεν ζει καν εκεί, είναι λογικό, σε μια στιγμή αμηχανίας, το μυαλό ενός παιδιού να κατασκευάσει ένα ασφαλές ψέμα!

Η ανταμοιβή της προσοχής και τα δώρα έφεραν επιπλέον κατηγορίες. Οι ιστορίες έρχονταν σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Οι κατηγορίες όλο και μεγάλωναν,γινόντουσαν περίεργες και παράξενες. Για τη μητέρα, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία, η κόρη της ήταν το τέλειο παιδί, το κέντρο του κόσμου της. Με τη μητέρα και την κόρη ενωμένες σε ένα ενιαίο μέτωπο, ο πατέρας μου δεν τόλμησε να τους αντιταχθεί ανοιχτά.

Οι κατηγορίες, πολλαπλασιάζονταν αφού ποτέ δεν ζήτησα την βοήθεια του νόμου. Ήθελα να κάνω μήνυση ,να πάω σε δίκη, αλλά ήμουν ακόμα έφηβη στην ψυχολογική σκιά του πατέρα μου και υποχώρησα όταν μου απαγόρευσε να μιλήσω για τα θέματα αυτά στην αστυνομία. Ήταν μεγάλη ντροπή για την οικογένεια, και έπρεπε να διατηρηθεί κρυφό.

Αυτή η προσέγγιση τελικά αποδείχτηκε λανθασμένη , διότι απαλλαγμένες από τον φόβο των δικαστηρίων, η τρομοκρατία από τη μητέρα και το παιδί κλιμακώθηκε. Επιτέθηκαν στον πατέρα μου μέσω εμού. Αυτό συνεχίστηκε για χρόνια σε διάφορες μορφές και βύθισε τα μέλη της οικογένειας μας, σε ένα όλο και μεγαλύτερο νέφος ψεύδους, χειραγώγησης, κατηγοριών και μίσους , κόστισε σημαντικό ποσό της περιουσίας του πατέρα μου, κατέστρεψε την καριέρα του και μας σκόρπισε όλους μας στους πέντε ανέμους. Κατά τη διάρκεια του διαζυγίου αυτής της γυναίκας από τον πατέρα μου, το παιδί και η μητέρα του, τον χλεύασαν λέγοντάς του ότι είχαν εφεύρει τις κατηγορίες του βιασμού εναντίον μου.
Αυτή η παραδοχή δεν καταγράφηκε, και δεν του επετράπη να ακουστεί από το δικαστήριο.

Δεν υπήρχαν αποδείξεις
Πέρασαν ήδη 10 χρόνια από τότε που έλαβα απειλές για τη ζωή μου. Σε περίπτωση που το χάσατε, δεν υπήρξε ποτέ οποιαδήποτε παρενόχληση, αλλά η ζημιά είχε βγει προς τα έξω πάνω στην οικογένεια, σε φίλους και συναδέλφους του κάθε μέλους.
Συνεχίζει να αντηχεί 20 χρόνια μετά.
Αυτή η απλή, παιδαριώδης κατηγορία κατέστρεψε εμένα και την οικογένειά μου και οι ζωές όλων άλλαξαν. Η κατήγορος μου ποτέ δεν γνώρισε τις συνέπειες για το ψέμα της και αυτή τη στιγμή, σπουδάζει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο που πληρώνεται από τις οικονομίες του πατέρα μου.

Οι ψευδείς κατηγορίες βιασμού, όλο και αυξάνονται στις ειδήσεις του διαδικτύου και των τηλεοπτικών καναλιών. Οι συνέπειες για τους ψεύτικους κατήγορους είναι μηδαμινές.

Η Louise Creighton κατηγόρησε ψευδώς έναν άνδρα για βιασμό ενώ πήγε μαζί του με τη θέλησή της. Μια άλλη Αμερικανίδα μετεωρολόγος ανέφερε ένα φανταστικό βιασμό που διαπράχθηκε εις βάρος της το 2010 και αν τελικά καταδικαστεί, θα αντιμετωπίσει ένα χρόνο φυλάκισης, ή πρόστιμο 1000 δολαρίων (2). Αν κάποιος νομίζει πως αυτές είναι σοβαρές συνέπειες, επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι αν ένας άνδρας καταδικαστεί για πραγματικό βιασμό, θα πάει στη φυλακή για 10 με 15 χρόνια, πιθανόν να βιαστεί στη φυλακή και ενδεχομένως, να δολοφονηθεί.

Μια Έρευνα ελεύθερων πληροφοριών (4), που γίνεται στο τμήμα Bedfordshire της Αστυνομίας του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με το θέμα των ψευδών κατηγοριών βιασμού, αποκάλυψε ότι το 2008, έγιναν 12 ψευδείς κατηγορίες , ενώ 21 καταγγελίες οδήγησαν σε διώξεις.
Αυτό σημαίνει ότι το 36% των κατηγοριών βιασμού ήταν ψευδείς, σε μια πόλη των 252.900 ατόμων το 2008 (5). Η ίδια έρευνα πληροφοριών περιελάμβανε ερωτήσεις σχετικά με τις διώξεις για την ψεύτικη κατηγορία του βιασμού, αλλά κανείς δεν έδωσε απάντηση, δεδομένου ότι οι ψευδείς κατηγορίες βιασμού δεν ορίζονται ως έγκλημα.

Ολοένα και περισσότερο, το δικαστικό σύστημα στις δυτικές κοινωνίες αναστέλλει την έννοια της λογοδοσίας για τις γυναίκες και κρατά τους άνδρες υπόλογους σε μια διευρυνόμενη σειρά ζητημάτων, επάνω στα οποία δεν έχουν κανέναν έλεγχο.

Η ψευδής κατηγορία βιασμού είναι αναμφισβήτητα προνόμιο των γυναικών και συνεπάγεται αυτόματη καταστροφή των ανδρών. Όταν ένας άνδρας κατηγορείται για βιασμό, κατακεραυνώνεται από την κοινή γνώμη, πριν από οποιαδήποτε έρευνα των αποδεικτικών στοιχείων. Σε περίπτωση που μια υπόθεση κλείσει εις βάρος του, θα αντιμετωπίσει την φυλακή, όπου κατά πάσα πιθανότητα θα βιαστεί από άλλους τροφίμους, ή θα δολοφονηθεί. Αυτό κάνει μια γυναίκα που κατηγορεί ψευδώς για βιασμό έναν άντρα.

Από καθαρά ρεαλιστική άποψη, μια ποινή φυλάκισης για ένα έγκλημα δολοφονίας είναι καλύτερο ως αποτέλεσμα για έναν άνθρωπο, από ό, τι η φυλάκιση για το έγκλημα του βιασμού. Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι άνδρες που έχουν ψευδώς κατηγορηθεί για βιασμό δεν ευεργετήθηκαν από αυτή την πραγματιστική αντίληψη.

Στο δυτικό σύστημα του ποινικού δικαίου, οι άνθρωποι μπορούν να επιλύουν τις διαφορές τους, υπό την επίδραση της ριζοσπαστικής φεμινιστικής ιδεολογίας, σε ένα σύστημα προστασίας των δικαιωμάτων και των προνομίων μόνο το μισού πληθυσμού, με βάση το φύλο.

Η προοπτική της δικαιοσύνης μέσω της προσωπικής βεντέτας, συμπεριλαμβανομένης της βίας και των αποτρόπαιων δολοφονιών,είναι αποτέλεσμα των ανύπαρκτων νόμων για την προστασία των αδικημένων κατηγορούμενων για ψεύτικο βιασμό. Η μετατροπή του νόμου σε εργαλείο του Απαρτχάιντ, δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά εκτός από μια πολύ πιο σκληρή και βίαιη κοινωνία.

Πηγή: http://www.avoiceformen.com/