fbpx

Δυστυχώς κάποιοι γονείς δεν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στο εγώ τους!

| 27 Φεβρουαρίου 2015
ADVERTISEMENT

Γνώρισα τον άντρα μου σε ένα πάρτι που δεν ήθελα να πάω. Αυτό που λένε ότι τους καλύτερους έρωτες τους γνωρίζεις εκεί που δεν θες να πας. Έτσι έγινε και με εμάς. 5 χρόνια μετά από εκείνο το πάρτι ήμασταν ακόμα ερωτευμένοι και πλέον παντρεμένοι με δύο παιδιά. Ένα πρωί χτύπησε το τηλέφωνό μου, ήταν από το νοσοκομείο. Είχε σκοτωθεί με τη μηχανή ενώ πήγαινε στη δουλειά. Έμεινα μόνη μου με τα παιδιά μου και με τη ζωή μου να αλλάζει χωρίς να το έχω διαλέξει. Το μόνο που με ανακουφίζει είναι που εκείνο το πρωϊνό, πρόλαβα και του ζήτησα συγγνώμη για έναν καυγά μας και εκείνος το δέχτηκε με φίλησε και μετά φύγαμε μαζί. Τον είδα από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου μου καθώς έφευγε με τη μηχανή του χωρίς να ξέρω ότι εκείνη ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπα. Δεν θα το άντεχα αν δεν τα βρίσκαμε πρίν «φύγει».

Έμεινα μόνη μου με τα παιδιά μου. Πολλά μέτωπα ανοιχτά. Τι έπρεπε να πω στα παιδιά (2 και 3,5 χρονών τότε), τι έπρεπε να πω σε εμένα, πώς θα τα έβγαζα πέρα οικονομικά με ένα στεγαστικό δάνειο 1000 ευρώ όταν τόσος ήταν μόλις ο μισθός μου. Η γραφειοκρατία και η καθημερινότητα δεν με άφηναν να καταρρεύσω. Όταν πέρασε το πρώτο τρίμηνο και μπήκαν κάπως τα πράγματα σε μια σειρά, τότε ήταν που άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο άντρας μου είχε φύγει για δουλειά και δεν θα επέστρεφε ποτέ. Κάθε βράδυ στις 9 περίμενα να ακούσω τα κλειδιά του στη πορτα μα δεν ερχόταν. Άρχισα να χάνω τα μαλλιά μου. Στην αρχή λίγο και μετά πάρα πολύ. Ο γιατρός είπε αλωπεκία. Σύντομα είχα ελάχιστες τρίχες στο κεφάλι μου και φορούσα τουρμπάνι. Ο κόσμος νόμιζε ότι είχα καρκίνο. Βαθιά μέσα μου το ευχόμουν για να πάω να το βρω. Αμαρτία αυτό που λέω όμως έτσι ένιωθα.


ADVERTISEMENT

Μια μέρα, περιμένοντας στην ουρά του νοσοκομείου που είχα ραντεβού για τα μαλλιά μου, γνώρισα τον δεύτερο σύζυγό μου. Υπέροχο χαμόγελο, ευγενικός, με πολύ χιούμορ. Πιάσαμε τη κουβέντα, μου είπε πως είχε ένα γιο μεγάλο (20 χρονών) και είχε χωρίσει πρόσφατα.  Εκεί έξω από το ιατρείο, ανάμεσα στους παππούδες που γκρίνιαζαν και τους νοσοκόμους που πηγαινοέρχονταν πανικόβλητοι, γελάσαμε πάρα πολύ και υποσχεθήκαμε να τα ξαναπούμε. Δεν μπορούσε να περιμένει άλλο, έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά του, και μου έδωσε το νούμερό του για να μπω πιο γρήγορα στο γιατρό. Πίσω από το χαρτάκι έγραψε το κινητό του, μου έκλεισε το μάτι και έφυγε.

Αγαπηθήκαμε πάρα πολύ. Μετά από ένα χρόνο, του γνώρισα τα κορίτσια μου. Είχαν πολύ καλή σχέση αν και η μεγάλη μου στην αρχή αντιδρούσε κάπως, στη πορεία το πήρε καλά. Παντρευτήκαμε πέρσι, με τις κόρες μου παράνυμφες, με λίγους καλεσμένους και με τον γιο του απών διότι από τότε που έμαθε ότι ο πατέρας του θα ξαναπαντρευόταν, αρνούνταν να τον δει και να του μιλήσει. Παντρευτήκαμε και ήμασταν χαρούμενοι αλλά υπήρχε το αγκάθι της απουσίας του γιου του που κατά τη γνώμη μου οφείλονταν πολύ στη μητέρα του, η οποία αντέδρασε άσχημα όταν έμαθε για τον γάμο μας και το ίδιο πέρασε και στο παιδί τους.

Δυστυχώς κάποιοι γονείς δεν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στο εγώ τους. Δυστυχώς  κάποιοι γονείς κάνουν τα παιδιά τους χειρότερα και από τους ίδιους. Δυστυχώς κάποιοι γονείς αρνούνται να κατέβουν από τον θρόνο που έφτιαξαν για τον εαυτό τους και αντί να διδαχθούν μέσα από την αποτυχία ενός γάμου, καταλήγουν να γίνονται χειρότεροι και να τους φταίνε οι γάμοι των άλλων. Καταλαβαίνω τη πικρία της πρώην συζύγου, και της κάθε πρώην συζύγου, δεν καταλαβαίνω όμως γιατί πρέπει αυτή να διοχετεύεται στα παιδιά. Γιατί πρέπει τα παιδιά –ειδικά όταν είναι μεγάλα και έτοιμα να κάνουν τη δική τους ζωή-να έχουν λόγο στη προσωπική ζωή των γονιών τους, όταν μάλιστα είναι εντάξει και με το παραπάνω.


ADVERTISEMENT

Έφτιαξα μια δεύτερη οικογένεια από την αρχή και είμαστε χαρούμενοι που βρήκαμε ο ένας τον άλλον. Δεν ξεχνώ τον άντρα μου που έφυγε από τη ζωή, ήταν είναι και θα είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Και αυτό ακριβώς οφείλουμε να σεβόμαστε και να διαχωρίζουμε. Ότι άλλο σύζυγος άλλο γονιός. Δεν είναι το ίδιο.

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε την ιστορία μου.

Κατερίνα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο 
info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ