Δύο κάνουν την ευτυχία, δύο και τη δυστυχία

Σήμερα κλείνω ένα μήνα σε διάσταση. Σαν χθες μου φαίνεται που πήρε τα πράγματά του κι έφυγε και χθες ήταν που ήρθε να πάρει κάποια ακόμη και κάθισε-επιτέλους-να μιλήσουμε. Δοξάζω Το Θεό που έχω απέναντί μου έναν άνθρωπο που αγαπάει το παιδί του και δεν κάνει τσιγκουνιές στο μεγάλωμά του. Ταυτόχρονα όμως νιώθω πως έχω να κάνω με κάποιον που  δεν θέλει με τίποτα να χάσει τη βολή του κι αυτό με εξοργίζει. Γιατί αυτός που δεν θέλει να ξεβολευτεί θα σου πεί αυτό που θέλεις να ακούσεις με κίνδυνο να τον δεχτείς ξανά μόνο και μόνο για να καταλάβεις λίγο καιρό αργότερα, πως κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

Ήρθε και κάθισε στον απέναντι καναπέ. Με ρώτησε τι θέλω να γίνει με εμάς και ήμουν ξεκάθαρη. Η απάντησή του με ξάφνιασε «Α δηλαδή θες να χωρίσουμε». Τι άλλο να θέλω; Να είμαι με έναν άνθρωπο που κάθε μέρα με βρίζει, μου υποδεικνύει πώς να κάνω τα πράγματα με το δικό του τρόπο και να μου υπενθυμίζει πόσο ανεπαρκής είμαι; Τις προάλλες, σε μια στιγμή που με έπιασαν οι αμφιβολίες μου και τα «μήπως να..» ξάπλωσα ήρεμα και ψύχραιμα στο κρεβάτι μου και τα έβαλα κάτω. 4 χρόνια έχουμε να πάμε κάπου τριήμερο οι δυο μας. 3 χρόνια να πάμε για φαγητό οι δυο μας. 2 χρόνια να βγάλουμε μια φωτογραφία οι δυο μας ή και οι δύο με το παιδί μας. 1 χρόνο να μου πεί πως μ’ αγαπάει. Και άλλα πιο προσωπικά που δεν θέλω να επεκταθώ. Αν δεν παντρεύονταν οι φίλοι του να πηγαίνουμε στους γάμους τους, δεν θα είχαμε καμία κοινή έξοδο γιατί εννοείται πως όλες τις φορές που κάποιος από το δικό μου περιβάλλον βάφτιζε/γιόρταζε/παντρευόταν, έκανε τα πάντα για να μην έρθει μαζί μου και πήγαινα παντού μόνη μου. Σας φαίνονται τυχαία όλα αυτά; Γιατί εμένα αυτές οι λεπτομέρειες,  σε συνδυασμό με τις προσβολές και την απουσία του, μαζεύτηκαν και άρχισαν να μου τρώνε τη ζωή.

Δέχομαι ότι μπορεί να μην τα είχε σκεφτεί όλα αυτά. Ή ότι μπορεί να τα είχε σκεφτεί αλλά να μην τα θεώρησε αιτία χωρισμού. Υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει να γίνει κάτι πάρα πολύ χοντρό για να πάρουν την αποφαση να φύγουν και πάλι μπορεί να το ξανασκεφτούν. Αλλά ειλικρινά, με το χέρι στη καρδιά, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που κάνει παρατηρήσεις ή εκνευρίζεται για τα πάντα μαζί σου, να είναι ευτυχισμένος;  Όχι αγαπητοί μου, δεν γίνεται ο ένας να είναι δυστυχισμένος και ο άλλος ευτυχισμένος. Δύο κάνουν την ευτυχία, δύο και τη δυστυχία. Εκτός αν κάποιος είναι ή πολύ ανασφαλής ή πολύ στο κόσμο του.

Δεν θέλω να χωρίσουμε αλλά μου λείπουν πράγματα. Και μου λείπουν τόσο πολύ που πλέον η έλλειψή τους είναι πάνω από την επιθυμία μου να μη χωρίσουμε. Ένα ας πούμε που μου λείπει είναι η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Πλέον δεν του έχω καμία γιατί με έχει κοροιδέψει πολλές φορές ακόμη και για ασήμαντα. Γιατί δεν κρατάει το λόγο  του και γιατί υπόσχεται πράγματα απλά για να κάνει τη δουλειά του εκείνη τη στιγμή, χωρίς να το εννοεί. Κι έτσι έχω κάθε λόγο να πιστεύω πως η στάση που κρατάει ακόμη και τώρα, είναι μόνο και μόνο για να «πασαλείψει» τη κατάσταση. Δεν είναι τυχαίο που όταν τον ρώτησα «εσύ δηλαδή είσαι ευτυχισμένος;» δεν μου απάντησε. Δεν είναι τυχαίο που φεύγοντας, μου είπε «Οκ, αφού θες να χωρίσουμε, θα κάνουμε αυτό που θέλεις» όταν μέχρι πρίν ένα μήνα το μόνο που δεν γινόταν μέσα σε αυτό το σπίτι, ήταν αυτό που ήθελα εγώ.

Με το ζόρι δεν κρατώ κανέναν και σε κανέναν δεν πρόκειται να ξαναπώ τι να κάνει. Κάποια πράγματα στις σχέσεις είναι αυτονόητα. Όταν αρχίζεις να τα υπενθυμίζεις, αρχίζει και το πρόβλημα. Το να επικοινωνείς τις ανάγκες σου είναι θεμιτό. Το να προσπαθείς να κάνεις τον άλλον να τις ακούσει, δεν είναι. Τον αγαπώ πολύ αλλά περισσότερο αγαπώ όσα μου λείπουν. Όχι πολλά πράγματα. Ένα ταξίδι, μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά, ένα «σ’ αγαπώ», ένα «ναι έχεις δίκιο». Αν είναι να παρακαλάω ή να γκρινιάζω για αυτά που από μόνος του θα έπρεπε να κάνει, καλύτερα «να κάνουμε αυτό που θέλω». Έστω για μια φορά. Έστω και στο τέλος…

Χαρά

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.