Ο πρώην μου έχει εξαφανιστεί και η κόρη μου τον ζητάει. Δεν ξέρω τί να πω στο παιδί μου

Είμαι διαζευγμένη εδώ και 10 χρόνια με 2 παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ο πατέρας τους αν δεν επικοινωνήσω εγώ μαζί του δεν παίρνει την πρωτοβουλία να τους τηλεφωνήσει. Όταν μεσολαβήσω, θα συναντηθούν και μετά πάλι θα εξαφανιστεί για μήνες. Ο γιος μου για τους λόγους αυτούς δεν θέλει να τον συναντήσει, η κόρη μου όμως θέλει. Είναι 12 ετών. Πριν από ένα χρόνο τον ψάχναμε και αυτός κρυβόταν. Τελικά μέσω της μητέρας του εμφανίστηκε. Βρέθηκε με την κόρη μου και πάλι εξαφανίστηκε. Η κόρη μου δεν τον αναφέρει, αλλά ξέρω ότι θα ήθελε να συναντηθούν. Δεν ξέρω τι να πω στο παιδί μου.

Απαντάει η Ψυχολόγος- Ψυχοδραματίστρια κυρία Ηλιάννα Πεσσάρη

Καλησπέρα σας

Περιγράφετε μία δύσκολη κατάσταση που σίγουρα εμπεριέχει διαφορετικά συναισθήματα σε όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα.

Μέσα στην οικογένεια, τα παιδιά έχουν με τους γονείς διάφορες σχέσεις. Έχουν μία ξέχωρη σχέση με τον κάθε γονιό χωριστά και μία σχέση με τους γονείς ως σύνολο. Μετά το διαζύγιο, η τελευταία σχέση με τους γονείς ως σύνολο εσωτερικεύεται και γίνεται πιο αφηρημένη καθώς δεν βασίζεται πια σε ρεαλιστικές εικόνες.

Η σχέση με τον κάθε γονιό παραμένει και αυτός ο διαχωρισμός εντείνεται. Αυτό όμως που συμβαίνει πολύ συχνά είναι ότι ο γονιός που φεύγει , είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, αφήνει πολλά πράγματα πάνω στον γονιό που μένει, σαν να επαναπαύεται και σταματά να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν πλήρως. Αντίθετα, ο γονιός που μένει, καθώς αναλαμβάνει την πλήρη καθημερινή φροντίδα των παιδιών, τείνει να αναλαμβάνει πολλά περισσότερα απ΄όσα του αναλογούν. Έτσι, αυτό το σχήμα “ολοκληρώνεται” και λειτουργεί με τρόπο όπου ο ένας τρέχει για τα περισσότερα από κοντά κι ο άλλος επαναπαύεται από απόσταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, απλά είναι το πιο συχνό σχήμα που συναντάται.

Εκεί με παραπέμπει και αυτό που περιγράφετε.

Σε μία τέτοια κατάσταση, είναι επίσης συχνό, ο γονιός που μένει πίσω να αναλαμβάνει και τη σχέση των παιδιών με τον γονιό που έχει φύγει. Όπως στην δική σας, περίπτωση, από νοιάξιμο και διάθεση φροντίδας, μπαίνετε να φροντίσετε και αυτή τη σχέση του πατέρα με τα παιδιά, και την φροντίζετε αντί για τον ίδιο, ο οποίος φαίνεται να μην μπορεί να το διαχειριστεί.

Η ηλικία των παιδιών σας είναι κατάλληλη ώστε να μπορούν να κατανοήσουν και να διαχειριστούν, ίσως με κάποια βοήθεια στην διαχείριση και την επεξεργασία, τα συναισθήματα που προκύπτουν από αυτήν την κατάσταση.

Είναι σημαντικό να διαχωρίσουν αυτές τις δύο σχέσεις ακόμα πιο καθαρά και τα ίδια τα παιδιά να αναλάβουν την σχέση με τον πατέρα τους. Να παίρνουν πρωτοβουλία να τον ψάχνουν ή να μην τον ψάχνουν, να έρθουν αντιμέτωπα με τα πραγματικά γεγονότα, π.χ. οτι ο πατέρας τους χάνεται ή δεν κρατά την επικοινωνία, να μπορέσουν να εκφράσουν κάποια στιγμή στον ίδιο τον θυμό τους, την απογοήτευση τους, την ενόχληση…

Είναι σημαντικό να φροντίσετε την δική σας ξεχωριστή σχέση με τα παιδιά. Η αγάπη μας για τα παιδιά μας οδηγεί πολύ συχνά στο να θέλουμε να προστατεύσουμε λίγο παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται, προσπαθώντας να μην έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματα που πονάνε. Όμως αυτό δεν γίνεται. Αντίθετα, μόνο μέσα από αυτά τα συναισθήματα, οι άνθρωποι μεγαλώνουμε και νιώθουμε δυνατότεροι. Είναι σημαντικό να έρθουν αντιμέτωπα με την ματαίωση και τον πόνο στην σχέση τους με τον πατέρα τους, να αισθανθούν την απουσία του και το θυμό τους γι αυτήν. Και σε αυτήν την διαδρομή, είναι σημαντικό να είστε δίπλα τους, να τα στηρίζετε, να τους επιτρέπετε να νιώθουν όπως νιώθουν, να τα παίρνετε αγκαλιά με την διάθεση ότι είναι οκ αυτά τα συναισθήματα.

Σε αυτήν την διαδικασία, είναι σημαντικό να μην είστε ούτε κατήγορος, ούτε συνήγορος του πατέρα. Συχνά, τα προσωπικά μας συναισθήματα για μία κατάσταση εμπλέκονται. Φαντάζομαι ότι κι η ίδια νιώθετε θυμό ή κούραση. Είναι καλό όμως να μπορούμε να ξεχωρίζουμε τα δικά μας προσωπικά συναισθήματα και να μην τα εμπλέκουμε στη σχέση με τα παιδιά μας, ούτε στη σχέση τους με τον πατέρα.

Ακούγεται εύκολο στη θεωρία, όμως στην πράξη είναι δύσκολο. Γι αυτόν τον λόγο, πολλές μητέρες σε αυτήν την θέση, επιλέγουν να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία, βρίσκοντας έτσι έναν χώρο όπου μπορούν να εκφράσουν όλα αυτά τα συναισθήματα όπως ακριβώς είναι μέσα τους.

Η ειλικρίνεια είναι κάτι που βοηθάει πολύ σε αυτές τις περιπτώσεις, και αναπτύσσει και τη σχέση μας με τα παιδιά. Το να πείτε ότι κι εσείς στεναχωριέστε γι αυτήν την κατάσταση ή ότι ούτε εσείς ξέρετε τι να κάνετε ή ακόμα και να ρωτήσετε τα παιδιά τι θα θέλανε από εσάς, είναι σημαντικά πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν πολύ την επικοινωνία και την προσωπική σας σχέση με τα παιδιά, μέσα σε αυτήν την κατάσταση.

Εύχομαι καλή συνέχεια, και αν χρειάζεστε κάτι περαιτέρω είμαι στη διάθεση σας.

Ηλιάννα Πεσσάρη
Ψυχολόγος- Ψυχοδραματίστρια
Αλκμαιωνίδων 6, Καισαριανή, πλησίον μετρό Ευαγγελισμός
Τηλέφωνο: 2155159120
Κινητό: 6938165911
Website: http://www.prosopikianaptixi.gr/
Blog: http://iliannasol.blogspot.gr/

Μπορείς κι εσύ να υποβάλλεις το ερώτημά σου, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ ενώ καλό είναι προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο νέο μας ευρετήριο εδώ, γιατί υπάρχει πιθανότητα να έχει ήδη απαντηθεί!