Ο άντρας μου δεν ασχολείται με τα παιδιά, δεν πάμε πουθενά και λείπει συνέχεια από το σπίτι. Να φύγω;

Ειμαι 34 χρονών παντρεμένη με δύο παιδάκια 6 και 4 χρονών.

Με τον σύζυγο αλλοτε είμαστε καλά και άλλοτε χάλια. Κοινα ενδιαφεροντα δεν έχουμε καθόλου,με τα παιδιά δεν ασχολείται καθόλου,πηγαίνει για δουλειά και όταν γυρίζει το μόνο που θέλει να κάνει είναι να κοιμάται. Ποτέ δε θελει να παμε μια βολτα,για εναν καφε ή μια Κυριακη μια εκδρομη. Σαββατοκυριακα παντα λείπει από το σπίτι, πηγαίνει στο χωριό στους γονεις του για αγροτικές εργασιες. Οταν ειναι στο σπίτι όλα τον ενοχλούν ,μπορεί να έχουμε καυγά για ανούσια πράγματα πχ γιατί δεν είναι νόστιμο το φαγητό.

Ολες τις υποχρεώσεις των παιδιών τις κάνω εγώ,να διαβάσω τον μεγάλο,να τα πάω στα χόμπι τους,να τα πάω βόλτα να παίξουν,πότε δεν είναι εκεί ούτε σαν σύζυγος ούτε σαν μπαμπάς. Αισθανομαι ότι δεν αντέχω άλλο, θέλω να φύγω και δεν ξέρω τι να κάνω.

Σκέφτομαι τα παιδιά,φοβάμαι πως θα το πάρουν,και γενικά φοβάμαι το μετα γιατί είμαι και άνεργη.

Δεν αντέχω όμως αυτήν την κατάσταση. Ευχαριστω.

Απαντά η κλινική ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαρίνα Μόσχα

Περιγράφετε μία δύσκολη κατάσταση, με έναν σύζυγο που δεν ασχολείται με το σπίτι ή τα παιδιά και διαρκώς παραπονείται ενώ ταυτόχρονα ψάχνει διέξοδο για να φύγει όποτε μπορεί (σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά σας) και από την άλλη, σκέφτεστε να χωρίσετε αλλά νιώθετε οτι δεν μπορείτε να στηρίξετε την απόφασή σας αυτή οικονομικά εφόσον είστε άνεργη.

Έχω πολλές απορίες σχετικά με τη σχέση σας για να έχω πιο ολοκληρωμένη εικόνα, όπως: από πότε υπάρχει αυτή η απόσταση μεταξύ σας, αν είσασταν έγκυος την ημέρα του γάμου, αν παντρευτήκατε από έρωτα, πόσο ετών είστε και εσείς και εκείνος, αν τα παιδιά ήταν απόφαση και των δύο, πως ήταν η σχέση σας στην αρχή, τι πιστεύετε οτι φταίει για την σημερινή κατάσταση, πως είναι η ερωτική σας ζωή, αν του έχετε μιλήσει, ποια είναι η δική του άποψη γύρω από τη συμπεριφορά τη δική του αλλά και τη δική σας, αν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα γενικότερα στην οικογένεια, κλπ.

Όπως καταλαβαίνετε δεν έχω πλήρη εικόνα, οπότε θα εστιάσω σε εσάς. Αν πράγματι έχετε κάνει προσπάθειες για να έρθετε πιο κοντά με τον σύζυγο χωρίς αποτέλεσμα και θεωρείτε πως αυτός ο γάμος έχει ήδη λήξει, τότε δεν υπάρχει λόγος να κρύβεστε πίσω από το δάκτυλό σας αλλά να δείτε πως μπορείτε να στηρίξετε τον εαυτό σας, ώστε να κάνετε το βήμα. Είναι κατανοητός ο φόβος για τό άγνωστο και το “τι μου ξημερώνει την επόμενη μέρα του χωρισμού”. Δεν ξέρω αν έχετε μιλήσει για διαζύγιο με τον σύζυγο, λογικά όμως θα χρειαστεί να σας δίνει διατροφή για τα παιδιά, άρα είναι βοήθημα και αυτό.

Αν νιώθετε πελαγωμένη και σας φαίνεται δύσκολο να πάρετε μία απόφαση – όποια και αν είναι αυτή – για το καλύτερο το δικό σας αλλά κυρίως των παιδιών σας, η βοήθεια ειδικού θα σας φανεί αρκετά χρήσιμη ώστε να βάλετε σε μία σειρά τις σκέψεις σας και να δείτε πως θα αντιμετωπίσετε την κατάσταση…

Με εκτίμηση