Είναι 11 χρόνια μικρότερος και με διεκδικεί. Θέλω να το ζήσω αλλά φοβάμαι μήπως βρει κάποια στην ηλικία του και με αφήσει

Αγαπητή φίλη του singleparent,

διαβάζω την ιστορία σου και η αλήθεια δεν νομίζω πως μπορώ να πω και πολλά καθώς είναι πολλά στοιχεία της ζωής σου που λείπουν (τα οποία παίρνουμε σαν ιστορικό όταν βρισκόμαστε σε θεραπεία).

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή εκείνος αν τα υπολογίζω σωστά είναι τώρα 22 χρόνων και εσύ 33. Εκείνος σε έχει ερωτευτεί από όταν ήταν μικρό παιδί (καθόλου αφύσικο θα έλεγα) κι εσύ έχεις χωρίσει (δεν αναφέρεις πόσο καιρό) και έχεις και παιδιά (δεν αναφέρεις τις ηλικίες τους).

Λες λοιπόν πως πάντα ήσουν αρνητική σε μια σχέση με μικρότερο άνδρα κι αυτό σου το κριτήριο στηριζόταν στο κεφάλαιο της επικοινωνίας. Ότι δηλαδή με έναν μεγαλύτερο άνδρα θα μπορούσες να επικοινωνήσεις καλύτερα, πράγμα που δεν το έχεις βρει έως τώρα. Μάλιστα σε αυτό σου το κριστήριο αποκλείονταν και οι συνομήλικοι άνδρες. Ωστόσο για να μη έχεις βρει τον επικοινωνιακό παράδεισο σε έναν μεγαλύτερο άνδρα να οφείλεται στο γεγονός ότι μπορεί αν ήταν μεγαλύτεροι αλλά όχι απαραίτητα και ώριμοι και υπεύθυνοι.

Ίσως οι καταβολές σου από την οικογένεια σου να σου έχουν δημιουργήσει αυτή την πεποίθηση και εσύ εν τέλει να έχεις εναρμονίσει τις πεποιθήσεις με τις επιλογές σου.

Από την άλλη είναι λίγο φρούδα η ελπίδα που μπορεί να έχει μία γυναίκα ότι ένας μεγαλύτερος άνδρας είναι και πιο σταθερός, πιο στιβαρός και πιο υπεύθυνος. Μήπως κινείσαι πιο πολύ με τις πεποιθήσεις σου κι όχι με αυτό που πραγματικά θες την εκάστοτε στιγμή;

Και μιλάω για πεποιθήσεις, γιατί και για τον νεαρό που αναφέρεσαι στο ερώτημά σου, έχεις φτιάξει ήδη ένα συμπέρασμα – φόβο ότι μετά από λίγα χρόνια θα σε αφήσει για μια άλλη γυναίκα πιο μικρή από εσένα. Η αλήθεια είναι πως είναι πιθανό, αλλά είναι το ίδιο πιθανό αν κάνεις σχέση με τον οποιοδήποτε άνδρα, οποιασδήποτε ηλικίας. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι η ωριμότητα, η σταθερότητα και η υπευθυνοτητα είναι απαραίτητα άρρηκτα συνδεδέμενες με την ηλικία. Σαφώς και η ηλικία παίζει ένα ρόλο, αλλά πιο πολύ μετράει το φιλτράρισμα των εμπειριών, ο χαρακτήρας και οι στόχοι ζωής του κάθε άνθρώπου.

Μιας και τα παιδιά σου έχουν το μπαμπά τους και δεν έχουν καμία ανάγκη πατρικής φιγούρας, εφόσον λοιπόν αισθάνεσαι τόσο καλά με αυτόν τον άνθρωπο και σου γεμίζει κενά γιατί δεν κάνεις μία σχέση μαζί του “έξω από το σπίτι”, μακρία από τα παιδιά σου, όπως θα έκανες την οποιαδήποτε σχέση αν δεν είχες ήδη παιδιά την οποία θα ήθελες να δοκιμάσεις, να δεις αν σε καλύπτει και αν έχει χρόνο και μέλλον;

Προφανώς και δεν μπορώ να σου απαντήσω στο αν θα βρει άλλη στο μέλλον, γιατί οι πιθανότητες είναι ίδιες για όποιο άνδρα κι αν ήσουν μαζί. Ξέρεις οι επιλογές είναι οι πεποιθήσεις μας, κι αν καμιά οι πεποιθήσεις γίνονται εμπόδια τότε αυτό καλό είναι να το δούμε και να προσπαθήσουμε να τις αλλάξουμε. Είναι πιο εύκολο να ρίξουμε τις ευθύνες στον άλλον αν έρθει ένας χωρισμός παρά να δούμε και δικά μας ίσως και επαναλαμβανόμενα λάθη.

Και κλείνοντας να πω πως πολλές φορές αυτό που φοβόμαστε, αυτό και συμβαίνει στο τέλος.

Με εκτίμηση,